مراثی 5

1 ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند.

Gedenke, HERR, wie es uns gehet; schau und siehe an unsere Schmach!

2

Unser Erbe ist den Fremden zuteil worden und unsere Häuser den Ausländern.

3 ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند.

Wir sind Waisen und haben keinen Vater; unsere Mütter sind wie Witwen.

4 آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.

Unser eigen Wasser müssen wir um Geld trinken; unser Holz muß man bezahlt bringen lassen.

5 در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم.

Man treibt uns über Hals, und wenn wir schon müde sind, läßt man uns doch keine Ruhe.

6 خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم.

Wir haben uns müssen Ägypten und Assur ergeben, auf daß wir doch Brot satt zu essen haben.

7 پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم.

Unsere Väter haben gesündiget und sind nicht mehr vorhanden; und wir müssen ihre Missetat entgelten.

8 بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد.

Knechte herrschen über uns, und ist niemand, der uns von ihrer Hand errette.

9 برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم.

Wir müssen unser Brot mit Fahr unsers Lebens holen vor dem Schwert in der Wüste.

10 از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است.

Unsere Haut ist verbrannt wie in einem Ofen vor dem greulichen Hunger.

11 زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند.

Sie haben die Weiber zu Zion geschwächt und die Jungfrauen in den Städten Judas.

12 رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند.

Die Fürsten sind von ihnen gehenket, und die Person der Alten hat man nicht geehret.

13 جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند.

Die Jünglinge haben Mühlsteine müssen tragen und die Knaben über dem Holztragen straucheln.

14 پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند.

Es sitzen die Alten nicht mehr unter dem Tor, und die Jünglinge treiben kein Saitenspiel mehr.

15 شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است.

Unsers Herzens Freude hat ein Ende, unser Reigen ist in Wehklagen verkehret.

16 وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم.

Die Krone unsers Haupts ist abgefallen. O wehe, daß wir so gesündiget haben!

17 دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند،

Darum ist auch unser Herz betrübt, und unsere Augen sind finster worden

18 زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است.

um des Berges Zions willen, daß er so wüst liegt, daß die Füchse darüberlaufen.

19 ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است.

Aber du, HERR, der du ewiglich bleibest und dein Thron für und für,

20 مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

warum willst du unser so gar vergessen und uns die Länge so gar verlassen?

21 ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.

Bringe uns, HERR, wieder zu dir, daß wir wieder heimkommen; verneue unsere Tage wie vor alters!

22

Denn du hast uns verworfen und bist allzusehr über uns erzürnet.