مراثی 5

1 ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند.

Gedenke [Das fünfte Lied besteht aus zweizeiligen Strophen, welche bloß ihrer Zahl nach den Buchstaben des Alphabets entsprechen, ] Jehova, dessen, was uns geschehen! schaue her und sieh unsere Schmach!

2

Unser Erbteil ist Fremden zugefallen, unsere Häuser Ausländern.

3 ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند.

Wir sind Waisen, ohne Vater; unsere Mütter sind wie Witwen.

4 آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.

Unser Wasser trinken wir um Geld, unser Holz bekommen wir gegen Zahlung.

5 در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم.

Unsere Verfolger sind uns auf dem Nacken; wir ermatten, man läßt uns keine Ruhe.

6 خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم.

Ägypten reichen wir die Hand [d. h. unterwerfen wir uns, ] und Assyrien, um mit Brot gesättigt zu werden.

7 پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم.

Unsere Väter haben gesündigt, sie sind nicht mehr; wir, wir tragen ihre Missetaten.

8 بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد.

Knechte herrschen über uns; da ist niemand, der uns aus ihrer Hand reiße.

9 برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم.

Wir holen unser Brot mit Gefahr unseres Lebens, wegen des Schwertes der Wüste.

10 از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است.

Vor den Gluten des Hungers brennt unsere Haut wie ein Ofen.

11 زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند.

Sie haben Weiber geschwächt in Zion, Jungfrauen in den Städten Judas.

12 رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند.

Fürsten sind durch ihre Hand aufgehängt, das Angesicht der Alten wird nicht geehrt.

13 جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند.

Jünglinge tragen die Handmühle, und Knaben straucheln unter dem Holze.

14 پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند.

Die Alten bleiben fern [Eig. feiern] vom Tore, die Jünglinge von ihrem Saitenspiel.

15 شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است.

Die Freude unseres Herzens hat aufgehört, in Trauer ist unser Reigen verwandelt.

16 وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم.

Gefallen ist die Krone unseres Hauptes. Wehe uns! denn wir haben gesündigt.

17 دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند،

Darum ist unser Herz siech geworden, um dieser Dinge willen sind unsere Augen verdunkelt:

18 زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است.

Wegen des Berges Zion, der verwüstet ist; Füchse streifen auf ihm umher.

19 ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است.

Du, Jehova, thronst in Ewigkeit; dein Thron ist von Geschlecht zu Geschlecht.

20 مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

Warum willst du uns für immer vergessen, uns verlassen auf immerdar [W. auf Länge der Tage?]

21 ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.

Jehova, bringe uns zu dir zurück, daß wir umkehren; erneuere unsere Tage wie vor alters!

22

Oder solltest du uns gänzlich verworfen haben, gar zu sehr auf uns zürnen?