مراثی 5

1 ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند.

Remember, O Lord, what hath occurred to us, look down, and behold our disgrace.

2

Our inheritance is turned over to strangers, our houses to aliens.

3 ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند.

Orphans are we become, and [we are] without a father, our mothers are like widows.

4 آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.

Our water have we drunk for money: our wood cometh to us for a purchase price.

5 در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم.

Up to our necks are we pursued: we are fatigued, and no rest is allowed us.

6 خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم.

To Egypt do we stretch out our hand, to Asshur, to be satisfied with bread.

7 پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم.

Our fathers have sinned, and are no more; but we have indeed to bear their iniquities.

8 بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد.

Servants rule over us: no one delivereth us out of their hand.

9 برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم.

At the peril of our life must we bring home our bread, because of the sword of the wilderness.

10 از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است.

Our skin gloweth like an oven, because of the heat of famine.

11 زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند.

Women have they ravished in Zion, virgins, in the cities of Judah.

12 رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند.

Princes were hanged up by their hand: the faces of elders were not honored.

13 جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند.

Young men they bore to the mill, and boys stumbled under the wood.

14 پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند.

The elders have ceased from the gate, young men, from their singing.

15 شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است.

Ceased hath the joy of our heart: our dance is changed into mourning.

16 وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم.

Fallen is the crown of our head: woe to us, for we have sinned.

17 دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند،

Because of this is our heart made sick; for these things are our eyes dimmed;

18 زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است.

Because of the mount of Zion which is wasted, foxes walk about on it.

19 ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است.

O thou, Lord, wilt truly abide for ever, thy throne existeth throughout all generations.

20 مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

Wherefore wilt thou forget us for ever! wilt thou forsake us for so long a time?

21 ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.

Cause us to return, O Lord, unto thee, and we will return: renew our days as of old.

22

For wouldst thou entirely reject us, be wroth with us to the uttermost?