مراثی 5

1 ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند.

Remember, O LORD, what is come upon us: consider, and behold our reproach.

2

Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens.

3 ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند.

We are orphans and fatherless, our mothers [are] as widows.

4 آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.

We have drunken our water for money; our wood is sold unto us.

5 در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم.

Our necks [are] under persecution: we labour, [and] have no rest.

6 خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم.

We have given the hand [to] the Egyptians, [and to] the Assyrians, to be satisfied with bread.

7 پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم.

Our fathers have sinned, [and are] not; and we have borne their iniquities.

8 بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد.

Servants have ruled over us: [there is] none that doth deliver [us] out of their hand.

9 برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم.

We gat our bread with [the peril of] our lives because of the sword of the wilderness.

10 از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است.

Our skin was black like an oven because of the terrible famine.

11 زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند.

They ravished the women in Zion, [and] the maids in the cities of Judah.

12 رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند.

Princes are hanged up by their hand: the faces of elders were not honoured.

13 جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند.

They took the young men to grind, and the children fell under the wood.

14 پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند.

The elders have ceased from the gate, the young men from their musick.

15 شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است.

The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning.

16 وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم.

The crown is fallen [from] our head: woe unto us, that we have sinned!

17 دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند،

For this our heart is faint; for these [things] our eyes are dim.

18 زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است.

Because of the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.

19 ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است.

Thou, O LORD, remainest for ever; thy throne from generation to generation.

20 مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

Wherefore dost thou forget us for ever, [and] forsake us so long time?

21 ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.

Turn thou us unto thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old.

22

But thou hast utterly rejected us; thou art very wroth against us.