مراثی 5

1 ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند.

Spomeni se, Jahve, što nas je snašlo, pogledaj, vidi sramotu našu!

2

Baština naša pade u ruke strancima, domovi naši pripadoše tuđincima.

3 ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند.

Siročad smo: oca nemamo, majke su nam kao udovice.

4 آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.

Vodu što pijemo plaćamo novcem, i za drvo valja nam platiti.

5 در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم.

Jaram nam je o vratu, gone nas, iscrpljeni smo, ne daju nam predahnuti.

6 خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم.

Pružamo ruke k Egiptu i Asiriji da se kruha nasitimo.

7 پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم.

Oci naši zgriješiše i više ih nema, a mi nosimo krivice njihove.

8 بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد.

Robovi nama zapovijedaju, a nitko da nas izbavi iz ruku njihovih.

9 برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم.

Kruh svoj donosimo izlažući život maču u pustinji.

10 از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است.

Koža nam gori kao peć užarena, ognjicom od plamena gladi.

11 زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند.

Oskvrnuli su žene na Sionu i djevice u gradovima judejskim.

12 رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند.

Svojim su rukama vješali knezove, ni lica staračka nisu poštivali.

13 جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند.

Mladići su nosili žrvnjeve, djeca padala pod bremenom drva.

14 پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند.

Starci su ostavili vrata, mladići više ne sviraju na lirama.

15 شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است.

Radosti nesta iz naših srdaca, naš ples se pretvori u tugovanje.

16 وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم.

Pao je vijenac s naše glave, jao nama što zgriješismo!

17 دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند،

Evo zašto nam srce boluje, evo zašto nam oči se zastiru:

18 زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است.

zato što Gora sionska opustje i po njoj se šuljaju šakali.

19 ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است.

Ali ti, Jahve, ostaješ zauvijek, tvoj je prijesto od koljena do koljena.

20 مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

Zašto da nas zaboraviš zauvijek, da nas ostaviš za mnoge dane?

21 ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.

Vrati nas k sebi, Jahve, obratit ćemo se, obnovi dane naše kao što nekoć bijahu.

22

Il' nas hoćeš sasvim zabaciti i na nas se beskrajno srditi?