مراثی 3

1 من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.

2 خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;

3 او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;

4 او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.

5 جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.

6 مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.

7 با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.

8 فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.

9 با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.

10 او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.

11 مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.

12 او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.

13 و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.

14 مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.

15 او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.

16 صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;

17 آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.

18 رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.

19 وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!

20 بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.

21 اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —

22 محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;

23 وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!

24 به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.

25 خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;

26 پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.

27 خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.

28 هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.

29 و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?

30 وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!

31 زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;

32 هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;

33 او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.

34 هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,

35 و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,

36 و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?

37 کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?

38 آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?

39 پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?

40 به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;

41 بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!

42 «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.

43 «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.

44 خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.

45 ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.

46 تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];

47 خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.

48 به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.

49

(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,

50 تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.

51 هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.

52 کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.

53 آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.

54 آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.

55 اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;

56 صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!

57 آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.

58 ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.

59 ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;

60 دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.

61 ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,

62 تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.

63 ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.

64 ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;

65 ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!

66 با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.

Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!