< مراثی 3 >

من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. 1
Mene ɔbarima a mahu amane wɔ nʼabufuw abaa ano.
خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. 2
Wapam me afi ne ho ama manantew sum mu na ɛnyɛ hann mu;
او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. 3
Ampa ara wama nsa so atia me mpɛn bebree, da mu nyinaa.
او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. 4
Wama me were ne me nam anyin Na wabubu me nnompe.
جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. 5
Waka me ahyɛ mu, na watua me ano ɔde nweenwen ne ahokyere atwa me ho ahyia.
مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. 6
Wama matena sum mu sɛ wɔn a wɔawuwu dedaw no.
با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. 7
Wato ɔfasu atwa me ho ahyia enti mintumi nguan; wagu me nkɔnsɔnkɔnsɔn ama matɔ beraw.
فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. 8
Mpo sɛ mefrɛ anaasɛ mebɔ mpae srɛ mmoa a osiw me mpaebɔ ano.
با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. 9
Ɔde abotan asiw me kwan; wama mʼakwan ayɛ kɔntɔnkye.
او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ 10
Te sɛ sisi a ɔda hɔ retwɛn, te sɛ gyata a watɛw,
مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. 11
ɔtwee me fii ɔkwan no mu bebaree me na ogyaw me a minni mmoa biara.
او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، 12
Okuntun ne ta mu na ɔde ne bɛmma kyerɛɛ me so.
و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. 13
Ɔde bɛmma a efi ne kotoku mu hwirew me koma mu.
مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. 14
Meyɛɛ akyiwade maa me nkurɔfo nyinaa; wɔto akutia nnwom de di me ho fɛw da mu nyinaa.
او زندگی را به کامم تلخ کرده است. 15
Ɔde nhaban nweenwen ahyɛ me ma. Wama me bɔnwoma anom.
صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. 16
Ɔde mmosea abubu me se; na watiatia me so wɔ mfutuma mu.
آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. 17
Wɔama asomdwoe abɔ me; na me werɛ afi yiyedi.
رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. 18
Enti mise, “Mʼanuonyam asa, nea mede mʼani too so Awurade mu no nyinaa.”
وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. 19
Mekae mʼamanehunu wɔ mʼakyinkyinakyinkyin mu, nweenwen ne bɔnwoma mu.
بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. 20
Mekae yiye, na me kra abotow wɔ me mu.
اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که 21
Nanso midwen eyi ho; saa nti mewɔ anidaso.
محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. 22
Awurade dɔ kɛse nti yɛnsɛee ɛ. Nʼayamhyehye nni huammɔ.
وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. 23
Ɛyɛ foforo anɔpa biara; wo nokwaredi yɛ kɛse.
به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» 24
Meka kyerɛ me ho se, “Awurade yɛ me kyɛfa, enti mɛtwɛn no.”
خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. 25
Awurade ye ma wɔn a wɔn anidaso wɔ ne mu, onipa a ɔhwehwɛ no no;
پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. 26
Eye sɛ wɔyɛ komm de twɛn Awurade nkwagye.
خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. 27
Eye ma ɔbarima sɛ ɔsoa konnua no wɔ ne mmerantebere mu.
هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند 28
Ma ɔntena ase komm, efisɛ Awurade de ato ne so.
و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. 29
Ma ɔmfa nʼanim nsie wɔ mfutuma mu, ebia anidaso wɔ hɔ.
وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، 30
Ma ɔmfa nʼafono mma nea ɔpɛɛ sɛ ɔbɔ no no na ɔnhyɛ no aniwu.
زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. 31
Na Awurade ntow onipa biara nkyene koraa.
هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. 32
Ɛwɔ mu, ɔde awerɛhow ba de, nanso obenya ayamhyehye. Ne dɔ kɛse no to rentwa da.
او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. 33
Ofi amemenemfe mu de amanehunu anaa awerɛhow brɛ nnipa mma.
هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، 34
Sɛ wɔde wɔn nan dwerɛw nneduafo a wɔwɔ asase no so a,
و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، 35
sɛ wotiatia obi ahofadi so wɔ Ɔsorosoroni no anim a,
و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ 36
anaa sɛ wobu obi ntɛnkyew a, Awurade renhu saa nneɛma yi ana?
کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ 37
Hena na obetumi aka na wama aba mu wɔ bere a ɛnyɛ Awurade na ɔhyɛe?
آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ 38
Ɛnyɛ Ɔsorosoroni no anom na mmusu ne nnepa fi ana?
پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ 39
Adɛn nti na ɛsɛ sɛ ɔteasefo nwiinwii bere a wɔatwe nʼaso wɔ ne bɔne ho?
به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. 40
Momma yɛnhwehwɛ yɛn akwan mu na yɛnsɔ nhwɛ, na yɛnsan nkɔ Awurade nkyɛn.
بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: 41
Momma yɛmma yɛn koma ne yɛn nsa so, nkyerɛ Onyankopɔn wɔ ɔsoro, na yɛnka se:
«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. 42
“Yɛayɛ bɔne, na yɛatew atua na wamfa ankyɛ.
«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. 43
“Wode abufuw akata wo ho ataa yɛn; na woakunkum a woannya ahummɔbɔ.
خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. 44
Wode wo ho asie omununkum mu nti mpaebɔ biara nnu wo nkyɛn.
ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. 45
Woayɛ yɛn atantanne ne nwura wɔ amanaman no mu.
تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. 46
“Yɛn atamfo nyinaa abaa wɔn anom tɛtrɛɛ de tia yɛn.
خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» 47
Yɛabrɛ ne ahunahuna ne akukuruhwease, mmubui ne ɔsɛe.”
به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست 48
Me nusu sen sɛ asuten efisɛ wɔasɛe me nkurɔfo.
49
Me nusu bɛsen ara, na ɛrennyae,
تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! 50
kosi sɛ Awurade bɛhwɛ afi ɔsoro, na wahu.
هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. 51
Nea mihu no ma me kra werɛ how, me kuropɔn no mu mmea nyinaa nti.
کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. 52
Mʼatamfo a menyɛɛ wɔn hwee pampam me sɛ anomaa.
آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. 53
Wɔpɛɛ sɛ wotwa me nkwa so na wosiw me abo wɔ amoa mu;
آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. 54
nsu bu faa me ti so, na ɛyɛɛ me sɛnea wɔrewie me.
اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم 55
Mebɔɔ wo din, Awurade fii amoa no ase tɔnn.
صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. 56
Wotee me sufrɛ: “Nsiw wʼaso wɔ me gye sufrɛ ho.”
آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» 57
Wutwiw bɛn me bere a mefrɛɛ wo no, na wokae se, “Nsuro.”
ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. 58
Wo Awurade, wudii mʼasɛm maa me; na wugyee me nkwa.
ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. 59
Woahu bɔne a wɔayɛ me, Awurade. Di mʼasɛm ma me!
دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. 60
Woahu wɔn aweretɔ no mu den, wɔn pɔw a wɔbɔ tia me no nyinaa.
ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. 61
Awurade, woate wɔn ntwirii, wɔn pɔw a wɔbɔ tia me no nyinaa,
تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. 62
nea mʼatamfo ka no asomsɛm na wɔka no brɛoo de tia me da mu nyinaa.
ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. 63
Hwɛ wɔn! Sɛ wogyinagyina hɔ anaasɛ wɔtete hɔ, wɔto akutia nnwom de di me ho fɛw.
ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. 64
Fa nea ɛfata tua wɔn so ka, Awurade, nea wɔn nsa ayɛ nti.
ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. 65
Pirim wɔn koma, na ma wo nnome mmra wɔn so.
با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. 66
Fa abufuw taa wɔn, na sɛe wɔn fi Awurade ɔsorosoro ase.

< مراثی 3 >