مراثی 3

1 من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

Yo soy un hombre que vio aflicción en la vara de su enojo.

2 خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

Guióme, y me llevó en tinieblas, mas no en luz.

3 او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

Ciertamente contra mí volvió, y revolvió su mano todo el día.

4 او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

Hizo envejecer mi carne y mi piel: quebrantó mis huesos.

5 جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

Edificó contra mí, y cercó me de tóxico, y de trabajo.

6 مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

Asentóme en oscuridades como los muertos para siempre.

7 با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

Cercóme de seto, y no saldré: agravó mis grillos.

8 فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

Aun cuando clamé, y di voces, cerró mi oración.

9 با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

Cercó de seto mis caminos a piedra tajada: torció mis senderos.

10 او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

Oso que asecha fue para mí, león en escondrijos.

11 مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

Torció mis caminos, y despedazóme: tornóme asolado.

12 او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

Su arco entesó, y púsome como blanco a la saeta.

13 و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Hizo entrar en mis riñones la saetas de su aljaba.

14 مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

Fui escarnio a todo mi pueblo, canción de ellos todos los días.

15 او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

Hartóme de amarguras, embriagóme de ajenjos.

16 صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

Quebróme los dientes con cascajo, cubrióme de ceniza.

17 آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

Y mi alma se alejó de la paz, olvidéme del bien.

18 رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

Y dije: Pereció mi fortaleza, y mi esperanza de Jehová.

19 وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

Acuérdate de mi aflicción, y de mi abatimiento, del ajenjo, y de la hiel.

20 بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

Acordándose se acordará, porque mi alma es humillada en mí.

21 اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

Esto reduciré a mi corazón; por tanto esperaré.

22 محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

Misericordias de Jehová son, que no somos consumidos; porque sus misericordias nunca desfallecieron.

23 وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

Nuevas cada mañana: grande es tu fe.

24 به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

Mi parte es Jehová, dijo mi alma: por tanto a él esperaré.

25 خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

Bueno es Jehová a los que en él esperan, al alma que le buscare.

26 پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Bueno es esperar callando en la salud de Jehová.

27 خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

Bueno es al varón, si llevare el yugo desde su mocedad.

28 هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

Asentarse ha solo, y callará; porque llevó sobre sí.

29 و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

Pondrá su boca en el polvo, si quizá habrá esperanza.

30 وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

Dará la mejilla al que le hiriere: hartarse ha de afrenta.

31 زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

Porque el Señor no desechará para siempre.

32 هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

Antes si afligiere, también se compadecerá según la multitud de sus misericordias.

33 او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

Porque no aflige, ni congoja de su corazón a los hijos de los hombres.

34 هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

Para desmenuzar debajo de sus pies todos los encarcelados de la tierra;

35 و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

Para hacer apartar el derecho del hombre delante de la presencia del Altísimo;

36 و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

Para trastornar al hombre en su causa, el Señor no lo sabe.

37 کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

¿Quién será pues aquel que diga, que vino algo que el Señor no mandó?

38 آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

¿De la boca del Altísimo no saldrá malo ni bueno?

39 پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

¿Por qué pues tiene dolor el hombre viviente, el hombre en su pecado?

40 به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

Escudriñemos nuestros caminos, y busquemos, y volvámonos a Jehová.

41 بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

Levantemos nuestros corazones con las manos a Dios en los cielos.

42 «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

Nosotros habemos rebelado, y fuimos desleales: por tanto tú no perdonaste.

43 «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

Tendiste la ira, y perseguístenos; mataste, no perdonaste.

44 خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Cubrístete de nube, porque no pasase la oración.

45 ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

Raedura y abominación nos tornaste en medio de los pueblos.

46 تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

Todos nuestros enemigos abrieron sobre nosotros su boca.

47 خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

Temor, y lazo fue a nosotros, asolamiento, y quebrantamiento.

48 به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

Ríos de aguas echan mis ojos por el quebrantamiento de la hija de mi pueblo.

49

Mis ojos destilan, y no cesan; porque no hay relajación,

50 تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

Hasta que Jehová mire, y vea desde los cielos.

51 هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

Mis ojos contristaron a mi alma por todas las hijas de mi ciudad.

52 کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

Cazando me cazarón mis enemigos como a ave, sin porqué.

53 آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

Ataron mi vida en mazmorra, y pusieron piedra sobre mí.

54 آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

Aguas vinieron de avenida sobre mi cabeza: yo dije: Muerto soy.

55 اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

Invoqué tu nombre, o! Jehová, desde la cárcel profunda.

56 صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

Oíste mi voz: no escondas tu oído a mi clamor, para que yo respire.

57 آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

Acercástete el día que te invoqué: dijiste: No temas.

58 ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

Pleiteaste, Señor, la causa de mi alma, redimiste mi vida.

59 ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

Tú has visto, o! Jehová, mi sin razón: pleitea mi causa.

60 دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

Tú has visto, toda su venganza, todos sus pensamientos contra mí.

61 ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

Tu has oído la afrenta de ellos, o! Jehová, todos sus pensamientos contra mí:

62 تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

Los dichos de los que se levantaron contra mí, y su pensamiento contra mí siempre.

63 ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

Su sentarse, y su levantarse mira: yo soy su canción.

64 ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

Págales paga, o! Jehová, según la obra de sus manos.

65 ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

Dáles ansia de corazón, dáles tu maldición.

66 با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.

Persíguelos en furor, y quebrántalos de debajo de los cielos, o! Jehová.