مراثی 3
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. | 1 |
Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. | 2 |
Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. | 3 |
Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. | 4 |
Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. | 5 |
Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. | 6 |
I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. | 7 |
Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. | 8 |
Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. | 9 |
Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ | 10 |
Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. | 11 |
Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، | 12 |
Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. | 13 |
Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. | 14 |
Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. | 15 |
Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. | 16 |
Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. | 17 |
Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. | 18 |
Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. | 19 |
Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. | 20 |
Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که | 21 |
Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. | 22 |
Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. | 23 |
Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» | 24 |
Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. | 25 |
Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. | 26 |
Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. | 27 |
Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند | 28 |
at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. | 29 |
at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، | 30 |
at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. | 31 |
For Herren støyter ikkje æveleg burt.
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. | 32 |
For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. | 33 |
For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، | 34 |
At dei krasar under fot alle fangar i landet,
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، | 35 |
at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ | 36 |
at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ | 37 |
Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ | 38 |
Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ | 39 |
Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. | 40 |
Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: | 41 |
Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. | 42 |
Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. | 43 |
Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. | 44 |
I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. | 45 |
Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. | 46 |
Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» | 47 |
Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست | 48 |
Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.
| 49 |
Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! | 50 |
fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. | 51 |
Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. | 52 |
Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. | 53 |
Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. | 54 |
Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم | 55 |
Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. | 56 |
Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» | 57 |
Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. | 58 |
Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. | 59 |
Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. | 60 |
Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. | 61 |
Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. | 62 |
det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. | 63 |
Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. | 64 |
Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. | 65 |
Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. | 66 |
Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.
