مراثی 3
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. | 1 |
Jeg er den mann som har sett elendighet under hans vredes ris.
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. | 2 |
Mig har han ledet og ført i mørke og ikke i lys.
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. | 3 |
Bare mot mig vender han atter og atter sin hånd den hele dag.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. | 4 |
Han lot mitt kjøtt og min hud fortæres; han knuste mine ben.
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. | 5 |
Han bygget en mur mot mig og omringet mig med bitterhet og møie.
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. | 6 |
På mørke steder lot han mig bo som de for lenge siden døde.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. | 7 |
Han murte igjen for mig, så jeg ikke kan komme ut; han gjorde mine lenker tunge.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. | 8 |
Om jeg enn ropte og skrek, lukket han sitt øre for min bønn.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. | 9 |
Han tilmurte mine veier med hugne stener, mine stier gjorde han krokete.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ | 10 |
En lurende bjørn var han mot mig, en løve i skjul.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. | 11 |
Mine veier gjorde han til avveier, han sønderrev mig og ødela mig.
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، | 12 |
Han spente sin bue og stilte mig op til mål for sin pil.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. | 13 |
Han lot sitt koggers sønner fare inn i mine nyrer.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. | 14 |
Jeg er blitt til latter for alt mitt folk, til en spottesang for dem hele dagen.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. | 15 |
Han mettet mig med bitre urter, han gav mig rikelig malurt å drikke.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. | 16 |
Han knuste mine tenner, han gav mig småsten å ete, han trykte mig ned i asken.
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. | 17 |
Du forkastet mig og tok bort min fred; jeg glemte det som godt er,
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. | 18 |
og jeg sa: Det er forbi med min kraft og mitt håp til Herren.
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. | 19 |
Kom i hu min elendighet og min landflyktighet - malurt og galle!
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. | 20 |
Min sjel kommer det i hu og er nedbøiet i mig.
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که | 21 |
Dette vil jeg ta mig til hjerte, derfor vil jeg håpe:
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. | 22 |
Herrens miskunnhet er det at det ikke er forbi med oss; for hans barmhjertighet har ennu ikke ende.
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. | 23 |
Den er ny hver morgen, din trofasthet er stor.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» | 24 |
Herren er min del, sier min sjel; derfor håper jeg på ham.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. | 25 |
Herren er god mot dem som bier efter ham, mot den sjel som søker ham.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. | 26 |
Det er godt at en bier i stillhet efter Herrens frelse.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. | 27 |
Det er godt for en mann at han bærer åk i sin ungdom,
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند | 28 |
at han sitter ene og tier, når han legger byrder på ham,
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. | 29 |
at han trykker sin munn i støvet og sier: Kanskje det ennu er håp -
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، | 30 |
at han vender sitt kinn til den som slår ham, lar sig mette med hån.
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. | 31 |
For Herren forkaster ikke til evig tid,
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. | 32 |
men om han bedrøver, så forbarmer han sig igjen efter sin rike miskunnhet;
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. | 33 |
for det er ikke av hjertet han plager eller bedrøver menneskenes barn.
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، | 34 |
Når nogen knuser alle jordens fanger under sine føtter,
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، | 35 |
bøier mannens rett for den Høiestes åsyn
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ | 36 |
eller gjør en mann urett i hans sak - mon Herren ikke ser det?
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ | 37 |
Hvem talte så det skjedde, uten at Herren bød det?
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ | 38 |
Er det ikke fra den Høiestes munn både de onde og de gode ting utgår?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ | 39 |
Hvorfor klager et menneske som lever? Enhver klage over sin egen synd!
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. | 40 |
La oss ransake våre veier og granske dem, og la oss vende om til Herren!
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: | 41 |
La oss løfte vårt hjerte og våre hender til Gud i himmelen!
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. | 42 |
Vi har syndet og vært gjenstridige; du har ikke tilgitt.
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. | 43 |
Du innhyllet dig i vrede og forfulgte oss; du slo ihjel, du sparte ikke.
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. | 44 |
Du innhyllet dig i skyer, så ingen bønn trengte igjennem.
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. | 45 |
Til skarn og utskudd gjorde du oss midt iblandt folkene.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. | 46 |
De spilte op sin munn mot oss alle våre fiender.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» | 47 |
Gru og grav er blitt oss til del, ødeleggelse og undergang.
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست | 48 |
Bekker av tårer rinner fra mitt øie fordi mitt folks datter er gått under.
| 49 |
Mitt øie rinner og har ikke ro, det får ingen hvile,
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! | 50 |
før Herrens øie ser ned fra himmelen.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. | 51 |
Mitt øie volder min sjel smerte for alle min stads døtres skyld.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. | 52 |
Hårdt jaget de mig som en fugl de som var mine fiender uten årsak.
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. | 53 |
De vilde gjøre ende på mitt liv, de vilde kaste mig i brønnen, og de kastet sten på mig.
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. | 54 |
Vannene strømmet over mitt hode; jeg sa: Jeg er fortapt.
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم | 55 |
Jeg påkalte ditt navn, Herre, fra den dypeste brønn.
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. | 56 |
Du hørte min røst; lukk ikke ditt øre for mitt rop, men la mig få lindring!
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» | 57 |
Du var nær den dag jeg kalte på dig; du sa: Frykt ikke!
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. | 58 |
Herre, du har ført min sjels sak, du har frelst mitt liv.
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. | 59 |
Herre, du har sett den urett jeg har lidt; døm i min sak!
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. | 60 |
Du har sett all deres hevn, alle deres onde råd mot mig.
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. | 61 |
Du har hørt deres hån, Herre, alle deres onde råd mot mig,
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. | 62 |
mine motstanderes tale og deres tanker mot mig den hele dag.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. | 63 |
Akt på dem når de sitter, og når de står op! De synger spottesanger om mig.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. | 64 |
Du vil gjøre gjengjeld mot dem, Herre, efter deres henders gjerning.
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. | 65 |
Du vil legge et dekke over deres hjerte, din forbannelse vil bli dem til del.
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. | 66 |
Du vil forfølge dem i vrede og ødelegge dem, så de ikke mere finnes under Herrens himmel.
