مراثی 3

1 من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

Én vagyok az az ember, a ki nyomorúságot látott az ő haragjának vesszeje miatt.

2 خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

Engem vezérlett és járatott sötétségben és nem világosságban.

3 او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

Bizony ellenem fordult, ellenem fordítja kezét minden nap.

4 او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

Megfonnyasztotta testemet és bőrömet, összeroncsolta csontjaimat.

5 جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

Erősséget épített ellenem és körülvett méreggel és fáradsággal.

6 مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

Sötét helyekre ültetett engem, mint az örökre meghaltakat.

7 با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

Körülkerített, hogy ki ne mehessek, nehézzé tette lánczomat.

8 فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

Sőt ha kiáltok és segítségül hívom is, nem hallja meg imádságomat.

9 با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

Elkerítette az én útaimat terméskővel, ösvényeimet elforgatta.

10 او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

Ólálkodó medve ő nékem és lesben álló oroszlán.

11 مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

Útaimat elterelte, és darabokra vagdalt és elpusztított engem!

12 او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

Kifeszítette kézívét, és a nyíl elé czélul állított engem!

13 و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Veséimbe bocsátotta tegzének fiait.

14 مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

Egész népemnek csúfjává lettem, és gúnydalukká napestig.

15 او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

Eltöltött engem keserűséggel, megrészegített engem ürömmel.

16 صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

És kova-kővel tördelte ki fogaimat; porba tiprott engem.

17 آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

És kizártad lelkem a békességből; elfeledkeztem a jóról.

18 رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

És mondám: Elveszett az én erőm és az én reménységem az Úrban.

19 وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

Emlékezzél meg az én nyomorúságomról és eltapodtatásomról, az ürömről és a méregről!

20 بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

Vissza-visszaemlékezik, és megalázódik bennem az én lelkem.

21 اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

Ezt veszem szívemre, azért bízom.

22 محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

Az Úr kegyelmessége az, hogy még nincsen végünk; mivel nem fogyatkozik el az ő irgalmassága!

23 وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

Minden reggel meg-megújul; nagy a te hűséged!

24 به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

Az Úr az én örökségem, mondja az én lelkem, azért benne bízom.

25 خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

Jó az Úr azoknak, a kik várják őt; a léleknek, a mely keresi őt.

26 پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Jó várni és megadással lenni az Úr szabadításáig.

27 خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

Jó a férfiúnak, ha igát visel ifjúságában.

28 هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

Egyedül ül és hallgat, mert felvette magára.

29 و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

Porba teszi száját, mondván: Talán van még reménység?

30 وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

Orczáját tartja az őt verőnek, megelégszik gyalázattal.

31 زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

Mert nem zár ki örökre az Úr.

32 هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

Sőt, ha megszomorít, meg is vígasztal az ő kegyelmességének gazdagsága szerint.

33 او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

Mert nem szíve szerint veri és szomorítja meg az embernek fiát.

34 هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

Hogy lábai alá tiporja valaki a föld minden foglyát;

35 و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

Hogy elfordíttassék az ember ítélete a Magasságosnak színe előtt;

36 و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

Hogy elnyomassék az ember az ő peres dolgában: ezt az Úr nem nézi el.

37 کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

Kicsoda az, a ki szól és meglesz, ha nem parancsolja az Úr?

38 آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

A Magasságosnak szájából nem jő ki a gonosz és a jó.

39 پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

Mit zúgolódik az élő ember? Ki-ki a maga bűneiért bűnhődik.

40 به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

Tudakozzuk a mi útainkat és vizsgáljuk meg, és térjünk az Úrhoz.

41 بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

Emeljük fel szíveinket kezeinkkel egyetemben Istenhez az égben.

42 «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

Mi voltunk gonoszok és pártütők, azért nem bocsátottál meg.

43 «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

Felöltötted a haragot és üldöztél minket, öldököltél, nem kiméltél.

44 خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Felöltötted a felhőt, hogy hozzád ne jusson az imádság.

45 ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

Sepredékké és útálattá tettél minket a népek között.

46 تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

Feltátotta száját ellenünk minden ellenségünk.

47 خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

Rettegés és tőr van mi rajtunk, pusztulás és romlás.

48 به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

Víz-patakok folynak alá az én szememből népem leányának romlása miatt.

49

Szemem csörgedez és nem szünik meg, nincs pihenése,

50 تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

Míg ránk nem tekint és meg nem lát az Úr az égből.

51 هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

Szemem bánatba ejté lelkemet városomnak minden leányáért.

52 کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

Vadászva vadásztak reám, mint valami madárra, ellenségeim ok nélkül.

53 آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

Veremben fojtották meg életemet, és követ hánytak rám.

54 آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

Felüláradtak a vizek az én fejem felett; mondám: Kivágattam!

55 اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

Segítségül hívtam a te nevedet, oh Uram, a legalsó veremből.

56 صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

Hallottad az én szómat; ne rejtsd el füledet sóhajtásom és kiáltásom elől.

57 آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

Közelegj hozzám, mikor segítségül hívlak téged; mondd: Ne félj!

58 ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

Pereld meg Uram lelkemnek perét; váltsd meg életemet.

59 ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

Láttad, oh Uram, az én bántalmaztatásomat; ítéld meg ügyemet.

60 دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

Láttad minden bosszúállásukat, minden ellenem való gondolatjokat.

61 ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

Hallottad Uram az ő szidalmazásukat, minden ellenem való gondolatjokat;

62 تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

Az ellenem támadóknak ajkait, és ellenem való mindennapi szándékukat.

63 ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

Tekintsd meg leülésöket és felkelésöket; én vagyok az ő gúnydaluk.

64 ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

Fizess meg nékik, Uram, az ő kezeiknek munkája szerint.

65 ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

Adj nékik szívbeli konokságot; átkodul reájok.

66 با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.

Üldözd haragodban, és veszesd el őket az Úr ege alól!