مراثی 3

1 من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

Én vagyok a férfi, ki látta a nyomort indulatának vesszéjével.

2 خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

Engem hajtott és elvitt sötétségben és nem világosságban.

3 او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

Bizony ellenem újra meg újra fordítja kezét egész nap.

4 او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

Elenyésztette húsomat és bőrömet, összetörte csontjaimat.

5 جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

Épített ellenem és közrefogott méreggel és fáradalommal.

6 مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

Sötét helyeken lakoztatott, mint őskornak holtjait.

7 با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

Körülfalazott engem, s nem mehetek ki, súlyosította bilincsemet.

8 فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

Ha kiáltok is és fohászkodom, elrekeszti imámat.

9 با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

Elfalazta útjaimat faragott kővel, elgörbítette ösvényeimet.

10 او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

Leselkedő medve ő nekem, oroszlán a rejtekben.

11 مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

Útjaimat eltérítette, szétvagdalt engem, pusztává tett.

12 او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

Megfeszítette íjját s odaállított engem mint czélt a nyilnak.

13 و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Bevitte veséimbe tegzének fiait.

14 مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

Nevetsége lettem egész népemnek, gúny daluk egész nap.

15 او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

Jóllakatott engem keserűségekkel, megittasított ürömmel.

16 صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

Megzúzta kaviccsal fogaimat, leszorított a hamuba.

17 آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

Letett a békéről lelkem, elfelejtettem a jólétet.

18 رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

S mondtam: Elveszett az életerőm és várakozásom az Örökkévalótól.

19 وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

Gondolj nyomoromra éa hontalanságomra; üröm és méreg!

20 بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

Gondolva gondol rá és meggörnyed bennem a lelkem.

21 اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

Ezt veszem szivemre, azért várakozom.

22 محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

Az Örökkévaló kegyei bizony nem fogytak el, bizony nem lett vége irgalmának.

23 وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

Újak reggelenként, nagy a te hűséged!

24 به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

Osztályrészem az Örökkévaló, mondta lelkem, azért várakozom reá.

25 خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

Jóságos az Örökkévaló az őt remélőkhez, a lélekhez, mely őt keresi.

26 پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Jó, midőn hallgatagon várakozik az Örökké való segedelmére.

27 خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

Jó a férfinak, midőn jármot visel, ifju korában!

28 هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

Magánosan üljön és hallgasson, mert ő vetette rá.

29 و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

Porba tegye száját – hátha van remény.

30 وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

Odaadja orczáját az őt ütőnek, lakjék jól gyalázattal.

31 زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

Mert nem vet el örökre az Úr.

32 هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

Mert ha bút okozott, majd irgalmaz kegyei bősége szerint.

33 او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

Mert nem szíve szerint sanyargatta és búsította az ember fiait,

34 هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

hogy valaki lesújtja lábai alá mind az ország foglyait,

35 و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

hogy elhajlítja a férfi jogát a legfelsőnek színe előtt;

36 و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

hogy elgörbíti az embert pörében – nem látta volna az Úr?

37 کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

Ki az, ki mondta, és lett, amit az Úr nem parancsolt volna?

38 آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

A Legfelsőnek szájából nem származik-e a rossz és a jó?

39 پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

Hát mit panaszkodik az ember, míg él, a férfi az ő vétkei mellett?

40 به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

Kutassuk át utainkat s vizsgáljuk meg, bogy megtérjünk az Örökkévalóhoz!

41 بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

Emeljük fel szivünket kezeinkkel együtt Istenhez az égben!

42 «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

Mi el pártoltunk és engedetlenkedtünk, te nem bocsátottál meg.

43 «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

Haragban elfödted magadat s üldöztél minket, öltél, nem sajnáltál.

44 خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Elfödted magadat felhővel; hogy át nem hatott imádság.

45 ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

Szemétté és megvetéssé tettél minket a népek közt.

46 تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

Szájukat nyitották reánk mind az ellenségeink.

47 خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

Rettegés és örvény jutott nekünk, a pusztulás és romlás.

48 به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

Vizpatakoktól folyik szét szemem népem leányának romlása miatt.

49

Szemem elomlott s nem csillapodott, szünet nélkül,

50 تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

míg le nem tekint és nem látja az Örökkévaló az égből.

51 هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

Szemem bút okozott lelkemnek városomnak mind a leányai miatt.

52 کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

Vadászva vadásztak rám, mint madárra, ok nélkül való ellenségim.

53 آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

Gödörbe szorították éltemet s követ hajítottak reám.

54 آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

Vizek áradtak fejem fölé, azt mondtam: el vagyok veszve.

55 اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

Szólítottam nevedet, Örökkévaló, mélységes gödörből.

56 صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

Szavamat hallottad, ne rejtsd el füledet, szabadulásom kedvéért, fohászom elől!

57 آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

Közel voltál, amely napon hívtalak, azt mondtad: ne félj!

58 ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

Vitted, Uram, lelkem ügyeit, megváltottad éltemet.

59 ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

Láttad, Örökkévaló, bántalmamat, szerezz jogot nekem!

60 دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

Láttad minden boszúállásukat, mind az ő gondolataikat ellenem.

61 ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

Hallottad gyalázásukat, Örökkévaló, mind az ő gondolataikat ellenem.

62 تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

Támadóim ajkai és elmélkedésük ellenem vannak egész nap.

63 ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

Ültöket és keltöket tekintsd, én vagyok gúnydaluk.

64 ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

Viszonozd nekik tettüket, Örökkévaló, kezeik műve szerint!

65 ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

Adjad nekik szívnek elborulását: átkodat nekik!

66 با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.

Üldözd haragban és semmisítsd meg őket az Örökkévaló egei alól!