مراثی 3

1 من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

Εγώ είμαι ο άνθρωπος, όστις είδον θλίψιν από της ράβδου του θυμού αυτού.

2 خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

Με ώδήγησε και έφερεν εις σκότος και ουχί εις φως.

3 او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

Ναι, κατ' εμού εστράφη· κατ' εμού έστρεψε την χείρα αυτού όλην την ημέραν.

4 او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

Επαλαίωσε την σάρκα μου και το δέρμα μου· συνέτριψε τα οστά μου.

5 جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

Ωικοδόμησε κατ' εμού και με περιεκύκλωσε χολήν και μόχθον.

6 مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

Με εκάθισεν εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιωνίους.

7 با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

Με περιέφραξε, διά να μη εξέλθω· εβάρυνε τας αλύσεις μου.

8 فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

Έτι και όταν κράζω και αναβοώ, αποκλείει την προσευχήν μου.

9 با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

Περιέφραξε με πελεκητούς λίθους τας οδούς μου, εστρέβλωσε τας τρίβους μου.

10 او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

Έγεινεν εις εμέ άρκτος ενεδρεύουσα, λέων εν αποκρύφοις.

11 مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

Παρέτρεψε τας οδούς μου και με κατεσπάραξε, με κατέστηαεν ηφανισμένην.

12 او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

Ενέτεινε το τόξον αυτού και με έστησεν ως σκοπόν εις βέλος.

13 و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Ενέπηξεν εις τα νεφρά μου τα βέλη της φαρέτρας αυτού.

14 مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

Έγεινα γέλως εις πάντα τον λαόν μου, άσμα αυτών όλην την ημέραν.

15 او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

Με εχόρτασε πικρίαν· με εμέθυσεν αψίνθιον.

16 صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

Και συνέτριψε τους οδόντας μου με χάλικας· με εκάλυψε με σποδόν.

17 آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

Και απέσπρωξα, από ειρήνης την ψυχήν μου· ελησμόνησα το αγαθόν.

18 رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

Και είπα, Απωλέσθη η δύναμίς μου και η ελπίς μου υπό του Κυρίου.

19 وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

Ενθυμήθητι την θλίψιν μου και την έξωσίν μου, το αψίνθιον και την χολήν.

20 بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

Η ψυχή μου ενθυμείται ταύτα ακαταπαύστως και είναι τεταπεινωμένη εν εμοί.

21 اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

Τούτο ανακαλώ εις την καρδίαν μου, όθεν έχω ελπίδα·

22 محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

Έλεος του Κυρίου είναι, ότι δεν συνετελέσθημεν, επειδή δεν εξέλιπον οι οικτιρμοί αυτού.

23 وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

Ανανεόνονται εν ταις πρωΐαις· μεγάλη είναι η πιστότης σου.

24 به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

Ο Κύριος είναι η μερίς μου, είπεν η ψυχή μου· διά τούτο θέλω ελπίζει επ' αυτόν.

25 خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

Αγαθός ο Κύριος εις τους προσμένοντας αυτόν, εις την ψυχήν την εκζητούσαν αυτόν.

26 پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Καλόν είναι και να ελπίζη τις και να εφησυχάζη εις την σωτηρίαν του Κυρίου.

27 خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

Καλόν εις τον άνθρωπον να βαστάζη ζυγόν εν τη νεότητι αυτού.

28 هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

Θέλει κάθησθαι κατά μόνας και σιωπά, επειδή ο Θεός επέβαλε φορτίον επ' αυτόν.

29 و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

Θέλει βάλει το στόμα αυτού εις το χώμα, ίσως ήναι ελπίς.

30 وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

Θέλει δώσει την σιαγόνα εις τον ραπίζοντα αυτόν· θέλει χορτασθή από ονειδισμού.

31 زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

Διότι ο Κύριος δεν απορρίπτει εις τον αιώνα·

32 هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

Αλλ' εάν και θλίψη, θέλει όμως και οικτειρήσει κατά το πλήθος του ελέους αυτού.

33 او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

Διότι δεν θλίβει εκ καρδίας αυτού ουδέ καταθλίβει τους υιούς των ανθρώπων.

34 هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

Το να καταπατή τις υπό τους πόδας αυτού πάντας τους δεσμίους της γης.

35 و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

Το να διαστρέφη κρίσιν ανθρώπου κατέναντι του προσώπου του Υψίστου·

36 و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

Το να αδική άνθρωπον εν τη δίκη αυτού· ο Κύριος δεν βλέπει ταύτα.

37 کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

Τις λέγει τι και γίνεται, χωρίς να προστάξη αυτό ο Κύριος;

38 آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

Εκ του στόματος του Υψίστου δεν εξέρχονται τα κακά και τα αγαθά;

39 پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

Διά τι ήθελε γογγύσει άνθρωπος ζων, άνθρωπος, διά την ποινήν της αμαρτίας αυτού;

40 به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

Ας ερευνήσωμεν τας οδούς ημών και ας εξετάσωμεν και ας επιστρέψωμεν εις τον Κύριον.

41 بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

Ας υψώσωμεν τας καρδίας ημών και τας χείρας προς τον Θεόν τον εν τοις ουρανοίς, λέγοντες,

42 «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

Ημαρτήσαμεν και απεστατήσαμεν· συ δεν μας συνεχώρησας.

43 «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

Περιεκάλυψας με θυμόν και κατεδίωξας ημάς· εφόνευσας, δεν εφείσθης.

44 خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Εκάλυψας σεαυτόν με νέφος, διά να μη διαβαίνη η προσευχή ημών.

45 ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

Μας έκαμες σκύβαλον και βδέλυγμα εν μέσω των λαών.

46 تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

Πάντες οι εχθροί ημών ήνοιξαν το στόμα αυτών εφ' ημάς.

47 خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

Φόβος και λάκκος ήλθον εφ' ημάς, ερήμωσις και συντριμμός.

48 به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

Ρύακας υδάτων καταβιβάζει ο οφθαλμός μου διά τον συντριμμόν της θυγατρός του λαού μου.

49

Ο οφθαλμός μου σταλάζει και δεν σιωπά, διότι δεν έχει άνεσιν,

50 تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

Εωσού ο Κύριος διακύψη και ίδη εξ ουρανού.

51 هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

Ο οφθαλμός μου καταθλίβει την ψυχήν μου, εκ πασών των θυγατέρων της πόλεώς μου.

52 کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

Οι εχθρευόμενοί με αναιτίως με εκυνήγησαν ακαταπαύστως ως στρουθίον.

53 آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

Έκοψαν την ζωήν μου εν τω λάκκω και έρριψαν λίθον επ' εμέ.

54 آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

Τα ύδατα επλημμύρησαν υπεράνω της κεφαλής μου· είπα, Απερρίφθην.

55 اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

Επεκαλέσθην το όνομά σου, Κύριε, εκ λάκκου κατωτάτου.

56 صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

Ήκουσαν την φωνήν μου· μη κλείσης το ωτίον σου εις τον στεναγμόν μου, εις την κραυγήν μου.

57 آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

Επλησίασας καθ' ην ημέραν σε επεκαλέσθην· είπας, Μη φοβού.

58 ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

Εδίκασας, Κύριε, την δίκην της ψυχής μου· ελύτρωσας την ζωήν μου.

59 ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

Είδες, Κύριε, το προς εμέ άδικον· κρίνον την κρίσιν μου.

60 دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

Είδες πάσας τας εκδικήσεις αυτών, πάντας τους διαλογισμούς αυτών κατ' εμού.

61 ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

Ήκουσαν, Κύριε, τον ονειδισμόν αυτών, πάντας τους διαλογισμούς αυτών κατ' εμού·

62 تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

Τους λόγους των επανισταμένων επ' εμέ και τας μελέτας αυτών κατ' εμού όλην την ημέραν.

63 ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

Ιδέ, όταν κάθηνται και όταν σηκόνωνται· εγώ είμαι το άσμα αυτών.

64 ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

Κάμε, Κύριε, εις αυτούς ανταπόδοσιν κατά τα έργα των χειρών αυτών.

65 ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

Δος εις αυτούς πώρωσιν καρδίας, την κατάραν· σου επ' αυτούς.

66 با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.

Καταδίωξον εν οργή και αφάνισον αυτούς υποκάτωθεν των ουρανών του Κυρίου.