مراثی 3
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. | 1 |
Ich bin der Mann, der tief gebeugt worden ist durch die Rute seines Zorns.
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. | 2 |
Mich hat er verjagt und in die Finsternis geführt und nicht ans Licht.
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. | 3 |
Nur gegen mich kehrt er immer wieder den ganzen Tag seine Hand.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. | 4 |
Er hat mein Fleisch und meine Haut verschlungen und meine Knochen zermalmt.
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. | 5 |
Er hat rings um mich her Gift und Drangsal aufgebaut.
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. | 6 |
In dunkeln Höhlen läßt er mich wohnen wie längst Verstorbene.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. | 7 |
Er hat mich eingemauert, daß ich nicht herauskommen kann; mit ehernen Ketten hat er mich beschwert.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. | 8 |
Ob ich auch schreie und rufe, verstopft er doch die Ohren vor meinem Gebet.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. | 9 |
Quadersteine legt er mir in den Weg, krümmt meine Pfade.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ | 10 |
Er lauert mir auf wie ein Bär, wie ein Löwe im Dickicht.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. | 11 |
Er hat mich auf Abwege gebracht, ist über mich hergefallen und hat mich arg zugerichtet.
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، | 12 |
Er hat seinen Bogen gespannt und mich dem Pfeile zum Ziel gesetzt.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. | 13 |
Er hat mir seines Köchers Söhne in die Nieren gejagt.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. | 14 |
Ich bin allem Volk zum Gelächter geworden, ihr Liedlein den ganzen Tag.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. | 15 |
Er hat mich mit Bitterkeit gesättigt, mit Wermut getränkt.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. | 16 |
Er ließ meine Zähne sich an Kies zerbeißen, er hat mich mit Asche bedeckt.
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. | 17 |
Und du hast meine Seele aus dem Frieden verstoßen, daß ich des Glückes vergaß.
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. | 18 |
Und ich sprach: Meine Lebenskraft ist dahin, meine Hoffnung auf den HERRN.
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. | 19 |
Sei eingedenk meines Elends, meiner Verfolgung, des Wermuts und des Gifts!
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. | 20 |
Beständig denkt meine Seele daran und ist tief gebeugt!
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که | 21 |
Dieses aber will ich meinem Herzen vorhalten, darum will ich Hoffnung fassen:
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. | 22 |
Gnadenbeweise des HERRN sind's, daß wir nicht gänzlich aufgerieben wurden, denn seine Barmherzigkeit ist nicht zu Ende;
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. | 23 |
sie ist alle Morgen neu, und deine Treue ist groß!
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» | 24 |
Der HERR ist mein Teil, spricht meine Seele; darum will ich auf ihn hoffen.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. | 25 |
Der HERR ist gütig gegen die, welche auf ihn hoffen, gegen die Seele, die nach ihm fragt.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. | 26 |
Gut ist's, schweigend zu warten auf das Heil des HERRN.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. | 27 |
Es ist einem Manne gut, in seiner Jugend das Joch zu tragen.
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند | 28 |
Er sitze einsam und schweige, wenn man ihm eines auferlegt!
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. | 29 |
Er stecke seinen Mund in den Staub; vielleicht ist noch Hoffnung vorhanden!
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، | 30 |
Schlägt ihn jemand, so biete er ihm den Backen dar und lasse sich mit Schmach sättigen!
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. | 31 |
Denn der Herr wird nicht ewig verstoßen;
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. | 32 |
sondern wenn er betrübt hat, so erbarmt er sich auch nach der Größe seiner Gnade.
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. | 33 |
Denn nicht aus Lust plagt und betrübt ER die Menschenkinder.
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، | 34 |
Wenn alle Gefangenen eines Landes mit Füßen getreten,
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، | 35 |
wenn das Recht eines Mannes vor dem Angesicht des Höchsten gebeugt,
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ | 36 |
die Rechtssache eines Menschen verdreht wird, sollte der Herr es nicht beachten?
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ | 37 |
Wer hat je etwas gesagt und es ist geschehen, ohne daß der Herr es befahl?
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ | 38 |
Geht nicht aus dem Munde des Höchsten das Böse und das Gute hervor?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ | 39 |
Was beklagt sich der Mensch? Es hätte sich wahrlich jeder über seine Sünde zu beklagen!
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. | 40 |
Lasset uns unsere Wege erforschen und durchsuchen und zum HERRN zurückkehren!
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: | 41 |
Lasset uns unsere Herzen samt den Händen zu Gott im Himmel erheben!
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. | 42 |
Wir sind abtrünnig und widerspenstig gewesen; das hast du nicht vergeben;
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. | 43 |
du hast dich im Zorn verborgen und uns verfolgt; du hast uns ohne Gnade erwürgt;
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. | 44 |
du hast dich in eine Wolke gehüllt, daß kein Gebet hindurchdrang;
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. | 45 |
du hast uns zu Kot und Abscheu gemacht unter den Völkern!
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. | 46 |
Alle unsere Feinde haben ihr Maul gegen uns aufgesperrt.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» | 47 |
Grauen und Grube wurden uns beschieden, Verwüstung und Untergang.
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست | 48 |
Es rinnen Wasserbäche aus meinen Augen wegen des Untergangs der Tochter meines Volkes.
| 49 |
Mein Auge tränt unaufhörlich; denn da ist keine Ruhe,
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! | 50 |
bis der HERR vom Himmel herabschauen und dareinsehen wird.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. | 51 |
Was ich sehen muß, tut meiner Seele weh ob aller Töchter meiner Stadt.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. | 52 |
Die mich ohne Ursache hassen, stellten mir heftig nach wie einem Vogel;
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. | 53 |
sie wollten mich in der Grube ums Leben bringen und warfen Steine auf mich.
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. | 54 |
Die Wasser gingen über mein Haupt; ich sagte: Ich bin verloren!
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم | 55 |
Aber ich rief, HERR, deinen Namen an, tief unten aus der Grube.
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. | 56 |
Du hörtest meine Stimme: «Verschließe dein Ohr nicht vor meinem Seufzen, vor meinem Hilferuf!»
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» | 57 |
Du nahtest dich mir des Tages, als ich dich anrief, du sprachest: Fürchte dich nicht!
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. | 58 |
Du führtest, o Herr, die Sache meiner Seele, du rettetest mir das Leben!
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. | 59 |
Du hast, o HERR, meine Unterdrückung gesehen; schaffe du mir Recht!
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. | 60 |
Du hast all ihre Rachgier gesehen, alle ihre Anschläge wider mich;
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. | 61 |
du hast, o HERR, ihr Schmähen gehört, alle ihre Pläne gegen mich,
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. | 62 |
die Reden meiner Widersacher und ihr beständiges Murmeln über mich.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. | 63 |
Siehe doch: ob sie niedersitzen oder aufstehen, so bin ich ihr Spottlied.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. | 64 |
Vergilt ihnen, o HERR, nach dem Werk ihrer Hände!
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. | 65 |
Gib ihnen Verstockung ins Herz, dein Fluch komme über sie!
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. | 66 |
Verfolge sie in deinem Zorn und vertilge sie unter dem Himmel des HERRN hinweg!
