مراثی 3
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. | 1 |
Ich bin der Mann, der Elend erlebt hat durch die Rute seines Zornes;
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. | 2 |
mich hat er geführt und getrieben in Finsternis und tiefes Dunkel;
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. | 3 |
nur gegen mich kehrt er immer wieder seine Hand Tag für Tag!
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. | 4 |
Mein Fleisch und meine Haut hat er hinschwinden lassen, meine Glieder zerschlagen;
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. | 5 |
aufgetürmt hat er rings um mich Gift und Mühsal;
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. | 6 |
in Finsternis hat er mich versenkt wie die ewig Toten.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. | 7 |
Er hat mich ummauert, daß ich keinen Ausweg habe, mich mit schweren Ketten beladen;
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. | 8 |
ob ich auch schreie und rufe: er verschließt sich meinem Flehen.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. | 9 |
Er hat meine Wege mit Quadersteinen vermauert, meine Pfade ungangbar gemacht.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ | 10 |
Ein lauernder Bär ist er mir gewesen, ein Löwe im Versteck.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. | 11 |
Er hat mich auf Irrwegen wandeln lassen und mich zerfleischt, mich verstört;
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، | 12 |
er hat seinen Bogen gespannt und mich als Zielscheibe hingestellt für seine Pfeile,
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. | 13 |
hat die Söhne seines Köchers mir ins Herz dringen lassen.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. | 14 |
Meinem ganzen Volk bin ich zum Hohn geworden, ihr Spottlied den ganzen Tag;
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. | 15 |
mit Bitternissen hat er mich gesättigt, mit Wermut mich getränkt.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. | 16 |
Meine Zähne hat er mich an Kieseln zerbeißen lassen, mich in den Staub niedergetreten.
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. | 17 |
Du hast meiner Seele den Frieden entrissen, so daß ich verlernt habe, glücklich zu sein,
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. | 18 |
und ausrufe: »Dahin ist meine Lebenskraft und verloren meine Hoffnung auf den HERRN!«
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. | 19 |
Gedenke meines Elends und meiner Irrsale, des Wermuts und des Gifts!
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. | 20 |
Ohne Unterlaß denkt meine Seele daran und ist gebeugt in mir.
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که | 21 |
Dies will ich mir zu Herzen nehmen und darum der Hoffnung leben:
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. | 22 |
Die Gnadenerweisungen des HERRN sind noch nicht erschöpft, sein Erbarmen ist noch nicht zu Ende;
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. | 23 |
alle Morgen sind sie neu, groß ist deine Treue.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» | 24 |
»Der HERR ist mein Teil!« bekennt meine Seele; drum will ich auf ihn hoffen.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. | 25 |
Gütig ist der HERR gegen die, welche auf ihn harren, gegen ein Herz, das ihn sucht.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. | 26 |
Gut ist es, geduldig zu sein und schweigend zu warten auf die Hilfe des HERRN.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. | 27 |
Gut ist es für jeden, das Joch schon in seiner Jugend tragen zu lernen;
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند | 28 |
er sitze einsam und schweige, wenn der HERR es ihm auferlegt!
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. | 29 |
Er neige seinen Mund in den Staub hinab: vielleicht ist noch Hoffnung vorhanden;
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، | 30 |
er biete ihm, wenn er ihn schlägt, die Wange dar, lasse sich mit Schmach sättigen!
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. | 31 |
Denn nicht auf ewig verstößt der HERR,
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. | 32 |
sondern, wenn er Trübsal verhängt hat, erbarmt er sich auch wieder nach seiner großen Güte;
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. | 33 |
denn nicht aus Lust plagt und betrübt er die Menschenkinder.
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، | 34 |
Wenn man mit Füßen niedertritt alle Gefangenen der Erde,
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، | 35 |
wenn man das Recht eines Mannes beugt vor den Augen des Höchsten,
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ | 36 |
wenn man einen Menschen in seinem Rechtsstreit ins Unrecht setzt: sollte das der Herr nicht beachten?
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ | 37 |
Wer kann denn befehlen, daß etwas geschehe, ohne daß der Herr es geboten hat?
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ | 38 |
Geht nicht aus dem Munde des Höchsten das Glück wie das Unglück hervor?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ | 39 |
Was klagt (also) der Mensch, solange er lebt? Ein jeder klage über seine Sünden!
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. | 40 |
Laßt uns unsern Wandel prüfen und erforschen und zum HERRN umkehren!
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: | 41 |
Laßt uns unser Herz mitsamt den Händen erheben zu Gott im Himmel!
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. | 42 |
Wir sind es, die abtrünnig und ungehorsam gewesen sind; du aber hast nicht verziehen,
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. | 43 |
hast dich in Zorn gehüllt und uns verfolgt, hingerafft ohne Schonung;
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. | 44 |
du hast dich in Gewölk gehüllt, so daß kein Gebet hindurchdringen konnte;
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. | 45 |
zu Kehricht und zum Abscheu hast du uns gemacht inmitten der Völker.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. | 46 |
Es haben den Mund gegen uns aufgerissen all unsere Feinde;
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» | 47 |
Grauen und Grube sind uns zuteil geworden, Verwüstung und Untergang!
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست | 48 |
Wasserbäche läßt mein Auge rinnen über die Zertrümmerung der Tochter meines Volkes.
| 49 |
Mein Auge ergießt sich ruhelos in Tränen ohne Aufhören,
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! | 50 |
bis der HERR vom Himmel herniederschaue und dareinsehe.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. | 51 |
Was ich sehen muß, versetzt mich in Trauer um aller Töchter meiner Stadt willen.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. | 52 |
Ach! Wie einen Vogel haben die mich gejagt, die mir ohne Ursache feind sind;
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. | 53 |
sie haben mich in die Grube gestoßen, um mein Leben zu vernichten, und haben Steine auf mich geworfen:
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. | 54 |
die Wasser schlugen mir über dem Haupt zusammen; ich dachte: »Mit mir ist’s aus!«
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم | 55 |
Da rief ich deinen Namen an, HERR, tief unten aus der Grube,
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. | 56 |
und du hast mich gehört, als ich zu dir flehte: »Verschließ dein Ohr nicht meinem Hilferuf!«
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» | 57 |
Du hast dich mir genaht, als ich dich anrief, hast mir zugerufen: »Fürchte dich nicht!«
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. | 58 |
Du, o HERR, hast meine Sache geführt, hast mein Leben gerettet;
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. | 59 |
du, o HERR, hast meine Unbill gesehen: verhilf mir zu meinem Recht!
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. | 60 |
Du hast all ihre Rachgier gesehen, all ihre Anschläge gegen mich,
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. | 61 |
hast, o HERR, ihr Schmähen gehört, all ihre Anschläge gegen mich,
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. | 62 |
das Gerede meiner Widersacher und ihre täglichen Ränke gegen mich.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. | 63 |
Gib acht auf ihr Sitzen und ihr Aufstehen: ihr Spottlied bin ich!
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. | 64 |
Du wirst ihnen vergelten, HERR, wie ihre Taten es verdienen,
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. | 65 |
wirst ihnen Verblendung ins Herz geben: dein Fluch komme über sie!
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. | 66 |
Du wirst sie im Zorn verfolgen und sie vertilgen unter Gottes Himmel hinweg!
