مراثی 3
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. | 1 |
Ich bin ein elender Mann, der die Rute seines Grimmes sehen muß.
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. | 2 |
Er hat mich geführet und lassen gehen in die Finsternis und nicht ins Licht.
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. | 3 |
Er hat seine Hand gewendet wider mich und handelt gar anders mit mir für und für.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. | 4 |
Er hat mein Fleisch und Haut alt gemacht und mein Gebein zerschlagen.
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. | 5 |
Er hat mich verbauet und mich mit Galle und Mühe umgeben.
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. | 6 |
Er hat mich in Finsternis gelegt, wie die Toten in der Welt.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. | 7 |
Er hat mich vermauert, daß ich nicht heraus kann, und mich in harte Fesseln gelegt.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. | 8 |
Und wenn ich gleich schreie und rufe, so stopft er die Ohren zu vor meinem Gebet.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. | 9 |
Er hat meinen Weg vermauert mit Werkstücken und meinen Steig umgekehret.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ | 10 |
Er hat auf mich gelauert wie ein Bär, wie ein Löwe im Verborgenen.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. | 11 |
Er läßt mich des Weges fehlen. Er hat mich zerstücket und zunichte gemacht.
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، | 12 |
Er hat seinen Bogen gespannet und mich dem Pfeil zum Ziel gesteckt.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. | 13 |
Er hat aus dem Köcher in meine Nieren schießen lassen.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. | 14 |
Ich bin ein Spott allem meinem Volk und täglich ihr Liedlein.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. | 15 |
Er hat mich mit Bitterkeit gesättiget und mit Wermut getränket.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. | 16 |
Er hat meine Zähne zu kleinen Stücken zerschlagen. Er wälzet mich in der Asche.
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. | 17 |
Meine Seele ist aus dem Frieden vertrieben; ich muß des Guten vergessen.
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. | 18 |
Ich sprach: Mein Vermögen ist dahin und meine Hoffnung am HERRN.
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. | 19 |
Gedenke doch, wie ich so elend und verlassen, mit Wermut und Galle getränket bin.
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. | 20 |
Du wirst ja daran gedenken, denn meine Seele sagt mir's.
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که | 21 |
Das nehme ich zu Herzen, darum hoffe ich noch.
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. | 22 |
Die Gute des HERRN ist, daß wir nicht gar aus sind; seine Barmherzigkeit hat noch kein Ende,
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. | 23 |
sondern sie ist alle Morgen neu, und deine Treue ist groß.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» | 24 |
Der HERR ist mein Teil, spricht meine Seele, darum will ich auf ihn hoffen.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. | 25 |
Denn der HERR ist freundlich dem, der auf ihn harret, und der Seele, die nach ihm fraget.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. | 26 |
Es ist ein köstlich Ding, geduldig sein und auf die Hilfe des HERRN hoffen.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. | 27 |
Es ist ein köstlich Ding einem Manne, daß er das Joch in seiner Jugend trage,
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند | 28 |
daß ein Verlassener geduldig sei, wenn ihn etwas überfällt,
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. | 29 |
und seinen Mund in den Staub stecke und der Hoffnung erwarte
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، | 30 |
und lasse sich auf die Backen schlagen und ihm viel Schmach anlegen.
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. | 31 |
Denn der HERR verstößt nicht ewiglich,
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. | 32 |
sondern er betrübet wohl und erbarmet sich wieder nach seiner großen Güte;
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. | 33 |
denn er nicht von Herzen die Menschen plaget und betrübet,
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، | 34 |
als wollte er alle die Gefangenen auf Erden gar unter seine Füße zertreten
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، | 35 |
und eines Mannes Recht vor dem Allerhöchsten beugen lassen
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ | 36 |
und eines Menschen Sache verkehren lassen, gleich als sähe es der HERR nicht.
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ | 37 |
Wer darf denn sagen, daß solches geschehe ohne des HERRN Befehl,
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ | 38 |
und daß weder Böses noch Gutes komme aus dem Munde des Allerhöchsten?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ | 39 |
Wie murren denn die Leute im Leben also? Ein jeglicher murre wider seine Sünde!
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. | 40 |
Und laßt uns forschen und suchen unser Wesen und uns zum HERRN bekehren.
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: | 41 |
Laßt uns unser Herz samt den Händen aufheben zu Gott im Himmel.
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. | 42 |
Wir, wir haben gesündiget und sind ungehorsam gewesen. Darum hast du billig nicht verschonet,
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. | 43 |
sondern du hast uns mit Zorn überschüttet und verfolget und ohne Barmherzigkeit erwürget.
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. | 44 |
Du hast dich mit einer Wolke verdeckt, daß kein Gebet hindurch konnte.
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. | 45 |
Du hast uns zu Kot und Unflat gemacht unter den Völkern.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. | 46 |
Alle unsere Feinde sperren ihr Maul auf wider uns.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» | 47 |
Wir werden gedrückt und geplagt mit Schrecken und Angst.
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست | 48 |
Meine Augen rinnen mit Wasserbächen über dem Jammer der Tochter meines Volks.
| 49 |
Meine Augen fließen und können nicht ablassen; denn es ist kein Aufhören da,
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! | 50 |
bis der HERR vom Himmel herabschaue und sehe darein.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. | 51 |
Mein Auge frißt mir das Leben weg um die Tochter meiner Stadt.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. | 52 |
Meine Feinde haben mich gehetzet, wie einen Vogel, ohne Ursache.
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. | 53 |
Sie haben mein Leben in einer Grube umgebracht und Steine auf mich geworfen.
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. | 54 |
Sie haben auch mein Haupt mit Wasser überschüttet. Da sprach ich: Nun bin ich gar dahin.
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم | 55 |
Ich rief aber deinen Namen an, HERR, unten aus der Grube;
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. | 56 |
und du erhöretest meine Stimme. Verbirg deine Ohren nicht vor meinem Seufzen und Schreien!
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» | 57 |
Nahe dich zu mir, wenn ich dich anrufe, und sprich: Fürchte dich nicht!
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. | 58 |
Führe du, HERR, die Sache meiner Seele und erlöse mein Leben!
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. | 59 |
HERR, schaue, wie mir so unrecht geschieht, und hilf mir zu meinem Recht!
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. | 60 |
Du siehest alle ihre Rache und alle ihre Gedanken wider mich.
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. | 61 |
HERR, du hörest ihre Schmach und alle ihre Gedanken über mich,
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. | 62 |
die Lippen meiner Widerwärtigen und ihr Dichten wider mich täglich.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. | 63 |
Schaue doch; sie gehen nieder oder stehen auf, so singen sie von mir Liedlein.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. | 64 |
Vergilt ihnen, HERR, wie sie verdienet haben!
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. | 65 |
Laß ihnen das Herz erschrecken und deinen Fluch fühlen!
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. | 66 |
Verfolge sie mit Grimm und vertilge sie unter dem Himmel des HERRN!
