مراثی 3
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. | 1 |
Ich bin der Mann, der Elend gesehen durch die Rute seines Grimmes.
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. | 2 |
Mich hat er geleitet und geführt in Finsternis und Dunkel.
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. | 3 |
Nur gegen mich kehrt er immer wieder seine Hand den ganzen Tag.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. | 4 |
Er hat verfallen lassen mein Fleisch und meine Haut, meine Gebeine hat er zerschlagen.
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. | 5 |
Bitterkeit und Mühsal hat er wider mich gebaut und mich damit umringt.
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. | 6 |
Er ließ mich wohnen in Finsternissen, gleich den Toten der Urzeit.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. | 7 |
Er hat mich umzäunt, daß ich nicht herauskommen kann; er hat schwer gemacht meine Fesseln.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. | 8 |
Wenn ich auch schreie und rufe, so hemmt er mein Gebet.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. | 9 |
Meine Wege hat er mit Quadern vermauert, meine Pfade umgekehrt.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ | 10 |
Ein lauernder Bär ist er mir, ein Löwe im Versteck.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. | 11 |
Er hat mir die Wege entzogen und hat mich zerfleischt, mich verwüstet.
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، | 12 |
Er hat seinen Bogen gespannt und mich wie ein Ziel dem Pfeile hingestellt.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. | 13 |
Er ließ in meine Nieren dringen die Söhne seines Köchers.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. | 14 |
Meinem ganzen Volke bin ich zum Gelächter geworden, bin ihr Saitenspiel den ganzen Tag.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. | 15 |
Mit Bitterkeiten hat er mich gesättigt, mit Wermut mich getränkt.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. | 16 |
Und er hat mit Kies meine Zähne zermalmt, hat mich niedergedrückt in die Asche.
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. | 17 |
Und du verstießest meine Seele vom Frieden, ich habe des Guten vergessen.
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. | 18 |
Und ich sprach: Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf Jehova.
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. | 19 |
Gedenke meines Elends und meines Umherirrens, des Wermuts und der Bitterkeit!
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. | 20 |
Beständig denkt meine Seele daran und ist niedergebeugt in mir.
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که | 21 |
Dies will ich mir zu Herzen nehmen, darum will ich hoffen:
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. | 22 |
Es sind die Gütigkeiten Jehovas, daß wir nicht aufgerieben sind; denn seine Erbarmungen sind nicht zu Ende;
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. | 23 |
sie sind alle Morgen neu, deine Treue ist groß.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» | 24 |
Jehova ist mein Teil, sagt meine Seele; darum will ich auf ihn hoffen.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. | 25 |
Gütig ist Jehova gegen die, welche auf ihn harren, gegen die Seele, die nach ihm trachtet.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. | 26 |
Es ist gut, daß man still warte auf die Rettung Jehovas.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. | 27 |
Es ist dem Manne gut, daß er das Joch in seiner Jugend trage.
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند | 28 |
Er sitze einsam und schweige, weil er es ihm auferlegt hat;
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. | 29 |
er lege seinen Mund in den Staub; vielleicht gibt es Hoffnung.
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، | 30 |
Dem, der ihn schlägt, reiche er den Backen dar, werde mit Schmach gesättigt.
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. | 31 |
Denn der Herr verstößt nicht ewiglich;
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. | 32 |
sondern wenn er betrübt hat, erbarmt er sich nach der Menge seiner Gütigkeiten.
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. | 33 |
Denn nicht von Herzen plagt und betrübt er die Menschenkinder.
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، | 34 |
Daß man alle Gefangenen der Erde unter seinen Füßen zertrete,
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، | 35 |
das Recht eines Mannes beuge vor dem Angesicht des Höchsten,
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ | 36 |
einem Menschen Unrecht tue in seiner Streitsache: Sollte der Herr nicht darauf achten?
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ | 37 |
Wer ist, der da sprach, und es geschah, ohne daß der Herr es geboten?
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ | 38 |
Das Böse und das Gute, geht es nicht aus dem Munde des Höchsten hervor?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ | 39 |
Was beklagt sich der lebende Mensch? Über seine Sünden beklage sich der Mann!
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. | 40 |
Prüfen und erforschen wir unsere Wege, und laßt uns zu Jehova umkehren!
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: | 41 |
Laßt uns unser Herz samt den Händen erheben zu Gott im Himmel!
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. | 42 |
Wir, wir sind abgefallen und sind widerspenstig gewesen; du hast nicht vergeben.
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. | 43 |
Du hast dich in Zorn gehüllt und hast uns verfolgt; du hast hingemordet ohne Schonung.
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. | 44 |
Du hast dich in eine Wolke gehüllt, so daß kein Gebet hindurchdrang.
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. | 45 |
Du hast uns zum Kehricht und zum Ekel gemacht inmitten der Völker.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. | 46 |
Alle unsere Feinde haben ihren Mund gegen uns aufgesperrt.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» | 47 |
Grauen und Grube sind über uns gekommen, Verwüstung und Zertrümmerung.
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست | 48 |
Mit Wasserbächen rinnt mein Auge wegen der Zertrümmerung der Tochter meines Volkes.
| 49 |
Mein Auge ergießt sich ruhelos und ohne Rast,
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! | 50 |
bis Jehova vom Himmel herniederschaue und dareinsehe.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. | 51 |
Mein Auge schmerzt mich wegen aller Töchter meiner Stadt.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. | 52 |
Wie einen Vogel haben mich heftig gejagt, die ohne Ursache meine Feinde sind.
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. | 53 |
Sie haben mein Leben in die Grube hinein vernichtet und Steine auf mich geworfen.
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. | 54 |
Wasser strömten über mein Haupt; ich sprach: Ich bin abgeschnitten!
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم | 55 |
Jehova, ich habe deinen Namen angerufen aus der tiefsten Grube.
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. | 56 |
Du hast meine Stimme gehört; verbirg dein Ohr nicht vor meinem Seufzen, meinem Schreien!
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» | 57 |
Du hast dich genaht an dem Tage, da ich dich anrief; du sprachst: Fürchte dich nicht!
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. | 58 |
Herr, du hast die Rechtssachen meiner Seele geführt, hast mein Leben erlöst.
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. | 59 |
Jehova, du hast meine Bedrückung gesehen; verhilf mir zu meinem Rechte!
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. | 60 |
Du hast gesehen alle ihre Rache, alle ihre Anschläge gegen mich.
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. | 61 |
Jehova, du hast ihr Schmähen gehört, alle ihre Anschläge wider mich,
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. | 62 |
das Gerede derer, die wider mich aufgestanden sind, und ihr Sinnen wider mich den ganzen Tag.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. | 63 |
Schaue an ihr Sitzen und ihr Aufstehen! Ich bin ihr Saitenspiel.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. | 64 |
Jehova, erstatte ihnen Vergeltung nach dem Werke ihrer Hände!
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. | 65 |
Gib ihnen Verblendung des Herzens, dein Fluch komme über sie!
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. | 66 |
Verfolge sie im Zorne und tilge sie unter Jehovas Himmel hinweg!
