مراثی 3
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. | 1 |
[Aleph.] Je suis l’homme qui ai vu l’affliction par la verge de sa fureur.
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. | 2 |
Il m’a conduit et amené dans les ténèbres, et non dans la lumière.
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. | 3 |
Certes il s’est tourné contre moi, il a tous les jours tourné sa main [contre moi].
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. | 4 |
[Beth.] Il a fait vieillir ma chair et ma peau, il a brisé mes os.
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. | 5 |
Il a bâti contre moi, et m’a environné de fiel et de travail.
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. | 6 |
Il m’a fait tenir dans des lieux ténébreux, comme ceux qui sont morts dès longtemps.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. | 7 |
[Guimel.] Il a fait une cloison autour de moi, afin que je ne sorte point; il a appesanti mes fers.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. | 8 |
Même quand je crie et que j’élève ma voix, il rejette ma requête.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. | 9 |
Il a fait un mur de pierres de taille [pour fermer] mes chemins, il a renversé mes sentiers.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ | 10 |
[Daleth.] Ce m’est un ours qui est aux embûches, et un lion qui se tient dans un lieu caché.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. | 11 |
Il a détourné mes chemins, et m’a mis en pièces, il m’a rendu désolé.
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، | 12 |
Il a tendu son arc, et m’a mis comme une butte pour la flèche.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. | 13 |
[He.] Il a fait entrer dans mes reins les flèches dont son carquois est plein.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. | 14 |
J’ai été en risée à tous les peuples, et leur chanson, tout le jour.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. | 15 |
Il m’a rassasié d’amertume, il m’a enivré d’absinthe.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. | 16 |
[Vau.] Il m’a cassé les dents avec du gravier, il m’a couvert de cendre;
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. | 17 |
Tellement que la paix s’est éloignée de mon âme; j’ai oublié ce que c’est que d’être à son aise.
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. | 18 |
Et j’ai dit: ma force est perdue, et mon espérance aussi que j’avais en l’Eternel.
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. | 19 |
[Zajin.] Souviens-toi de mon affliction, et de mon pauvre état, qui n’est qu’absinthe et que fiel.
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. | 20 |
Mon âme s’[en] souvient sans cesse, et elle est abattue au dedans de moi.
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که | 21 |
[Mais] je rappellerai ceci en mon cœur, [et] c’est pourquoi j’aurai espérance;
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. | 22 |
[Heth.] Ce sont les gratuités de l’Eternel que nous n’avons point été consumés, parce que ses compassions ne sont point taries.
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. | 23 |
Elles se renouvellent chaque matin; [c’est] une chose grande que ta fidélité.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» | 24 |
L’Eternel est ma portion, dit mon âme, c’est pourquoi j’aurai espérance en lui.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. | 25 |
[Teth.] L’Eternel est bon à ceux qui s’attendent à lui, [et] à l’âme qui le recherche.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. | 26 |
C’est une chose bonne qu’on attende, même en se tenant en repos, la délivrance de l’Eternel.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. | 27 |
C’est une chose bonne à l’homme de porter le joug en sa jeunesse.
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند | 28 |
[Jod.] Il est assis solitaire et se tient tranquille, parce qu’on l’a chargé sur lui.
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. | 29 |
Il met sa bouche dans la poussière, si peut-être il y aura quelque espérance.
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، | 30 |
Il présente la joue à celui qui le frappe; il est accablé d’opprobre.
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. | 31 |
[Caph.] Car le Seigneur ne rejette point à toujours.
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. | 32 |
Mais s’il afflige quelqu’un, il en a aussi compassion selon la grandeur de ses gratuités.
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. | 33 |
Car ce n’est pas volontiers qu’il afflige et contriste les fils des hommes.
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، | 34 |
[Lamed.] Lorsqu’on foule sous ses pieds tous les prisonniers du monde;
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، | 35 |
Lorsqu’on pervertit le droit de quelqu’un en la présence du Très-haut;
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ | 36 |
Lorsqu’on fait tort à quelqu’un dans son procès, le Seigneur ne le voit-il point?
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ | 37 |
[Mem.] Qui est-ce qui dit que cela a été fait, [et] que le Seigneur ne l’[a] point commandé?
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ | 38 |
Les maux, et les biens ne procèdent-ils point de l’ordre du Très-haut?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ | 39 |
Pourquoi se dépiterait l’homme vivant, l’homme, [dis-je], à cause de ses péchés?
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. | 40 |
[Nun.] Recherchons nos voies, et [les] sondons, et retournons jusqu’à l’Eternel.
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: | 41 |
Levons nos cœurs et nos mains au [Dieu] Fort qui est aux cieux, [en disant]:
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. | 42 |
Nous avons péché, nous avons été rebelles, tu n’as point pardonné.
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. | 43 |
[Samech.] Tu nous as couverts de [ta] colère, et nous as poursuivis, tu as tué, tu n’as point épargné.
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. | 44 |
Tu t’es couvert d’une nuée, afin que la requête ne passât point.
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. | 45 |
Tu nous as fait être la raclure et le rebut au milieu des peuples.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. | 46 |
[Pe.] Tous nos ennemis ont ouvert leur bouche sur nous.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» | 47 |
La frayeur et la fosse, le dégât et la calamité nous sont arrivés.
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست | 48 |
Mon œil s’est fondu en ruisseaux d’eaux à cause de la plaie de la fille de mon peuple.
| 49 |
[Hajin.] Mon œil verse des larmes, et ne cesse point, parce qu’il n’y a aucun relâche.
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! | 50 |
Jusques à ce que l’Eternel regarde et voie des cieux.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. | 51 |
Mon œil afflige mon âme à cause de toutes les filles de ma ville.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. | 52 |
[Tsadi.] Ceux qui me sont ennemis sans cause m’ont poursuivi à outrance, comme on chasse après l’oiseau.
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. | 53 |
Ils ont enserré ma vie dans une fosse, et ont roulé une pierre sur moi.
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. | 54 |
Les eaux ont regorgé par-dessus ma tête; je disais: je suis retranché.
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم | 55 |
[Koph.] J’ai invoqué ton Nom, ô Eternel! d’une des plus basses fosses.
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. | 56 |
Tu as ouï ma voix, ne ferme point ton oreille, afin que je n’expire point à force de crier.
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» | 57 |
Tu t’es approché au jour que je t’ai invoqué, et tu as dit: ne crains rien.
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. | 58 |
[Resch.] Ô Seigneur! tu as plaidé la cause de mon âme; et tu as garanti ma vie.
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. | 59 |
Tu as vu, ô Eternel! le tort qu’on me fait, fais-moi droit.
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. | 60 |
Tu as vu toutes les vengeances dont ils ont usé, et toutes leurs machinations contre moi.
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. | 61 |
[Scin.] Tu as ouï, ô Eternel! leur opprobe et toutes leurs machinations contre moi.
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. | 62 |
Les discours de ceux qui s’élèvent contre moi, et leur dessein qu’ils ont contre moi tout le long du jour.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. | 63 |
Considère quand ils s’asseyent, et quand ils se lèvent, [car] je suis leur chanson.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. | 64 |
[Thau.] Rends-leur la pareille, ô Eternel! selon l’ouvrage de leurs mains.
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. | 65 |
Donne-leur un tel ennui qu’il leur couvre le cœur; donne-leur ta malédiction.
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. | 66 |
Poursuis-les en ta colère, et les efface de dessous les cieux de l’Eternel.
