< مراثی 3 >

من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. 1
Minä olen se mies, joka olen kurjuutta nähnyt hänen vihastuksensa vitsan alla.
خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. 2
Minut hän on johdattanut ja kuljettanut pimeyteen eikä valkeuteen.
او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. 3
Juuri minua vastaan hän kääntää kätensä, yhäti, kaiken päivää.
او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. 4
Hän on kalvanut minun lihani ja nahkani, musertanut minun luuni.
جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. 5
Hän on rakentanut varustukset minua vastaan ja piirittänyt minut myrkyllä ja vaivalla.
مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. 6
Hän on pannut minut asumaan pimeydessä niinkuin ikiaikojen kuolleet.
با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. 7
Hän on tehnyt muurin minun ympärilleni, niin etten pääse ulos, on pannut minut raskaisiin vaskikahleisiin.
فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. 8
Vaikka minä huudan ja parun, hän vaientaa minun rukoukseni.
با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. 9
Hakatuista kivistä hän on tehnyt minun teilleni muurin, on mutkistanut minun polkuni.
او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ 10
Vaaniva karhu on hän minulle, piilossa väijyvä leijona.
مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. 11
Hän on vienyt harhaan minun tieni ja repinyt minut kappaleiksi, hän on minut autioksi tehnyt.
او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، 12
Hän on jännittänyt jousensa ja asettanut minut nuoltensa maalitauluksi.
و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. 13
Hän on ampunut munuaisiini nuolet, viinensä lapset.
مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. 14
Minä olen joutunut koko kansani nauruksi, heidän jokapäiväiseksi pilkkalauluksensa.
او زندگی را به کامم تلخ کرده است. 15
Hän on ravinnut minua katkeruudella, juottanut minua koiruoholla.
صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. 16
Hän on purettanut minulla hampaat rikki soraan, painanut minut alas tomuun.
آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. 17
Sinä olet syössyt minun sieluni ulos, rauhasta pois, minä olen unhottanut onnen.
رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. 18
Ja minä sanon: mennyt on minulta kunnia ja Herran odotus.
وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. 19
Muista minun kurjuuttani ja kodittomuuttani, koiruohoa ja myrkkyä.
بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. 20
Sinä kyllä muistat sen, että minun sieluni on alaspainettu.
اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که 21
Tämän minä painan sydämeeni, sentähden minä toivon.
محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. 22
Herran armoa on, ettemme ole aivan hävinneet, sillä hänen laupeutensa ei ole loppunut:
وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. 23
se on joka aamu uusi, ja suuri on hänen uskollisuutensa.
به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» 24
Minun osani on Herra, sanoo minun sieluni; sentähden minä panen toivoni häneen.
خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. 25
Hyvä on Herra häntä odottaville, sille sielulle, joka häntä etsii.
پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. 26
Hyvä on hiljaisuudessa toivoa Herran apua.
خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. 27
Hyvä on miehelle, että hän kantaa iestä nuoruudessaan.
هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند 28
Istukoon hän yksin ja hiljaa, kun Herra on sen hänen päällensä pannut.
و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. 29
Laskekoon suunsa tomuun-ehkä on vielä toivoa.
وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، 30
Ojentakoon hän posken sille, joka häntä lyö, saakoon kyllälti häväistystä.
زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. 31
Sillä ei Herra hylkää iankaikkisesti;
هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. 32
vaan jos hän on murheelliseksi saattanut, hän osoittaa laupeutta suuressa armossansa.
او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. 33
Sillä ei hän sydämensä halusta vaivaa eikä murehduta ihmislapsia.
هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، 34
Kun jalkojen alle poljetaan kaikki vangit maassa,
و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، 35
kun väännetään miehen oikeutta Korkeimman kasvojen edessä,
و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ 36
kun ihmiselle tehdään vääryyttä hänen riita-asiassaan-eikö Herra sitä näkisi?
کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ 37
Onko kukaan sanonut, ja se on tapahtunut, jos ei Herra ole käskenyt?
آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ 38
Eikö lähde Korkeimman suusta paha ja hyvä?
پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ 39
Miksi tuskittelee ihminen eläessään, mies syntiensä palkkaa?
به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. 40
Koetelkaamme teitämme, tutkikaamme niitä ja palatkaamme Herran tykö.
بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: 41
Kohottakaamme sydämemme ynnä kätemme Jumalan puoleen, joka on taivaassa.
«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. 42
Me olemme luopuneet pois ja olleet kapinalliset; sinä et ole antanut anteeksi,
«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. 43
olet peittänyt itsesi vihassasi, ajanut meitä takaa, surmannut säälimättä;
خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. 44
olet peittänyt itsesi pilvellä, niin ettei rukous pääse lävitse.
ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. 45
Tunkioksi ja hylyksi sinä olet meidät tehnyt kansojen seassa.
تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. 46
Suut ammollaan meitä vastaan ovat kaikki meidän vihamiehemme.
خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» 47
Osaksemme on tullut kauhu ja kuoppa, turmio ja sortuminen.
به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست 48
Vesipurot juoksevat minun silmistäni tyttären, minun kansani, sortumisen tähden.
49
Minun silmäni vuotaa lakkaamatta, hellittämättä
تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! 50
siihen asti, kunnes katsoo, kunnes näkee Herra taivaasta.
هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. 51
Silmäni tuottaa tuskaa minun sielulleni kaikkien minun kaupunkini tyttärien tähden.
کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. 52
Kiihkeästi pyydystivät minua kuin lintua ne, jotka syyttä ovat vihamiehiäni.
آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. 53
He sulkivat kuoppaan minun elämäni ja heittivät päälleni kiviä.
آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. 54
Vedet tulvivat minun pääni ylitse; minä sanoin: olen hukassa.
اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم 55
Minä huusin sinun nimeäsi, Herra, kuopan syvyydestä.
صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. 56
Sinä kuulit minun huutoni: "Älä peitä korvaasi minun avunhuudoltani, että saisin hengähtää".
آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» 57
Sinä olit läsnä silloin, kun minä sinua huusin; sinä sanoit: "Älä pelkää".
ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. 58
Sinä, Herra, ajoit minun riita-asiani, lunastit minun henkeni.
ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. 59
Olethan nähnyt, Herra, minun kärsimäni sorron: hanki minulle oikeus.
دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. 60
Olethan nähnyt kaiken heidän kostonhimonsa, kaikki heidän juonensa minua vastaan.
ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. 61
Sinä olet kuullut heidän häväistyksensä, Herra, kaikki heidän juonensa minua vastaan.
تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. 62
Minun vastustajaini huulet ja heidän aikeensa ovat minua vastaan kaiken päivää.
ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. 63
Istuivatpa he tai nousivat, katso: minä olen heillä pilkkalauluna.
ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. 64
Kosta heille, Herra, heidän kättensä teot.
ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. 65
Paaduta heidän sydämensä, kohdatkoon heitä sinun kirouksesi.
با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. 66
Aja heitä takaa vihassasi ja hävitä heidät Herran taivaan alta.

< مراثی 3 >