< مراثی 3 >

من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. 1
Minä olen mies, jonka viheliäisyyttä nähdä täytyy hänen hirmuisuutensa vitsan kautta.
خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. 2
Hän johdatti minua ja vei pimeyteen ja ei valkeuteen.
او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. 3
Hän on kätensä kääntänyt minua vastaan, ja toimittaa toisin aina minun kanssani.
او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. 4
Hän on tehnyt lihani ja nahkani vanhaksi, ja luuni musertanut.
جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. 5
Hän rakensi minua vastaan, ja sapella ja vaivalla hän minua kääri.
مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. 6
Hän on minut pannut pimeyteen, niinkuin aikaa kuolleet.
با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. 7
Hän on minut muurannut sisälle, etten minä pääse ulos, ja minut kovaan jalkapuuhun pannut.
فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. 8
Ja vaikka minä huudan ja parun, niin hän kuitenkin korvansa tukitsee minun rukouksestani.
با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. 9
Hän on muurannut tieni kiinni vuojonkivillä, ja polkuni sulkenut.
او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ 10
Hän on väijynyt minua niinkuin karhu, niinkuin jalopeura salaisuudessa.
مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. 11
Hän on minun antanut tieltä eksyä, ja minut repinyt säpäleiksi, ja minut autioksi tehnyt.
او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، 12
Hän on joutsensa jännittänyt, ja asettanut minun nuolella tarkoitettavaksi.
و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. 13
Hän ampui minun munaskuihini viinensä nuolet.
مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. 14
Minä olen kaiken minun kansani nauru, ja heidän jokapäiväinen virtensä.
او زندگی را به کامم تلخ کرده است. 15
Hän on haikeudella minut ravinnut, ja koiruoholla juovuttanut.
صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. 16
Hän on hampaani somerolla rikki musertanut, hän kieritti minun tuhassa.
آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. 17
Minun sieluni on ajettu pois rauhasta, minun täytyy hyvän unohtaa.
رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. 18
Minä sanoin: minun voimani ja minun toivoni Herran päälle on kadonnut.
وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. 19
Muista siis, kuinka minä niin raadollinen ja hyljätty, koiruoholla ja sapella juotettu olen.
بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. 20
Minun sieluni sen kyllä muistaa, ja sitä itsellensä tutkistelee.
اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که 21
Minä panen sen sydämeeni; sentähden minä vielä nyt toivon.
محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. 22
Herran laupiudesta se on, ettemme ratki hukkuneet; ei hänen laupiutensa vielä loppunut.
وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. 23
Vaan joka huomen se on uusi, ja sinun uskollisuutes on suuri.
به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» 24
Herra on minun osani, sanoo minun sieluni; sentähden tahdon minä häneen toivoa.
خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. 25
Herra on hyvä niille, jotka häneen toivovat, ja niille sieluille, jotka häntä kysyvät.
پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. 26
Hyvä on olla kärsivällisenä ja Herralta apua toivoa.
خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. 27
Hyvä on ihmiselle ijestä kantaa nuoruudessansa;
هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند 28
Että hän istuu yksinänsä, on vaiti, kuin jotakin hänen päällensä tulee,
و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. 29
Ja panee suunsa tomuun, ja odottaa toivoa,
وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، 30
Ja antaa löydä poskillensa, ja paljon pilkkaa kärsii.
زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. 31
Sillä ei Herra syökse pois ijankaikkisesti.
هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. 32
Vaan hän saattaa murheelliseksi, ja taas armahtaa suuresta laupiudestansa.
او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. 33
Sillä ei hän sydämestänsä ihmisiä kurita eikä murheesen saata,
هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، 34
Niinkuin hän tahtois raadolliset maan päällä ratki jalkainsa alla polkea,
و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، 35
Ja antais jonkun miehen oikeuden Ylimmäisen edessä tulla käännetyksi pois,
و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ 36
Ja ihmistä väärin tuomita asiassansa, niinkuin ei Herra sitä näkisikään.
کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ 37
Kuka tohtii siis sanoa: senkaltaiset tapahtuvat ilman Herran käskyä?
آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ 38
Eikö paha ja hyvä tule Korkeimman suusta?
پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ 39
Miksi siis ihmiset nurisevat eläissänsä? Jokainen nuriskaan syntejänsä vastaan.
به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. 40
Tutkistelkaamme ja etsikäämme meidän menoamme, ja palatkaamme Herran tykö.
بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: 41
Nostakaamme meidän sydämemme ja kätemme taivaasen päin, Jumalan tykö.
«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. 42
Me, me olemme syntiä tehneet ja kovakorvaiset olleet; (sentähden) et sinä säästänytkään.
«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. 43
Vaan sinä olet vihalla meitä peittänyt ja vainonnut, ja armottomasti surmannut.
خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. 44
Sinä verhoitit itses pilvellä, ettei rukous päässyt sen lävitse.
ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. 45
Sinä olet meitä tunkioksi ja saastaisuudeksi kansain seassa tehnyt.
تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. 46
Kaikki meidän vihollisemme ovat suutansa ammottaneet meitä vastaan.
خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» 47
Me painetaan alas ja rangaistaan pelvolla ja ahdistuksella.
به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست 48
Minun silmäni vuotavat vesi-ojia minun kansani tyttären surkeuden tähden.
49
Minun silmäni vuotavat ja ei taida lakata; ei he asetu,
تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! 50
Siihenasti että Herra katsoo taivaasta alas ja näkee.
هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. 51
Minun silmäni kuluttaa minulta elämäni kaikkein minun kaupunkini tytärten tähden.
کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. 52
Minun viholliseni ovat minua kovin ajaneet takaa, niinkuin lintua ilman syytä.
آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. 53
He ovat minun elämäni kuoppaan salvanneet, ja heittäneet kiven minun päälleni.
آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. 54
Ovat myös vedet minun pääni ylitse käyneet; niin minä sanoin: nyt minä ratki hukassa olen.
اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم 55
Minä huusin avukseni sinun nimeäs, Herra, alhaalta kuopasta;
صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. 56
Ja sinä kuulit minun ääneni, älä korvias kätke minun huokauksestani ja huudostani.
آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» 57
Sinä lähenet kuin minä sinua huudan, ja sanot: älä pelkää.
ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. 58
Sinä, Herra, ratkaiset minun sieluni asian, ja lunastat minun henkeni.
ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. 59
Herra katso, kuinka minulle niin vääryyttä tehdään, ja tuomitse minun oikeuteni.
دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. 60
Sinä näet kaikki heidän kostonsa ja kaikki heidän ajatuksensa minusta.
ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. 61
Herra, sinä kuulet heidän pilkkansa ja kaikki heidän ajatuksensa minua vastaan,
تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. 62
Minun vainollisteni huulet ja heidän neuvonsa minua vastaan yli päivää.
ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. 63
Katso, kuin he istuvat eli nousevat, niin he minusta virsiä laulavat.
ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. 64
Kosta heille, Herra, niinkuin he ansainneet ovat, heidän kättensä töiden jälkeen.
ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. 65
Anna heidän sydämensä vavista ja sinun kiroustas tuta.
با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. 66
Vainoo heitä hirmuisuudella, ja hukuta heitä Herran taivaan alta.

< مراثی 3 >