مراثی 3
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. | 1 |
I [am] the man [who] hath seen affliction By the rod of His wrath.
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. | 2 |
Me He hath led, and causeth to go [in] darkness, and without light.
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. | 3 |
Surely against me He turneth back, He turneth His hand all the day.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. | 4 |
He hath worn out my flesh and my skin. He hath broken my bones.
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. | 5 |
He hath built up against me, And setteth round poverty and weariness.
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. | 6 |
In dark places He hath caused me to dwell, As the dead of old.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. | 7 |
He hath hedged me about, and I go not out, He hath made heavy my fetter.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. | 8 |
Also when I call and cry out, He hath shut out my prayer.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. | 9 |
He hath hedged my ways with hewn work, My paths He hath made crooked.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ | 10 |
A bear lying in wait He [is] to me, A lion in secret hiding-places.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. | 11 |
My ways He is turning aside, and He pulleth me in pieces, He hath made me a desolation.
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، | 12 |
He hath trodden His bow, And setteth me up as a mark for an arrow.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. | 13 |
He hath caused to enter into my reins The sons of His quiver.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. | 14 |
I have been a derision to all my people, Their song all the day.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. | 15 |
He hath filled me with bitter things, He hath filled me [with] wormwood.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. | 16 |
And He breaketh with gravel my teeth, He hath covered me with ashes.
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. | 17 |
And Thou castest off from peace my soul, I have forgotten prosperity.
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. | 18 |
And I say, Perished hath my strength and my hope from Jehovah.
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. | 19 |
Remember my affliction and my mourning, Wormwood and gall!
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. | 20 |
Remember well, and bow down doth my soul in me.
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که | 21 |
This I turn to my heart — therefore I hope.
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. | 22 |
The kindnesses of Jehovah! For we have not been consumed, For not ended have His mercies.
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. | 23 |
New every morning, abundant [is] thy faithfulness.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» | 24 |
My portion [is] Jehovah, hath my soul said, Therefore I hope for Him.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. | 25 |
Good [is] Jehovah to those waiting for Him, To the soul [that] seeketh Him.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. | 26 |
Good! when one doth stay and stand still For the salvation of Jehovah.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. | 27 |
Good for a man that he beareth a yoke in his youth.
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند | 28 |
He sitteth alone, and is silent, For He hath laid [it] upon him.
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. | 29 |
He putteth in the dust his mouth, if so be there is hope.
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، | 30 |
He giveth to his smiter the cheek, He is filled with reproach.
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. | 31 |
For the Lord doth not cast off to the age.
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. | 32 |
For though He afflicted, yet He hath pitied, According to the abundance of His kindness.
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. | 33 |
For He hath not afflicted with His heart, Nor doth He grieve the sons of men.
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، | 34 |
To bruise under one's feet any bound ones of earth,
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، | 35 |
To turn aside the judgment of a man, Over-against the face of the Most High,
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ | 36 |
To subvert a man in his cause, the Lord hath not approved.
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ | 37 |
Who [is] this — he hath said, and it is, [And] the Lord hath not commanded [it]?
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ | 38 |
From the mouth of the Most High Go not forth the evils and the good.
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ | 39 |
What — sigh habitually doth a living man, A man for his sin?
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. | 40 |
We search our ways, and investigate, And turn back unto Jehovah.
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: | 41 |
We lift up our heart on the hands unto God in the heavens.
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. | 42 |
We — we have transgressed and rebelled, Thou — Thou hast not forgiven.
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. | 43 |
Thou hast covered Thyself with anger, And dost pursue us; Thou hast slain — Thou hast not pitied.
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. | 44 |
Thou hast covered Thyself with a cloud, So that prayer doth not pass through.
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. | 45 |
Offscouring and refuse Thou dost make us In the midst of the peoples.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. | 46 |
Opened against us their mouth have all our enemies.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» | 47 |
Fear and a snare hath been for us, Desolation and destruction.
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست | 48 |
Rivulets of water go down my eye, For the destruction of the daughter of my people.
| 49 |
Mine eye is poured out, And doth not cease without intermission,
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! | 50 |
Till Jehovah looketh and seeth from the heavens,
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. | 51 |
My eye affecteth my soul, Because of all the daughters of my city.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. | 52 |
Hunted me sore as a bird have my enemies without cause.
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. | 53 |
They have cut off in a pit my life, And they cast a stone against me.
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. | 54 |
Flowed have waters over my head, I have said, I have been cut off.
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم | 55 |
I called Thy name, O Jehovah, from the lower pit.
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. | 56 |
My voice Thou hast heard, Hide not Thine ear at my breathing — at my cry.
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» | 57 |
Thou hast drawn near in the day I call Thee, Thou hast said, Fear not.
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. | 58 |
Thou hast pleaded, O Lord, the pleadings of my soul, Thou hast redeemed my life.
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. | 59 |
Thou hast seen, O Jehovah, my overthrow, Judge Thou my cause.
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. | 60 |
Thou hast seen all their vengeance, All their thoughts of me.
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. | 61 |
Thou hast heard their reproach, O Jehovah, All their thoughts against me,
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. | 62 |
The lips of my withstanders, Even their meditation against me all the day.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. | 63 |
Their sitting down, and their rising up, Behold attentively, I [am] their song.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. | 64 |
Thou returnest to them the deed, O Jehovah, According to the work of their hands.
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. | 65 |
Thou givest to them a covered heart, Thy curse to them.
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. | 66 |
Thou pursuest in anger, and destroyest them, From under the heavens of Jehovah!
