مراثی 3
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. | 1 |
I AM the man that hath seen affliction by the rod of his wrath.
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. | 2 |
He hath led me and caused me to walk in darkness and not in light.
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. | 3 |
Surely against me he turneth his hand again and again all the day.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. | 4 |
My flesh and my skin hath he made old; he hath broken my bones.
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. | 5 |
He hath builded against me, and compassed me with gall and travail.
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. | 6 |
He hath made me to dwell in dark places, as those that have been long dead.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. | 7 |
He hath fenced me about, that I cannot go forth; he hath made my chain heavy.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. | 8 |
Yea, when I cry and call for help, he shutteth out my prayer.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. | 9 |
He hath fenced up my ways with hewn stone, he hath made my paths crooked.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ | 10 |
He is unto me as a bear lying in wait, as a lion in secret places.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. | 11 |
He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces; he hath made me desolate.
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، | 12 |
He hath bent his bow, and set me as a mark for the arrow.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. | 13 |
He hath caused the shafts of his quiver to enter into my reins.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. | 14 |
I am become a derision to all my people; and their song all the day.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. | 15 |
He hath filled me with bitterness, he hath sated me with wormwood.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. | 16 |
He hath also broken my teeth with gravel stones, he hath covered me with ashes.
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. | 17 |
And thou hast removed my soul far off from peace; I forgat prosperity.
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. | 18 |
And I said, My strength is perished, and mine expectation from the LORD.
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. | 19 |
Remember mine affliction and my misery, the wormwood and the gall.
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. | 20 |
My soul hath them still in remembrance, and is bowed down within me.
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که | 21 |
This I recall to my mind, therefore have I hope.
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. | 22 |
[It is of] the LORD’S mercies that we are not consumed, because his compassions fail not.
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. | 23 |
They are new every morning; great is thy faithfulness.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» | 24 |
The LORD is my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. | 25 |
The LORD is good unto them that wait for him, to the soul that seeketh him.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. | 26 |
It is good that a man should hope and quietly wait for the salvation of the LORD.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. | 27 |
It is good for a man that he bear the yoke in his youth.
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند | 28 |
Let him sit alone and keep silence, because he hath laid it upon him.
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. | 29 |
Let him put his mouth in the dust; if so be there may he hope.
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، | 30 |
Let him give his cheek to him that smiteth him; let him be filled full with reproach.
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. | 31 |
For the Lord will not cast off for ever.
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. | 32 |
For though he cause grief, yet will he have compassion according to the multitude of his mercies.
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. | 33 |
For he doth not afflict willingly, nor grieve the children of men.
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، | 34 |
To crush under foot all the prisoners of the earth,
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، | 35 |
To turn aside the right of a man before the face of the Most High,
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ | 36 |
To subvert a man in his cause, the Lord approveth not.
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ | 37 |
Who is he that saith, and it cometh to pass, when the Lord commandeth it not?
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ | 38 |
Out of the mouth of the Most High cometh there not evil and good?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ | 39 |
Wherefore doth a living man complain, a man for the punishment of his sins?
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. | 40 |
Let us search and try our ways, and turn again to the LORD.
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: | 41 |
Let us lift up our heart with our hands unto God in the heavens.
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. | 42 |
We have transgressed and have rebelled; thou hast not pardoned.
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. | 43 |
Thou hast covered with anger and pursued us; thou hast slain, thou hast not pitied.
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. | 44 |
Thou hast covered thyself with a cloud, that [our] prayer should not pass through.
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. | 45 |
Thou hast made us [as] the offscouring and refuse in the midst of the peoples.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. | 46 |
all our enemies have opened their mouth wide against us.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» | 47 |
Fear and the pit are come upon us, devastation and destruction.
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست | 48 |
Mine eye runneth down with rivers of water, for the destruction of the daughter of my people.
| 49 |
Mine eye poureth down, and ceaseth not, without any intermission,
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! | 50 |
Till the LORD look down, and behold from heaven.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. | 51 |
Mine eye affecteth my soul, because of all the daughters of my city.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. | 52 |
They have chased me sore like a bird, that are mine enemies without cause.
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. | 53 |
They have cut off my life in the dungeon, and have cast a stone upon me.
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. | 54 |
Waters flowed over mine head; I said, I am cut off.
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم | 55 |
I called upon thy name, O LORD, out of the lowest dungeon.
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. | 56 |
Thou heardest my voice; hide not thine ear at my breathing, at my cry.
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» | 57 |
Thou drewest near in the day that I called upon thee: thou saidst, Fear not.
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. | 58 |
O Lord, thou hast pleaded the causes of my soul; thou hast redeemed my life.
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. | 59 |
O LORD, thou hast seen my wrong; judge thou my cause.
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. | 60 |
Thou hast seen all their vengeance and all their devices against me.
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. | 61 |
Thou hast heard their reproach, O LORD, and all their devices against me;
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. | 62 |
The lips of those that rose up against me, and their imagination against me all the day.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. | 63 |
Behold thou their sitting down, and their rising up; I am their song.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. | 64 |
Thou wilt render unto them a recompence, O LORD, according to the work of their hands.
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. | 65 |
Thou wilt give them hardness of heart, thy curse unto them.
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. | 66 |
Thou wilt pursue them in anger, and destroy them from under the heavens of the LORD.
