مراثی 3
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. | 1 |
I am the man who hath seen affliction by the rod of his wrath.
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. | 2 |
Me hath he driven out, and led into darkness, but not into light.
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. | 3 |
Surely against me doth he turn again and again his hand all the day.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. | 4 |
He hath caused my flesh and my skin to wear out, he hath broken my bones.
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. | 5 |
He hath built around me, and encompassed me with poison and hardship.
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. | 6 |
In dark places hath he set me to dwell, like the dead of olden times.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. | 7 |
He hath placed a fence round about me, that I cannot get out; he hath made heavy my chain.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. | 8 |
Also when I cry aloud and make entreaty, he shutteth out my prayer.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. | 9 |
He hath fenced up my ways with hewn stone, my paths hath he made crooked.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ | 10 |
A bear lying in wait is he to me, a lion in secret places.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. | 11 |
On my ways hath he placed thorns, and torn me in pieces: he hath made me desolate.
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، | 12 |
He hath bent his bow, and placed me as a mark for the arrow.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. | 13 |
He hath caused to enter into my reins the children of his quiver.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. | 14 |
I am become a laughing-stock to all my people, their [jeering] song all the day.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. | 15 |
He hath sated me with bitter things, he hath made me drunken with wormwood.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. | 16 |
He hath also broken my teeth with gravel-stones, he hath covered me with ashes.
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. | 17 |
And my soul hath given up all thoughts of peace: I forget happiness.
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. | 18 |
And I said, Lost is my strength, my expectation also from the Lord.
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. | 19 |
Remembering my affliction and [the cause of] my complaint, wormwood and poison.
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. | 20 |
Remembering [this] continually my soul is bowed down deeply within me.
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که | 21 |
[Yet] this answer will I give to my heart: therefore will I wait [in confidence].
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. | 22 |
It is through the Lord's kindness that we are not consumed, because his mercies have no end;
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. | 23 |
They are new every morning: great is thy faithfulness.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» | 24 |
The Lord is my portion, saith my soul, therefore will I wait for him.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. | 25 |
The Lord is good unto those that hope in him, to the soul that seeketh him.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. | 26 |
It is good that one should wait and this in silence for the salvation of the Lord.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. | 27 |
It is good for a man that he bear the yoke in his youth;
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند | 28 |
That he sit in solitude and be silent; because He hath laid it upon him;
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. | 29 |
That he put his mouth in the dust; perhaps there still is hope;
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، | 30 |
That he offer his cheek to him that smiteth him; that he be satisfied with reproach.
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. | 31 |
For the Lord will not cast off for ever;
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. | 32 |
But though he have caused grief, yet will he have mercy according to the abundance of his kindnesses.
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. | 33 |
For he doth not afflict of his own will, and aggrieve the children of men.
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، | 34 |
To crush under his feet all the prisoners of the earth,
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، | 35 |
To pervert the justice [due to man] before the face of the Most High.
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ | 36 |
To subvert a man in his contest—should the Lord not see this?
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ | 37 |
Who is he that saith aught, and it cometh to pass, when the Lord hath not ordained it?
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ | 38 |
Do not out of the mouth of the Most High come both the evil things and the good?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ | 39 |
Wherefore should a living man complain? let every man complain because of his sins.
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. | 40 |
Let us search through and investigate our ways, and let us return to the Lord.
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: | 41 |
Let us lift up our heart with our hands unto God in the heavens.
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. | 42 |
We have indeed transgressed and rebelled: thou hast truly not pardoned.
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. | 43 |
Thou hast covered [us] with thy anger, and made pursuit after us: thou hast slain, thou hast not pitied.
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. | 44 |
Thou hast covered thyself with a cloud, that no prayer should pass through.
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. | 45 |
As something loathsome and rejected hast thou rendered us in the midst of the people.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. | 46 |
Wide have all our enemies opened against us their mouth.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» | 47 |
Terror and a snare are come upon us, [with] desolation and breaches.
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست | 48 |
With streams of water runneth my eye down, because of the breach of the daughter of my people.
| 49 |
My eye trickleth down, and resteth not, without any intermission,
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! | 50 |
Till the Lord look down, and behold from heaven.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. | 51 |
My eye affecteth my soul because of all the daughters of my city.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. | 52 |
Those who are my enemies, without a cause, have chased me about like a bird.
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. | 53 |
They have shut up in the dungeon my life, and have cast stones upon me.
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. | 54 |
Waters streamed over my head: I said, I am cut off.
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم | 55 |
I called on thy name, O Lord, out of the dungeon of the lowest depth.
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. | 56 |
Thou didst hear my voice: hide not thy ear to give me enlargement at my cry.
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» | 57 |
Thou wast ever near on the day that I called on thee: thou saidst, Fear not.
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. | 58 |
Thou didst plead, O Lord, the causes of my soul: thou didst [before this] redeem my life.
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. | 59 |
Thou hast [now] seen, O Lord, the wrong I suffer: judge thou my cause.
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. | 60 |
Thou hast seen all their vengeance, all their plans against me.
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. | 61 |
Thou hast heard their reviling, O Lord, all their plans against me,
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. | 62 |
The speeches of these that rise up against me, and their device against me all the day.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. | 63 |
Oh look upon their sitting down, and their rising up: I am their [jeering] song.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. | 64 |
Render unto them a recompense, O Lord, according to the work of their hands.
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. | 65 |
Give them confusion of heart, thy curse he upon them.
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. | 66 |
Pursue them in anger and destroy from under the heavens of the Lord.
