مراثی 3
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. | 1 |
Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. | 2 |
Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. | 3 |
Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. | 4 |
Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. | 5 |
Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. | 6 |
Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. | 7 |
Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. | 8 |
Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. | 9 |
Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ | 10 |
Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. | 11 |
Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، | 12 |
Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. | 13 |
Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. | 14 |
Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. | 15 |
Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. | 16 |
Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. | 17 |
De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. | 18 |
Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. | 19 |
Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. | 20 |
Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که | 21 |
Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. | 22 |
Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. | 23 |
Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» | 24 |
Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. | 25 |
Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. | 26 |
Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. | 27 |
Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند | 28 |
Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. | 29 |
Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، | 30 |
Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. | 31 |
Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. | 32 |
Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. | 33 |
Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، | 34 |
Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، | 35 |
Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ | 36 |
Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ | 37 |
Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ | 38 |
Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ | 39 |
Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. | 40 |
Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: | 41 |
Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. | 42 |
Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. | 43 |
Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. | 44 |
U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. | 45 |
Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. | 46 |
Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» | 47 |
Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست | 48 |
Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
| 49 |
Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! | 50 |
Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. | 51 |
Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. | 52 |
Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. | 53 |
Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. | 54 |
Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم | 55 |
Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. | 56 |
Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» | 57 |
Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. | 58 |
Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. | 59 |
Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. | 60 |
Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. | 61 |
Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. | 62 |
Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. | 63 |
Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. | 64 |
Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. | 65 |
Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. | 66 |
Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
