مراثی 3
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. | 1 |
Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. | 2 |
mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. | 3 |
ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. | 4 |
Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. | 5 |
han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. | 6 |
lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. | 7 |
Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. | 8 |
Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. | 9 |
Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ | 10 |
Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. | 11 |
han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، | 12 |
han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. | 13 |
Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. | 14 |
hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. | 15 |
med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. | 16 |
Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. | 17 |
han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. | 18 |
og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. | 19 |
At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. | 20 |
min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که | 21 |
Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. | 22 |
HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. | 23 |
hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» | 24 |
Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor håber jeg på ham.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. | 25 |
Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. | 26 |
det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. | 27 |
godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند | 28 |
Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. | 29 |
han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، | 30 |
Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. | 31 |
Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. | 32 |
har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. | 33 |
ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، | 34 |
Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، | 35 |
når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ | 36 |
når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ | 37 |
Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ | 38 |
Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ | 39 |
Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. | 40 |
Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: | 41 |
løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. | 42 |
vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. | 43 |
men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. | 44 |
hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. | 45 |
til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. | 46 |
De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» | 47 |
Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست | 48 |
Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
| 49 |
Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! | 50 |
før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. | 51 |
Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. | 52 |
Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. | 53 |
de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. | 54 |
Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم | 55 |
Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. | 56 |
du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» | 57 |
Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. | 58 |
Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. | 59 |
HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. | 60 |
Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. | 61 |
du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. | 62 |
mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. | 63 |
Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. | 64 |
Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. | 65 |
gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. | 66 |
forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
