مراثی 3

1 من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

Já jsem muž okoušející trápení od metly rozhněvání Božího.

2 خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

Zahnal mne, a uvedl do tmy a ne k světlu.

3 او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

Toliko proti mně se postavuje, a obrací ruku svou přes celý den.

4 او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

Uvedl sešlost na tělo mé a kůži mou, a polámal kosti mé.

5 جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

Zastavěl mne a obklíčil přeodpornou hořkostí.

6 مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

Postavil mne v tmavých místech jako ty, kteříž již dávno zemřeli.

7 با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

Ohradil mne, abych nevyšel; obtížil ocelivý řetěz můj.

8 فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

A jakžkoli volám a křičím, zacpává uši před mou modlitbou.

9 با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

Ohradil cesty mé tesaným kamenem, a stezky mé zmátl.

10 او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

Jest nedvěd číhající na mne, lev v skrejších.

11 مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

Cesty mé stočil, anobrž roztrhal mne, a na to mne přivedl, abych byl pustý.

12 او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

Natáhl lučiště své, a vystavil mne za cíl střelám.

13 و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Postřelil ledví má střelami toulu svého.

14 مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

Jsem v posměchu se vším lidem svým, a písničkou jejich přes celý den.

15 او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

Sytí mne hořkostmi, opojuje mne pelynkem.

16 صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

Nadto potřel o kameníčko zuby mé, vrazil mne do popela.

17 آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

Tak jsi vzdálil, ó Bože, duši mou od pokoje, až zapomínám na pohodlí,

18 رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

A říkám: Zahynulatě síla má i naděje má, kterouž jsem měl v Hospodinu.

19 وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

A však duše má rozvažujíc trápení svá a pláč svůj, pelynek a žluč,

20 بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

Rozvažujíc to ustavičně, ponižuje se ve mně.

21 اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

A přivodě sobě to ku paměti, (naději mám),

22 محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

Že veliké jest milosrdenství Hospodinovo, když jsme do konce nevyhynuli. Nepřestávajíť zajisté slitování jeho,

23 وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

Ale nová jsou každého jitra; převeliká jest pravda tvá.

24 به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

Díl můj jest Hospodin, říká duše má; protož naději mám v něm.

25 خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

Dobrý jest Hospodin těm, jenž očekávají na něj, duši té, kteráž ho hledá.

26 پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Dobré jest trpělivě očekávajícímu na spasení Hospodinovo.

27 خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

Dobré jest muži tomu, kterýž by nosil jho od dětinství svého,

28 هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

Kterýž by pak byl opuštěn, trpělivě se má v tom, což na něj vloženo,

29 و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

Dávaje do prachu ústa svá, až by se ukázala naděje,

30 وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

Nastavuje líce tomu, kdož jej bije, a sytě se potupou.

31 زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

Neboť nezamítá Pán na věčnost;

32 هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

Nýbrž ačkoli zarmucuje, však slitovává se podlé množství milosrdenství svého.

33 او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

Netrápíť zajisté z srdce svého, aniž zarmucuje synů lidských.

34 هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

Aby kdo potíral nohama svýma všecky vězně v zemi,

35 و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

Aby nespravedlivě soudil muže před oblíčejem Nejvyššího,

36 و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

Aby převracel člověka v při jeho, Pán nelibuje.

37 کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

Kdo jest, ješto když řekl, stalo se něco, a Pán nepřikázal?

38 آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

Z úst Nejvyššího zdali nepochází zlé i dobré?

39 پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

Proč by tedy sobě stýskal člověk živý, muž nad kázní za hříchy své?

40 به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

Zpytujme raději a ohledujme cest našich, a navraťme se až k Hospodinu.

41 بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

Pozdvihujme srdcí i rukou svých k Bohu silnému v nebe.

42 «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

Myť jsme se zpronevěřili, a zpurní jsme byli, protož ty neodpouštíš.

43 «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

Obestřels se hněvem a stiháš nás, morduješ a nešanuješ.

44 خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Obestřels se oblakem, aby nemohla proniknouti k tobě modlitba.

45 ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

Za smeti a povrhel položil jsi nás u prostřed národů těchto.

46 تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

Rozdírají na nás ústa svá všickni nepřátelé naši.

47 خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

Strach a jáma potkala nás, zpuštění a setření.

48 به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

Potokové vod tekou z očí mých pro potření dcery lidu mého.

49

Oči mé slzí bez přestání, proto že není žádného odtušení,

50 تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

Ažby popatřil a shlédl Hospodin s nebe.

51 هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

Oči mé rmoutí duši mou pro všecky dcery města mého.

52 کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

Loviliť jsou mne ustavičně, jako ptáče, nepřátelé moji bez příčiny.

53 آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

Uvrhli do jámy život můj, a přimetali mne kamením.

54 آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

Rozvodnily se vody nad hlavou mou, řekl jsem: Jižtě po mně.

55 اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

Vzývám jméno tvé, ó Hospodine, z jámy nejhlubší.

56 صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

Hlas můj vyslýchával jsi; nezacpávejž ucha svého před vzdycháním mým a voláním mým.

57 آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

V ten den, v němž jsem tě vzýval, přicházeje, říkávals: Neboj se.

58 ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

Pane, zasazuje se o při duše mé, vysvobozoval jsi život můj.

59 ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

Vidíš, ó Hospodine, převrácenost, kteráž se mně děje, dopomoziž mi k spravedlnosti.

60 دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

Vidíš všecko vymstívání se jejich, všecky úklady jejich proti mně.

61 ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

Slýcháš utrhání jejich, ó Hospodine, i všecky obmysly jejich proti mně,

62 تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

Řeči povstávajících proti mně, a přemyšlování jejich proti mně přes celý den.

63 ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

Pohleď, jak při sedání jejich i povstání jejich jsem písničkou jejich.

64 ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

Dej jim odplatu, Hospodine, podlé díla rukou jejich.

65 ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

Dej jim zatvrdilé srdce a prokletí své na ně.

66 با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.

Stihej v prchlivosti, a vyhlaď je, ať nejsou pod nebem tvým.