مراثی 3

1 من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

Kai tah a thinpom caitueng dongkah phacipphabaem aka hmu hlang ni.

2 خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

Kai te m'hmaithawn tih hmaisuep ah n'caeh sak vaengah vangnah om pawh.

3 او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

Kai taengah a tloeng tangloeng tih khohnin yung ah a kut a hluem.

4 او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

Ka vin neh ka saa a hmawn sak tih ka rhuh a paep sak.

5 جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

Kai he rhahalung n'suem thil tih sue neh bongboepnah te m'ven thil.

6 مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

Ka khosak he khosuen kah aka duek bangla khohmuep ah ka om.

7 با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

Kai taengah khoep a biing tih ka rhohum loh n'nan he ka loeih pawh.

8 فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

Ka khue tih ka pang vaengah pataeng ka thangthuinah te a toeng.

9 با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

Lungrhaih neh ka longpuei a biing tih ka hawn a paihaeh sak.

10 او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

Kai taengah tah vom neh sathueng pataeng a huephael kah sathueng bangla amah rhongngol coeng.

11 مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

Ka longpuei ah m'phaelh sak tih kai n'soek dongah kai aka pong la n'khueh.

12 او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

A lii a phuk tih thaltang ham kutnoek la kai n'tai.

13 و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Anih kah liva ca loh ka kuel khuila pawlh.

14 مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

Ka pilnam pum kah nueihbu neh khohnin yung ah amih kah rhotoeng la ka poeh.

15 او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

Ankhaa te kai ng'kum sak tih pantong neh kai m'hmilhmal sak.

16 صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

Ka no he lungcang neh a mawth tih hmaiphu khuiah kai m'vuei.

17 آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

Ka hinglu he ngaimongnah lamloh a hlahpham tih a then khaw ka hnilh.

18 رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

Te dongah kai kah hmailong neh BOEIPA lamkah ka ngaiuepnah khaw paltham coeng ka ti.

19 وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

Kai kah phaiphabaem neh ka airhoeng khaw, ka pantong neh ka anrhat khaw poek lah.

20 بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

A poek a poek vaengah ka khuikah ka hinglu tah tlayae la tlayae coeng.

21 اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

He he ka ngaiuep dongah ni ka lungbuei he ka mael puei.

22 محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

BOEIPA kah sitlohnah tah bawt pawt tih a haidamnah khaw muei pawh.

23 وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

Mincang ah na uepomnah thai khaw ping.

24 به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

Ka hinglu loh, “BOEIPA tah ka khoyo ni,” a ti dongah amah te ka ngaiuep van.

25 خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

BOEIPA tah amah aka lamtawn ham neh amah aka toem hinglu ham a then pah.

26 پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

BOEIPA kah loeihnah dongah tah rhingoel ngolsut ham khaw then.

27 خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

A camoe vaengah hnamkun a phueih te ni hlang ham khaw then.

28 هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

Amah soah a poeh bangla amah bueng khosa saeh lamtah kuemsuem saeh.

29 و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

A ka te laipi khuiah vuei saeh lamtah ngaiuepnah a om khaming.

30 وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

Amah aka ngawn ham a kam duen pah saeh lamtah kokhahnah neh kum saeh.

31 زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

Ka Boeipa loh kumhal duela a hlahpham ngawn moenih.

32 هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

Pae sak bal mai cakhaw a sitlohnah dongkah sitlohnah a khawk vanbangla a haidam bitni.

33 او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

Hlang ca te a lungbuei a phaep pah tih a pae sak bal moenih.

34 هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

Khohmuen kah thongtla boeih te a kho hmuiah a phop ham,

35 و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

Khohni kah mikhmuh ah hlang kah tiktamnah hnawt ham,

36 و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

A tuituknah neh hlang a khun sak ham khaw ka Boeipa loh a hmuh ngaih moenih.

37 کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

Ka Boeipa loh a uen pawt te om ni tila unim aka thui thai.

38 آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

A thae neh a then khaw Khohni ka lamloh thoeng pawt nim.

39 پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

A tholhnah sokah a tholhnah yuvat ah balae tih tongpa hlang hing loh a kohuet mai eh.

40 به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

Mamih kah longpuei he phuelhthaih tih n'khe phoeiah BOEIPA taengla mael uh sih.

41 بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

Mamih kah thinko neh kut he vaan kah Pathen taengah phuel uh sih.

42 «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

Kaimih kah boekoek neh nang kan koek uh te khodawk nan ngai uh moenih.

43 «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

Thintoek neh na cun uh vaengah kaimih nan hloem tih lungma ti kolla nan ngawn.

44 خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Thangthuinah neh paan ham khaw namah te cingmai neh na cun uh.

45 ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

Kaimih he pilnam lakli ah yun-aek neh kawnhnawt la nan khueh.

46 تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

Ka thunkha boeih loh kaimih taengah a ka a ang uh.

47 خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

Birhihnah neh rhom khaw kaimih taengah omdamnah neh pocinah la thoeng.

48 به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

Ka pilnam nu kah a pocinah dongah ka mik he sokca tui la long.

49

Ka mik loh a hawk vetih a bawtnah om pawt hil kak mahpawh.

50 تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

A dan neh BOEIPA loh vaan lamkah a hmuh duela.

51 هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

Ka khopuei tanu boeih kongah ka mik loh ka hinglu he a poelyoe.

52 کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

Lunglilungla maila kai he ka thunkha rhoek loh vaa bangla m'mae khaw m'mae uh mai.

53 آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

Ka hingnah te tangrhom ah a det uh kai taengah lungto a omtoem thil.

54 آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

Ka lu he tui loh a et vaengah tah n'tuiphih muema ka ti.

55 اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

BOEIPA na ming te tangrhom laedil lamloh kang khue.

56 صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

Ka hilhoemnah ham ka pang te hna na buem pawt dongah ka ol na yaak coeng.

57 آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

Namah kang khue khohnin ah na mop tih, “Rhih boeh,” na ti.

58 ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

Ka hinglu kah tuituknah khaw ka Boeipa loh na rhoe tih ka hingnah na tlan.

59 ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

BOEIPA aw ka lolhmaihnah na hmuh cakhaw ka laitloeknah dongah n'tang sak lah.

60 دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

Kai soah amih kah tawnlohnah boeih neh amih kah kopoek boeih te na hmuh.

61 ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

BOEIPA aw kai soah amih kah kokhahnah neh amih kah kopoek boeih te na yaak coeng.

62 تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

Khohnin yung ah a phungding ol neh kamah taengah kai m'pai thiluh.

63 ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

A hoepnah neh a painah ah, amih kah hnaelnah ni ka paelki.

64 ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

BOEIPA aw, amih kut dongkah khoboe neh a tiing la amih te thuung lah.

65 ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

Amih te lungbuei kotalh la khueh lamtah na tapvoepnah te amih soah thoeng sak.

66 با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.

BOEIPA aw thintoek te na hloem dongah ni amih te vaan hmui lamloh na mitmoeng sak.