مراثی 3

1 من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,

2 خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.

3 او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

Bütün gün – dəfələrlə qaldırdığı əli Mənə qarşıdır.

4 او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

Ətimi, dərimi çürütdü, Sümüklərimi sındırdı.

5 جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

Məni əzabla, cəfa ilə sarıdı, Mühasirəyə saldı.

6 مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

Çoxdan ölüb-gedənlər kimi Məni zülmətdə yaşatdı.

7 با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

Ətrafımı hər tərəfdən hasara aldı, Məni zəncirləyib, qaça bilmirəm.

8 فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

Fəryad edib mən imdad istəyərkən O, duamın qarşısına sədd çəkdi.

9 با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

Yonma daşlarla yollarımı kəsdi, Onları dolaşdırdı.

10 او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

Mənə ayı kimi pusqu düzəldir, Gizlənib aslan kimi məni güdür.

11 مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

Yoldan sürükləyib məni parçaladı, Çarəsiz hala saldı.

12 او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

Kamanının yayını çəkdi, Məni Özü üçün bir hədəf etdi.

13 و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Çəkib oxdanından ox atdı, Böyrəyimə sapladı.

14 مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

Gün boyu xalqımın gülüş hədəfinə döndüm, Məzhəkəli nəğmə ilə məni ələ salırlar.

15 او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

O, acı otlardan mənə doyunca yedirtdi, Yovşan suyunu içirtdi.

16 صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

Dişlərimi çınqılla qırdı, Kül içində məni diz çökdürtdü.

17 آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

Salamatlıqdan canımı uzaq etdi, Yaxşılığı unutdum.

18 رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

Dedim: «Üzərimdən əzəmətim getdi, Rəbdən ümidim kəsildi».

19 وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

Əzabımı və sərgərdanlığımı, Acı yovşanı və zəhəri yada sal.

20 بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

Daim onları xatırlayıram, Ona görə köksümdən ürəyim üzülür.

21 اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

Amma bunları yada salarkən Məndə ümid yaranır.

22 محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

Rəbbin məhəbbətinə görə məhv olmadıq, Çünki mərhəməti tükənməzdir.

23 وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

Hər səhər bunlar təzələnir, Sənin sədaqətin böyükdür.

24 به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

Öz-özümə deyirəm: «Rəbb mənim nəsibimdir», Ona görə Rəbbə ümid bəsləyirəm.

25 خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

Rəbb Ona güvənənlərə, Onu axtaran könüllərə xeyirxahdır.

26 پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Rəbbə ümid bəsləmək, Sakitcə bizə qurtuluş verməsini gözləmək nə yaxşıdır.

27 خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

Yaxşı olar ki, insan Boyunduruğunu gənc yaşından daşısın.

28 هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

Qoy susub tənha otursun, Axı Rəbb boynuna boyunduruq salıb.

29 و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

Üzünü yerə sürtsün, Bəlkə hələ ümid var.

30 وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

İzin versin, qoy sifətinə vursunlar, Qoy ona doyunca böhtan atsınlar.

31 زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

Çünki Xudavənd əbədilik Bizi Özündən kənar etməz.

32 هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

Qəm-qüssə versə belə, Bol məhəbbətinə görə rəhmə gələr.

33 او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

Çünki ürəkdən istəyərək bəşər övladlarına əzab verməz, Heç kimi kədərləndirməz.

34 هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

Dünyadakı bütün əsirlərin ayaq altında əzilməsini,

35 و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

Haqq-Taalanın hüzurunda insanın Öz haqlarından məhrum olmasını,

36 و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

İnsanın ədalətdən məhrum olmasını Xudavənd heç görmürmü?

37 کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

Xudavənd əmr verməsə, Kimin dediyi həyata keçər?

38 آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

Həm xeyir, həm də şər, Haqq-Taalanın əmri ilə gələr.

39 پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

Öz günahının cəzasından Sağ qalan insan niyə şikayətlənir?

40 به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

Qoy yollarımıza diqqətlə baxaq, Rəbbə yenidən üz tutaq.

41 بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

Göylərdəki Allaha əllərimizi, Həm də ürəklərimizi açaq.

42 «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

Deyək: «Biz qanunsuzluq və üsyankarlıq etdik, Bunu bizə bağışlamadın».

43 «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

Qəzəbə bürünmüsən, bizi təqib etmisən, Aman vermədən öldürmüsən.

44 خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Özünə buludlardan örtük çəkdin, Onların arasından dua keçmir.

45 ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

Xalqlar arasında Bizi zibilə, tullantıya çevirmisən.

46 تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

Bütün düşmənlərimizin bizə qarşı Ağızları açıldı.

47 خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

Dəhşət və çuxur, Məhv və qırğın birlikdə başımıza gəldi.

48 به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

Qırılan əziz xalqıma görə Gözlərimdən sel kimi yaş axdı.

49

Dinmədən, dayanmadan Gözlərimdən yaş axacaq,

50 تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

Rəbb göylərdən aşağıya baxana qədər, Olanları görənə qədər.

51 هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

Şəhərimdəki hər qızın taleyini görərkən Ürəyimi kədər bürüyür.

52 کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

Nahaq yerə mənə düşmən olanlar Məni quş tək ovladılar.

53 آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

Quyuya salıb məni öldürmək istədilər, Daşqalaq etdilər.

54 آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

Sular başımdan aşdı, Dedim: «Ömrüm sona çatdı».

55 اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

Ya Rəbb, ismini O quyunun dibindən səslədim.

56 صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

«Qulağını tıxama, fəryadımı dinlə» deyərkən Səsimi eşitdin.

57 آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

Səni çağıranda yanıma gəldin, Mənə «qorxma» söylədin.

58 ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

Ey Xudavənd, mənim əməlimə baxdın, Həyatımı satın aldın.

59 ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

Ya Rəbb, başıma gətirdikləri şəri gördün, Bu iş barədə hökmünü ver.

60 دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

Mənə bəslədikləri kini, Mənə qarşı qurulan fəndləri gördün.

61 ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

Ya Rəbb, mənə etdikləri həqarəti eşitdin, Əleyhimə fənd qururlar.

62 تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

Əleyhdarlarımın pıçıltısını, Gün boyu mənə qarşı mırıltısını eşitdin.

63 ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

Onların oturuşuna-duruşuna bax, Onlara məzhəkə nəğməsi olmuşam.

64 ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

Ya Rəbb, onların əllərinin əməllərinə görə Əvəzini verəcəksən.

65 ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

Onların qəlbini inadkar et, Qoy lənətin onların üstünə gəlsin.

66 با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.

Ya Rəbb, qəzəbinlə onları qov, Səma altından məhv edib at!