مراثی 2

1 چگونه خداوند اورشلیم را با ابر خشم و غضب خویش پوشانید و جلال آسمانی اسرائیل را تباه کرد. او در روز خشم خود، حتی خانهٔ خویش را به یاد نیاورد.

Bawipa ni Zion canu dawkvah, a lungkhueknae tâmai hoi muen a ramuk toe. Isarel miphun e a minhawinae teh kalvan hoi talai dawk a tâkhawng toe. Ama e a lungkhueknae hnin nah, amae khok toungnae hai a pahnim toe.

2 خداوند به خانه‌های قوم اسرائیل رحم نکرد و تمام آنها را ویران نمود. او قلعه‌های اورشلیم را در هم شکست و اسرائیل را با تمام بزرگانش بی‌حرمت نمود.

Bawipa ni pahren laipalah Jakop onae hmuen pueng a raphoe pouh. Ama e a lungkhueknae hoi Judah canu e rapanimnaw hah talai totouh a sin teh, a uknaeram hoi a bawinaw hai he a raphoe pouh.

3 او به هنگام خشم خود حاکمان اسرائیل را نابود کرد و هنگام حملهٔ دشمن از قوم خود حمایت ننمود. آتش خشم او سراسر خاک اسرائیل را به نابودی کشاند.

A lungkhueknae hmai a kak teh, Isarel miphunnaw e ki pueng hah a tâtueng pouh. A taran hmalah aranglae a kut a la pouh. A tengpam e hmaipalai ka thaw e patetlah Jakop canaw teh a kamtawi toe.

4 او مانند یک دشمن، تیر و کمانش را به سوی ما نشانه گرفت و جوانان برومند ما را کشت. او خشم خود را همچون شعلهٔ آتش بر خیمه‌های اورشلیم فرود آورد.

Taran patetlah a kangdue teh aranglae kut hoi licung hah a sawn. Zion canu lukkareiim dawk, a meikahawi e naw pueng hah be a thei teh, hmai patetlah lungkhueknae a rabawksin.

5 بله، خداوند همچون یک دشمن، اسرائیل را هلاک کرد و قصرها و قلعه‌هایش را ویران نمود و بر غم و غصهٔ ساکنان یهودا افزود.

Bawipa ni a taran teh, Isarel miphun hai thoseh, imkahawinaw hai thoseh a payawp toe. Rapanimnaw hai he a raphoe toe. Judah canunaw e khuikanae hoi cingounae hoe a pung sak.

6 او خانهٔ خود را همچون آلاچیقی در باغ ویران نموده است و دیگر کسی در صَهیون روزهای شَبّات و عیدهای مقدّس را گرامی نمی‌دارد. او در شدت خشم خویش پادشاهان و کاهنان را خوار نموده است.

Lukkareiim hah takha patetlah koung a raphoe pouh. A sungren sak e pawi hah a raphoe pouh. Zion khopui dawk pawi a sak e hoi Sabbath hnin hah Bawipa ni a pahnim sak. A lungkhuek lawi siangpahrang hoi vaihma hah a hnoun pouh.

7 خداوند مذبح خود را واگذارد و خانهٔ خویش را ترک گفت. دیوارهای قصرهای اورشلیم را به دست دشمن سپرد. اینک دشمن در خانهٔ خداوند که زمانی در آن عبادت می‌کردیم، فریاد شادی و پیروزی سر می‌دهد.

Bawipa ni amae thuengnae khoungroe hah a pahnawt toe. Ama e hmuen kathoung hah a panuet toe. Siangpahrang im kalupnae hah taran kut dawk a poe toe. Ahnimanaw teh pawitonae hnin patetlah Bawipa e im dawk a hramki awh.

8 خداوند قصد نمود حصارهای اورشلیم را در هم بکوبد. او شهر را اندازه‌گیری کرد تا هیچ قسمتش از خرابی در امان نماند؛ و اینک برجها و حصارهای اورشلیم فرو ریخته‌اند.

BAWIPA ni Zion canu e rapan hah raphoe hane a noe e patetlah raphoe hanelah a kut hno hoeh. Bangnuenae rui a payang teh, athung lae rapan hoi alawilae rapan hah khuikanae lah reirei a coung sak.

9 دروازه‌های اورشلیم به زمین افتاده‌اند و پشت‌بندهایشان شکسته‌اند. پادشاهان و بزرگان اسرائیل به سرزمینهای دور دست تبعید شده‌اند. دیگر شریعت خدا تعلیم داده نمی‌شود و انبیا نیز از جانب خداوند رؤیا نمی‌بینند.

A tungdumnae longkhanaw teh talai thung lah a bo toe. Longkha tarennae sumtaboungnaw teh, koung kâkhoe toe. Siangpahrang hoi bawinaw teh Jentelnaw rahak ao awh teh, kâlawk awm hoeh. Profetnaw hai Bawipa koehoi vision hmawt awh hoeh toe.

10 ریش‌سفیدان اورشلیم پلاس بر تن کرده، خاموش بر زمین نشسته‌اند و از شدت غم بر سر خود خاک می‌ریزند. دختران جوان اورشلیم از شرم سر خود را به زیر می‌افکنند.

Zion canu e kacuenaw teh, vaiphu a lû dawk a kâphuen awh te, buri a kâkhu teh, tanglakacuem teh amamae a lû hah talai dawk a saling awh.

11 چشمانم از گریه تار شده است. از دیدن مصیبتی که بر سر قومم آمده، غمی جانکاه وجودم را فرا گرفته است. کودکان و شیرخوارگان در کوچه‌های شهر از حال رفته‌اند.

Camoca hoi sanu ka net naw ni khopui thung lamnaw dawk sut a kamlei awh teh, ka miphun tanglanaw a rawk dawkvah, ka mitphi a bo teh, ka lungthin teh runae a kâhmo.

12 آنها مانند مجروحان جنگی در کوچه‌ها افتاده‌اند؛ گرسنه و تشنه، مادران خود را می‌خوانند و در آغوش ایشان جان می‌دهند.

Ahnimanaw teh, a hmâ ka cat e patetlah khopui thung lamnaw dawk sut a kamlei awh teh, a manunaw e lungtabue dawk amamae a hringnae hah a awi awh teh, a manunaw koe satun hoi misurtuinaw hah nâmaw ao telah a pacei awh.

13 ای اورشلیم، غم تو را با غم چه کسی می‌توانم مقایسه کنم؟ ای صهیون، چه بگویم و چگونه تو را دلداری دهم؟ زخم تو همچون دریا عمیق است. چه کسی می‌تواند شفایت دهد؟

Oe Jerusalem canu nang teh, kai ni bangtelamaw na bangnue han. Bangmaw na panue sak han. Bangtelamaw na o ka ti han. Oe Zion canu tanglakacuem, nang na lungroum thai nahanlah kai ni bangtelamaw lung na pahawi han. Nang e na rawknae teh tuipui patetlah a kaw dawkvah, apinimaw nang teh na dam sak thai han.

14 انبیایت به دروغ برای تو نبوّت کردند و گناهانت را به تو نشان ندادند. آنها با دادن پیامهای دروغ تو را فریب دادند و باعث اسارتت شدند.

Nange profetnaw teh, dumyennae hoi payonnae vision hah nang hanelah a hmu awh teh, na onae dawk bout o sak hanelah, nange yonnae pâpho laipalah, huenghai onae pathunae hnonaw hoi nangmouh na dum awh teh, a pathang awh toe.

15 ای اورشلیم، هر رهگذری که از کنارت می‌گذرد با استهزا سر خود را تکان داده می‌گوید: «آیا این است آن شهری که به زیباترین و محبوبترین شهر دنیا معروف بود!»

Lam dawk ka cet kaawmnaw pueng ni, kut na tabawng sin awh teh, na kayasak awh. A lû a kahek awh teh, talai van pueng dawk e kanawm poung e teh, hete khopui maw telah Jerusalem canu hah ati awh.

16 تمام دشمنانت تو را مسخره می‌کنند و با نفرت می‌گویند: «بالاخره نابودش کردیم! انتظار چنین روزی را می‌کشیدیم و آن را با چشمان خود دیدیم.»

Na tarannaw pueng ni nang koe lah pahni a ang awh teh, a hâ cakkarue teh, maimanaw hah na payawp toe. Hete hnin teh maimouh ni ring e hnin doeh, maimouh ni hmu awh toe ati awh.

17 اما این کار، کار خداوند بود. او آنچه را سالها پیش فرموده بود انجام داد. همان‌گونه که بارها اخطار کرده بود، به اورشلیم رحم نکرد و آن را از بین برد و باعث شد دشمنانش از خرابی شهر شاد شوند و به قدرتشان ببالند.

BAWIPA ni a noe tangcoung e hno hah a sak toe. Ayan hoi ka ti han ati e a lawk hah a kuep sak toe. Pahrennae awm laipalah, a raphoe toe. Taran teh nang dawkvah, a lunghawi sak teh taran e a ki teh a ouphlawp toe.

18 ای مردم اورشلیم در حضور خداوند گریه کنید؛ ای دیوارهای اورشلیم، شب و روز همچون سیل، اشک بریزید و چشمان خود را از گریستن بازمدارید.

Ahnimouh teh a lungthin thung hoi Bawipa koe a hramki awh. Oe Zion canu e rapan, nange mitphi teh, palang tui ka lawng e patetlah karum khodai pout laipalah lawng naseh. Nama hai kâhat hanh. Na mit hai kâhat sak hanh.

19 شب هنگام برخیزید و ناله‌های دل خود را همچون آب در حضور خداوند بریزید! دستهای خود را به سوی او بلند کنید و برای فرزندانتان که در کوچه‌ها از گرسنگی می‌میرند، التماس نمایید!

Karumsaning hai thaw nateh, hram haw. Bawipa e a hmalah, na lungthin teh, tui patetlah rabawk haw. Lam tangkuem vah a vawn ka hlam niteh, sut ka yan e camonaw a lungngai kuep thai nahanelah, na kut hah ahnimouh koe lah dâw haw.

20 خداوندا، این قوم تو هستند که آنها را به چنین بلایی دچار کرده‌ای. ببین چگونه مادران کودکانشان را که در آغوش خود پرورده‌اند، می‌خورند؛ و کاهنان و انبیا در خانۀ خداوند کشته می‌شوند.

Oe BAWIPA, apimaw hettelah ka tet e hah, khen nateh pouk haw. Napuinaw ni ama ni a cun e camonaw hah a ca han namaw. Vaihmanaw hoi profetnaw teh BAWIPA e a thoungnae hmuen dawkvah, thei awh han na maw.

21 ببین چگونه پیر و جوان، دختر و پسر، به شمشیر دشمن کشته شده و در کوچه‌ها افتاده‌اند. تو در روز غضبت بر ایشان رحم نکردی و ایشان را کشتی.

Camo hoi matawngnaw teh talai dawk a kamlei awh toe. Kaie tami, thoundoun tanglakacuemnaw hai tahloi hoi koung a kamlei toe. Na lungkhueknae hnin dawk ahnimouh teh pahren laipalah na thei teh koung na raphoe toe.

22 ای خداوند، تو دشمنانم را بر من فراخواندی و آنها از هر سو مرا به وحشت انداختند. در آن روز غضبت، کسی جان به در نبرد، تمام فرزندانم که آنها را در آغوش خود پرورده بودم به دست دشمنانم کشته شدند.

Pawi hnin dawk coun e patetlah tengpam pueng vah kai ni ka taki e hno hah na coun toe. BAWIPA lungkhueknae hnin dawk ka hlout ni teh kahring e tami ni buet touh hai awm hoeh. Ka kawkhik e camonaw patenghai ka tarannaw ni koung a raphoe toe.