ایوب 9

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Na Hiob kasaa bio se:

2 آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

“Yiw, minim sɛ eyi yɛ nokware. Na ɛbɛyɛ dɛn na ɔdesani bɛteɛ wɔ Onyankopɔn anim?

3 اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

Sɛ obi pɛ sɛ ɔne Onyankopɔn yiyi ano a, ɔrentumi nyi nsɛm apem mu baako mpo ano.

4 زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

Ne nyansa mu dɔ, na ne tumi so. Hena na ɔne no adi asi na ne ho baabiara anti?

5 ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

Otutu mmepɔw a wonnim ho hwee obubu wɔn fa so wɔ nʼabufuw mu.

6 زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

Ɔwosow asase fi ne sibea, na ɔma ne nnyinaso wosow biribiri.

7 اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

Ɔkasa kyerɛ owia na ɛnhyerɛn, na ɔsɔw nsoromma hyerɛn ano.

8 او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

Ɔno nko ara na ɔtrɛw ɔsoro mu, na ɔnantew po asorɔkye so.

9 و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

Ɔno ne Nyankrɛnte, Akokɔbeatan ne ne mma Yɛfo; anafo fam nsorommakuw no.

10 او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

Ɔyɛ anwonwade a wontumi nte ase, nsɛnkyerɛnne a wontumi nkan.

11 از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

Sɛ ɔnam me ho a, minhu no; sɛ ɔsen a, minhu no.

12 هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

Sɛ ohwim kɔ a, hena na osiw no kwan? Hena na obetumi abisa no se, ‘Dɛn na woreyɛ yi?’

13 خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

Onyankopɔn nkora nʼabufuw so; Rahab aboafo mpo ho popo wɔ nʼanim.

14 پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

“Na me ne hena a mene no beyiyi ano? Mɛyɛ dɛn anya nsɛm a me ne no de begye akyinnye?

15 حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

Sɛ minnim ho hwee mpo a, merentumi nyi nʼano; ɛno ara ne sɛ mɛsrɛ ahummɔbɔ afi me temmufo nkyɛn.

16 حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

Mpo, sɛ mefrɛ no na ɔba a, minnye nni sɛ obetie mʼasɛm.

17 زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

Ɔde asorɔkye bɛhwe me ama mʼapirakuru adɔɔso kwa.

18 نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

Ɔremma minnya mʼahome, bio, ɔde awerɛhow bɛhyɛ me ma tɔ.

19 چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

Sɛ ɛyɛ ahoɔden asɛm a, ɔyɛ ɔhoɔdenfo! Na sɛ ɛba atɛntrenee nso a, hena na ɔne no bedi asi?

20 اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

Sɛ midi bem mpo a, mʼano bebu me kumfɔ; sɛ me ho nni asɛm a, ebebu me fɔ.

21 هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

“Ɛwɔ mu sɛ midi bem de, nanso mimmu me ho; abrabɔ afono me.

22 شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

Ne nyinaa yɛ pɛ; ɛno nti na meka se, ‘Ɔsɛe nea ne ho nni asɛm ne omumɔyɛfo.’

23 وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

Bere a amanehunu de owu aba no, ɔserew nea ne ho nni asɛm no abawpa.

24 جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

Bere a asase akɔ amumɔyɛfo nsam no, ofura ɛso atemmufo ani. Sɛ ɛnyɛ ɔno a, na ɛyɛ hena?

25 زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

“Me nna ho yɛ hare sen ommirikatufo; ɛsen kɔ a anigye kakra mpo nni mu.

26 سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

Etwa mu kɔ sɛ akorow a wɔde paparɔso ayɛ te sɛ akɔre a wɔretow akyere wɔn hanam.

27 حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

Sɛ meka se, ‘Me werɛ mfi mʼanwiinwii, mɛsakra me nsɛnka, na maserew a,’

28 باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

me yaw ahorow no bɔ me hu ara. Na minim sɛ, woremmu me bem.

29 پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

Woabu me fɔ dedaw nti, adɛn na ɛsɛ sɛ mehaw me ho kwa?

30 حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

Mpo sɛ ɛba sɛ mede samina guare na mede samina hohoro me nsa ho a,

31 تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

wobɛtow me akyene dontori amoa mu, ama mʼatade mpo akyi me.

32 خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

“Ɔnyɛ onipa te sɛ me na mayi nʼano, na yɛakogyina asennii abobɔ yɛn nkuro.

33 ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

Sɛ anka obi wɔ hɔ a obesiesie yɛn ntam na waka yɛn baanu abɔ mu,

34 آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

obi a obeyi Onyankopɔn abaa afi me so, na nʼahunahuna ammɔ me hu bio.

35 آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.

Anka mɛkasa a merensuro no, nanso saa tebea a mewɔ mu yi de, mintumi.