ایوب 9

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Y Job respondió y dijo:

2 آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

Verdaderamente, veo que es así: ¿y cómo es posible que un hombre pueda ser justo delante de Dios?

3 اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

Si un hombre deseara ir a la ley con él, no podría darle una respuesta a una de cada mil preguntas.

4 زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

Él es sabio de corazón y grande en fuerza: ¿quién alguna vez endureció su rostro contra él, y le fue bien?

5 ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

Es el que quita las montañas sin su conocimiento, derribándolas en su ira.

6 زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

Que está estremeciendo la tierra de su lugar, de modo que sus bases tiemblan:

7 اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

Que da órdenes al sol, y no da su luz; y quien guarda las estrellas de brillar.

8 او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

Por cuya mano se extendieron los cielos, y quién camina sobre las olas del mar:

9 و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

Que hizo el Oso y Orión, y el cúmulo de estrellas, y los lugares secretos del sur;

10 او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

¿Quién hace grandes cosas incomprensibles? Sí, maravillas sin número.

11 از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

Mira, pasa a mi lado y no lo veo; sigue adelante, pero no tengo conocimiento de él.

12 هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

Si él extiende su mano para tomar, ¿por quién puede ser devuelta? ¿Quién le puede decir: ¿Qué estás haciendo?

13 خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

La ira de Dios no puede volverse atrás; Los ayudantes de Rahab, monstruo marino, se humillaron debajo de él.

14 پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

¿Cuánto menos puedo darle una respuesta, usando las palabras correctas para discutir con él?

15 حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

Aunque mi causa fuera buena, no podría dar una respuesta; Pediría la gracia de aquel quién es mi Juez.

16 حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

Si lo hubiera llamado, y él me respondiera, no tendría fe en que escucharía mi voz.

17 زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

Porque su tormenta me quebranta, y mis heridas aumentan sin causa.

18 نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

No me dejaría respirar, pero estaría lleno de amargo dolor.

19 چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

Si es una cuestión de fuerza, él es poderoso y si se trata de una causa legal, él dice: ¿Quién me dará un día fijo?

20 اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

Aunque estaba en lo correcto, mi boca me condenaría; No he hecho mal; pero esto me hace inicuo.

21 هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

Si fuera perfecto; No conocería mi alma; despreciaría mi vida.

22 شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

Es lo mismo para mí; por eso digo: Él pone fin al pecador y al que no ha hecho nada malo juntos.

23 وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

Si la muerte viene repentinamente, él se ríe de las pruebas de aquellos que no han hecho nada malo.

24 جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

La tierra es dada al poder del malvado; los rostros de sus jueces están cubiertos; Si no es por él, ¿quién lo ha hecho?

25 زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

Mis días van más rápido que un corredor; huyen y no ven él bien.

26 سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

Se apresuran como botes veloces, como un águila que cae repentinamente sobre su comida.

27 حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

Si digo, olvidaré mi dolor, dejaré que mi rostro ya no esté triste y me alegraré;

28 باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

Temeroso soy de todos mis dolores; Estoy seguro de que no seré libre del pecado en tus ojos.

29 پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

¡No me dejarás estar libre de pecado! ¿Por qué entonces me tomo la molestia de esforzarme?

30 حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

Si me lavan con agua de la nieve, y me limpio las manos con jabón;

31 تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

Entonces cuando me empujen al sepulcro, mi propia ropa me aborrecerá.

32 خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

Porque él no es un hombre como yo, para decirle que, podamos unirnos ante un juez.

33 ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

No hay nadie que tome una decisión entre nosotros, que podría tener control sobre nosotros.

34 آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

Que quite de mi su vara y su temor no me espante.

35 آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.

Entonces diría lo que tengo en mente sin temor de él; porque no hay causa de miedo en mí.