ایوب 9

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Então Job respondeu,

2 آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

“Verdadeiramente eu sei que é assim, mas como o homem pode estar apenas com Deus?

3 اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

Se ele tiver o prazer de contender com ele, ele não pode responder-lhe uma vez em mil.

4 زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

Deus é sábio de coração, e poderoso em força. Quem se endureceu contra ele e prosperou?

5 ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

Ele remove as montanhas, e eles não sabem disso, quando ele os derruba em sua raiva.

6 زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

Ele sacode a terra para fora de seu lugar. Seus pilares tremem.

7 اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

Ele comanda o sol e ele não nasce, e sela as estrelas.

8 او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

Somente ele estica os céus, e pisadas nas ondas do mar.

9 و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

Ele faz o Urso, Orion, e as Plêiades, e os quartos do sul.

10 او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

Ele faz grandes coisas para além de descobrir; sim, coisas maravilhosas sem número.

11 از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

Eis que ele passa por mim, e eu não o vejo. Ele também passa adiante, mas eu não o percebo.

12 هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

Eis que ele se arrebata. Quem pode atrapalhá-lo? Quem lhe perguntará: “O que você está fazendo?

13 خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

“Deus não vai retirar sua raiva. Os ajudantes de Rahab se abaixam sob ele.

14 پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

Quanto menos eu lhe responderei, e escolher minhas palavras para discutir com ele?

15 حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

Embora eu fosse justo, ainda não lhe responderia. Eu faria súplicas ao meu juiz.

16 حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

Se eu tivesse ligado, e ele tivesse me respondido, no entanto, eu não acreditaria que ele escutou a minha voz.

17 زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

Pois ele me quebra com uma tempestade, e multiplica minhas feridas sem causa.

18 نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

Ele não me permitirá recuperar meu fôlego, mas me enche de amargura.

19 چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

Se é uma questão de força, eis que ele é poderoso! Se de justiça, 'Quem', diz ele, 'me convocará'?

20 اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

Embora eu seja justo, minha própria boca me condenará. Embora eu seja irrepreensível, isso me mostrará perverso.

21 هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

Estou irrepreensível. Eu não me respeito. Eu desprezo minha vida.

22 شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

“É tudo a mesma coisa. Portanto, eu digo que ele destrói os irrepreensíveis e os perversos.

23 وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

Se o flagelo matar de repente, ele vai zombar do julgamento dos inocentes.

24 جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

A terra é entregue na mão dos ímpios. Ele cobre os rostos de seus juízes. Se não é ele, então quem é ele?

25 زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

“Agora meus dias são mais rápidos que os de um corredor. Eles fogem. Eles não vêem nada de bom.

26 سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

Eles faleceram como os navios rápidos, como a águia que se precipita sobre a presa.

27 حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

Se eu disser: 'Vou esquecer minha reclamação', Vou deixar minha cara triste, e me alegrar”.

28 باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

Tenho medo de todas as minhas mágoas. Eu sei que você não me considerará inocente.

29 پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

Estarei condenado. Por que então eu trabalho em vão?

30 حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

Se eu me lavar com neve, e limpar minhas mãos com lixívia,

31 تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

ainda assim, você me mergulhará na vala. Minhas próprias roupas me abominarão.

32 خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

Pois ele não é um homem, como eu sou, que eu deveria responder-lhe, que devemos nos reunir para julgar.

33 ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

Não há árbitro entre nós, que poderia colocar sua mão sobre nós dois.

34 آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

Deixe-o tirar sua vara de mim. Que seu terror não me faça ter medo;

35 آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.

então eu falaria, e não o temeria, pois não estou assim em mim mesmo.