ایوب 9

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Et, répondant, Job dit:

2 آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

Assurément, je vois qu’il en est ainsi, et qu’un homme comparé à Dieu n’est pas trouvé juste.

3 اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

S’il veut disputer avec lui, il ne pourra répondre une chose sur mille.

4 زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

Dieu est sage de cœur et puissant en force: qui lui a résisté, et a eu la paix?

5 ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

C’est lui qui a transporté des montagnes, et ceux qu’il a renversés dans sa fureur ne s’en sont pas aperçus.

6 زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

C’est lui qui remue la terre de sa place, et fait que ses colonnes sont renversées.

7 اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

C’est lui qui commande au soleil, et le soleil ne se lève pas; et qui renferme les étoiles comme sous un sceau.

8 او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

C’est lui qui seul étend les cieux, et qui marche sur les flots de la mer.

9 و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

C’est lui qui a fait Arcturus, Orion, les Hyades et les astres cachés du midi.

10 او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

C’est lui qui fait des choses grandes, incompréhensibles et admirables qui sont sans nombre.

11 از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

S’il vient à moi, je ne le verrai pas: s’il s’en va, je ne m’en apercevrai pas.

12 هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

S’il interroge soudain, qui lui répondra? ou qui peut dire: Pourquoi faites-vous ainsi?

13 خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

C’est Dieu à la colère duquel personne ne peut résister, et sous qui se courbent ceux qui portent l’univers.

14 پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

Combien grand suis-je donc moi, pour que je lui réponde et que je lui parle avec mes propres paroles?

15 حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

Quand j’aurais en moi quel que justice, je ne répondrais rien, mais j’implorerais mon juge.

16 حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

Lors même qu’il m’aurait exaucé, quand je l’invoquais, je ne croirais pas qu’il eût entendu ma voix.

17 زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

Car il me brisera dans un tourbillon, et il multipliera mes plaies même sans raison.

18 نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

Il ne permet pas que mon esprit se repose, et il me remplit d’amertumes.

19 چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

Si j’ai recours à la force, il est très puissant; si à l’équité d’un jugement, personne n’ose rendre témoignage pour moi.

20 اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

Si je veux me justifier, ma propre bouche me condamnera; si je me montre innocent, il prouvera que je suis pervers.

21 هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

Quand je serais juste, mon âme l’ignorerait même, et j’aurais du dégoût pour ma vie.

22 شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

Je n’ai dit qu’une seule chose, c’est que Dieu détruit et l’innocent et l’impie.

23 وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

S’il frappe, qu’il tue tout d’un coup, et qu’il ne se rie pas des peines des innocents.

24 جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

La terre a été livrée aux mains de l’impie; il voile le visage de ses juges; que si ce n’est pas lui, qui est-ce donc?

25 زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

Mes jours ont été plus rapides qu’un coureur: ils ont fui et n’ont pas vu de bonheur.

26 سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

Ils ont passé comme des vaisseaux qui portent des fruits, comme un aigle qui vole vers sa pâture.

27 حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

Lorsque je dis: Je ne parlerai plus ainsi, je change de visage, et je suis tourmenté par la douleur.

28 باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

Je redoutais toutes mes œuvres, sachant que vous ne me pardonneriez pas, si je péchais.

29 پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

Et si après cela je suis impie, pourquoi ai-je travaillé en vain?

30 حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

Si j’avais été lavé comme dans de l’eau de neige, et si mes mains brillaient comme étant très nettes,

31 تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

Vous me plongeriez néanmoins dans la fange, et mes vêtements auraient horreur de moi.

32 خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

Car je ne répondrai pas à un homme qui est semblable à moi, et qui peut être entendu en jugement avec moi et à l’égal de moi.

33 ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

Il n’y a personne qui puisse nous reprendre l’un et l’autre, et mettre sa main entre les deux.

34 آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

Qu’il retire de moi sa verge, et que sa terreur ne m’épouvante point.

35 آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.

Je parlerai et ne le craindrai pas; car, effrayé, je ne puis répondre.