ایوب 9

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Job vastasi ja sanoi:

2 آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

"Totisesti minä tiedän, että niin on; kuinka voisi ihminen olla oikeassa Jumalaa vastaan!

3 اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

Jos ihminen tahtoisi riidellä hänen kanssaan, ei hän voisi vastata hänelle yhteen tuhannesta.

4 زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

Hän on viisas mieleltään ja väkevä voimaltaan kuka on niskoitellut häntä vastaan ja jäänyt rankaisematta?

5 ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

Hän siirtää vuoret äkkiarvaamatta, hän kukistaa ne vihassansa;

6 زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

hän järkyttää maan paikaltaan, ja sen patsaat vapisevat;

7 اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

hän kieltää aurinkoa, ja se ei nouse, ja hän lukitsee tähdet sinetillään;

8 او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

hän yksinänsä levittää taivaat ja tallaa meren kuohun kukkuloita;

9 و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

hän loi Seulaset ja Kalevanmiekan, Otavan ja eteläiset tähtitarhat;

10 او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

hän tekee suuria, tutkimattomia tekoja, ihmeitä ilman määrää.

11 از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

Katso, hän käy ohitseni, enkä minä häntä näe; hän liitää ohi, enkä minä häntä huomaa.

12 هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

Katso, hän tempaa saaliinsa, kuka voi häntä estää, kuka sanoa hänelle: 'Mitä sinä teet?'

13 خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

Jumala ei taltu vihastansa; hänen allensa vaipuvat Rahabin auttajat.

14 پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

Minäkö sitten voisin vastata hänelle, valita sanojani häntä vastaan?

15 حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

Vaikka oikeassakin olisin, en saisi vastatuksi; minun täytyisi tuomariltani armoa anoa.

16 حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

Jos minä huutaisin ja hän minulle vastaisikin, en usko, että hän ottaisi korviinsa huutoani,

17 زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

hän, joka ajaa minua takaa myrskytuulessa ja lisää haavojeni lukua syyttömästi,

18 نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

joka ei anna minun vetää henkeäni, vaan täyttää minut katkeralla tuskalla.

19 چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

Jos väkevän voimaa kysytään, niin hän sanoo: 'Tässä olen!' mutta jos oikeutta, niin: 'Kuka vetää minut tilille?'

20 اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

Vaikka olisin oikeassa, niin oma suuni tuomitsisi minut syylliseksi; vaikka olisin syytön, niin hän kuitenkin minut vääräksi tekisi.

21 هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

Syytön minä olen. En välitä hengestäni, elämäni on minulle halpa.

22 شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

Yhdentekevää kaikki; sentähden minä sanon: hän lopettaa niin syyttömän kuin syyllisenkin.

23 وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

Jos ruoska äkkiä surmaa, niin hän pilkkaa viattomain epätoivoa.

24 جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

Maa on jätetty jumalattoman valtaan, hän peittää sen tuomarien kasvot-ellei hän, kuka sitten?

25 زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

Minun päiväni rientävät juoksijata nopeammin, pakenevat onnea näkemättä,

26 سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

ne kiitävät pois niinkuin ruokovenheet, niinkuin kotka, joka iskee saaliiseen.

27 حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

Jos ajattelen: tahdon unhottaa tuskani, muuttaa muotoni ja ilostua,

28 باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

niin minä kauhistun kaikkia kipujani, tiedän, ettet julista minua viattomaksi.

29 پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

Syyllisenä täytyy minun olla; miksi turhaan itseäni vaivaan?

30 حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

Jos vaikka lumessa peseytyisin ja puhdistaisin käteni lipeällä,

31 تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

silloinkin sinä upottaisit minut likakuoppaan, niin että omat vaatteeni minua inhoisivat.

32 خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

Sillä ei ole hän ihminen niinkuin minä, voidakseni vastata hänelle ja käydäksemme oikeutta keskenämme.

33 ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

Ei ole meillä riidanratkaisijaa, joka laskisi kätensä meidän molempien päälle

34 آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

ja ottaisi hänen vitsansa pois minun päältäni, niin ettei hänen kauhunsa peljättäisi minua;

35 آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.

silloin minä puhuisin enkä häntä pelkäisi, sillä ei ole mitään sellaista tunnollani."