ایوب 9

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Ijob respondis kaj diris:

2 آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?

3 اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.

4 زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?

5 ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;

6 زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;

7 اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;

8 او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;

9 و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;

10 او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.

11 از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.

12 هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?

13 خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.

14 پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?

15 حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.

16 حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,

17 زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.

18 نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.

19 چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?

20 اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.

21 هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.

22 شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.

23 وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.

24 جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?

25 زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;

26 سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.

27 حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:

28 باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.

29 پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?

30 حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,

31 تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.

32 خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.

33 ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.

34 آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;

35 آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.

Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.