ایوب 9

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Then Job answered and said:

2 آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

Of a truth, I know that it is so: For how can man be just before God?

3 اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

If he choose to contend with him, He cannot answer him to one charge of a thousand.

4 زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

He is excellent in wisdom, mighty in strength: Who hath hardened himself against him, and prospered?

5 ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

He removeth the mountains, and they know it not; He overturneth them in his anger.

6 زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

He shaketh the earth out of her place, And the pillars thereof tremble.

7 اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

He commandeth the sun, and it riseth not, And he sealeth up the stars.

8 او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

He alone spreadeth out the heavens, And walketh upon the high waves of the sea.

9 و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

He made the Bear, Orion, and the Pleiades, And the secret chambers of the South.

10 او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

He doeth great things past finding out, Yea, wonderful things without number.

11 از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

Lo! he goeth by me, but I see him not; He passeth along, but I do not perceive him.

12 هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

Lo! he seizeth, and who can hinder him? Who will say to him, What doest thou?

13 خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

God will not turn away his anger; The proud helpers are brought low before him.

14 پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

How much less shall I answer him, And choose out words to contend with him?

15 حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

Though I were innocent, I would not answer him; I would cast myself on the mercy of my judge.

16 حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

Should I call, and he make answer to me, I could not believe that he listened to my voice, —

17 زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

He who falleth upon me with a tempest, And multiplieth my wounds without cause!

18 نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

Who will not suffer me to take my breath, But filleth me with bitterness!

19 چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

If I look to strength, “Lo! here am I!” [[saith he, ]] If to justice, “Who shall summon me to trial?”

20 اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

Though I were upright, yet must my own mouth condemn me; Though I were innocent, He would prove me perverse.

21 هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

Though I were innocent, I would not care for myself; I would despise my life.

22 شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

It is all one; therefore I will affirm, He destroyeth the righteous and the wicked alike.

23 وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

When the scourge bringeth sudden destruction, He laugheth at the sufferings of the innocent.

24 جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

The earth is given into the hands of the wicked; He covereth the face of the judges thereof; If it be not He, who is it?

25 زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

My days have been swifter than a courier; They have fled away; they have seen no good.

26 سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

They have gone by like the reed-skiffs; Like the eagle, darting upon his prey.

27 حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

If I say, I will forget my lamentation, I will change my countenance, and take courage,

28 باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

Still am I in dread of the multitude of my sorrows; For I know that thou wilt not hold me innocent.

29 پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

I shall be found guilty; Why then should I labor in vain?

30 حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

If I wash myself in snow, And cleanse my hands with lye,

31 تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

Still wilt thou plunge me into the pit, So that my own clothes will abhor me.

32 خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

For He is not a man, as I am, that I may contend with him, And that we may go together into judgment;

33 ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

There is no umpire between us, Who may lay his hand upon us both.

34 آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

Let him take from me his rod, And not dismay me with his terrors,

35 آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.

Then I will speak, and not be afraid of him: For I am not so at heart.