ایوب 9

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

А Иов в отговор рече:

2 آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

Наистина зная, че това е така, Но как ще се оправдае човек пред Бога?

3 اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

Ако поиска да се съди с Него, Не може да му отговори за едно от хиляда.

4 زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

Мъдро сърце и мощна сила има Бог; Кой, като е упорствувал против Него, е благоденствувал?

5 ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

Той премества планините и те не усещат Когато ги е превърнал в гнева Си.

6 زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

Той поклаща земята от мястото й, Тъй щото и стълбовете й треперят.

7 اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

Той заповядва на слънцето, и не изгрява; И туря под печат звездите.

8 او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

Той сам простира небесата, И стъпва на морските вълни.

9 و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

Той прави съзвездията - Мечката, Ориона и Плеядите, И скритите пространства на юг.

10 او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

Той прави велики и неизследими дела. И безбройни чудеса.

11 از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

Ето, минава край мене, и не Го виждам; Преминава и не Го съглеждам;

12 هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

Ако грабна плячка, кой ще Му забрани? Кой ще Му рече: Що правиш?

13 خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

Ако Бог не оттегли гнева Си, Горделивите помощници се повалят под Него!

14 پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

Колко по-малко бих могъл аз да Му отговоря И да избера думите си, за да разисквам с Него!

15 حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

Комуто, и праведен ако бях, не можех отговори, Но щях да повярвам, че е послушал гласа ми.

16 حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

Ако извиках, и ми отговореше, Не щях да повярвам, че е послушал гласа ми.

17 زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

Защото ме смазва с вихрушка, И умножава раните ми без причина.

18 نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

Не ме оставя да си отдъхна, Но ме насища с горчивини.

19 چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

Ако е дума за силата на мощните; Ето ме! Би казал Той; И ако за съд, би казал: Кой ще Ми определи време да съдя?

20 اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

Даже ако бях праведен, осъдили ме биха собствените ми уста; Ако бях непорочен, Той би ме показал опърничав.

21 هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

Макар да бях непорочен, не бих зачитал себе си, Презрял бих живота си.

22 شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

Все едно е; затова казвам: Той погубва и непорочния и нечестивия,

23 وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

Ако бичът Му убива внезапно, Той се смее при изпитанията на невинните.

24 جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

Земята е предадена в ръцете на нечестивите; Той покрива лицата на съдиите; Ако не, тогава кой е, който прави това?

25 زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

А моите дни са по-бързи от бързоходец; Бягат без да видят добро;

26 سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

Преминаха като леки кораби, Като орел, който се спуща върху лова.

27 حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

Ако река: Ще забравя оплакването си, Ще оставя желанието си, и ще се утеша.

28 باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

В ужас съм от всичките си скърби Зная, че Ти няма да ме имаш за невинен;

29 پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

Нечестив ще се считам; Защо, прочее, да се трудя напразно?

30 حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

Ако се умия със снежна вода, И очистя със сапун ръцете си,

31 تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

Ти пак ще ме хвърлиш в тинята, Така щото и самите ми дрехи ще се гнусят от мене.

32 خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

Защото Той не е човек, както съм аз, та да Му отговоря И да дойдем заедно на съд.

33 ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

Няма посредник помежду ни, Който да тури ръката си върху двама ни,

34 آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

Нека оттегли от мене тоягата Си, И ужасът Му да не ме уплашва.

35 آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.

Тогава ще говоря, и няма да се боя от Него; Защото в себе си не съм така уплашен.