ایوب 8

1 آنگاه بلدد شوحی پاسخ داد:

Saa tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:

2 ای ایوب، تا به کی به این حرفها ادامه می‌دهی؟ حرفهای تو باد هواست!

Hvor længe taler du saa, hvor længe skal Mundens Uvejr rase?

3 آیا خدای قادر مطلق عدالت و انصاف را زیر پا می‌گذارد؟

Mon Gud vel bøjer Retten, bøjer den Almægtige Retfærd?

4 فرزندانت به خدا گناه کردند و او به حق، ایشان را مجازات نمود.

Har dine Sønner syndet imod ham, og gav han dem deres Brøde i Vold,

5 ولی اکنون تو به درگاه خدای قادر مطلق دعا کن.

saa søg du nu hen til Gud og bed hans Almagt om Naade!

6 اگر آدم پاک و خوبی باشی، او دعایت را می‌شنود و تو را اجابت می‌کند و خانهٔ تو را برکت می‌دهد.

Saafremt du er ren og oprigtig, ja, da vil han vaage over dig, genrejse din Retfærds Bolig;

7 عاقبت تو آنچنان از خیر و برکت سرشار خواهد شد که زندگی گذشته‌ات در برابر آن ناچیز به نظر خواهد آمد.

din fordums Lykke vil synes ringe, saare stor skal din Fremtid blive.

8 از سالخوردگان بپرس تا از تجربهٔ خود به تو بیاموزند.

Thi spørg dog den henfarne Slægt, læg Mærke til Fædrenes Granskning!

9 ما آنقدر زندگی نکرده‌ایم که همه چیز را بدانیم.

Vi er fra i Gaar, og intet ved vi, en Skygge er vore Dage paa Jord.

10 تو می‌توانی از حکمت گذشتگان درس عبرت بگیری و آنها به تو خواهند گفت که

Mon ej de kan lære dig, sige dig det og give dig Svar af Hjertet:

11 آیا گیاه پاپیروس می‌تواند خارج از مرداب بروید؟ آیا علف مرداب بدون آب نمی‌میرد؟

Vokser der Siv, hvor der ikke er Sump, gror Nilgræs frem, hvor der ikke er Vand?

12 آیا در حالی که هنوز سبز است و آماده بریدن نیست پژمرده نمی‌شود؟

Endnu i Grøde, uden at høstes, visner det før alt andet Græs.

13 همچنین است سرنوشت آنانی که خدا را فراموش می‌کنند. امید شخص بی‌خدا ناپایدار است.

Saa gaar det enhver, der glemmer Gud, en vanhelligs Haab slaar fejl:

14 شخص بی‌خدا مانند کسی است که به تار عنکبوت اعتماد کند.

som Sommerspind er hans Tilflugt, hans Tillid er Spindelvæv;

15 اگر به آن تکیه نماید، می‌افتد و اگر از آن آویزان شود، آن تار او را نگه نمی‌دارد.

han støtter sig til sit Hus, det falder, han klynger sig til det, ej staar det fast.

16 او مانند گیاهی است که صبحگاهان تر و تازه می‌شود و شاخه‌هایش در باغ گسترده می‌گردند.

I Solskinnet vokser han frodigt, hans Ranker breder sig Haven over,

17 در میان سنگها ریشه می‌دواند و خود را محکم نگه می‌دارد.

i Stendynger fletter hans Rødder sig ind, han hager sig fast mellem Sten;

18 ولی وقتی آن را از ریشه می‌کنند دیگر کسی آن را به یاد نمی‌آورد،

men rives han bort fra sit Sted, fornægter det ham: »Jeg har ikke set dig!«

19 و گیاهان دیگری روییده جای آن را می‌گیرند. چنین است عاقبت شخص بی‌خدا.

Se, det er Glæden, han har af sin Vej, og af Jorden fremspirer en anden!

20 ولی بدان که خدا نیکان را ترک نمی‌گوید و بدکاران را کامیاب نمی‌گرداند.

Se, Gud agter ej den uskyldige ringe, han holder ej fast ved de ondes Haand.

21 او بار دیگر دهانت را از خنده و فریادهای شادی پر خواهد کرد،

End skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Jubel;

22 و دشمنانت را رسوا و خانهٔ شریران را خراب خواهد نمود.

dine Avindsmænd skal klædes i Skam og gudløses Telt ej findes mer!