< ایوب 6 >
Mas Jó respondeu, dizendo:
اگر میتوانستید غصهٔ مرا وزن کنید، | 2 |
Oh se pesassem justamente minha aflição, e meu tormento juntamente fosse posto em uma balança!
آنگاه میدیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بیپرواست. | 3 |
Pois na verdade seria mais pesada que a areia dos mares; por isso minhas palavras têm sido impulsivas.
خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. | 4 |
Porque as flechas do Todo-Poderoso estão em mim, cujo veneno meu espírito bebe; e temores de Deus me atacam.
آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر میکند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ میکِشد؟ | 5 |
Por acaso o asno selvagem zurra junto à erva, ou o boi berra junto a seu pasto?
آیا انسان از بینمک بودن غذا شکایت نمیکند؟ یا کسی سفیده تخممرغ بیمزه را دوست دارد؟ | 6 |
Por acaso se come o insípido sem sal? Ou há gosto na clara do ovo?
هنگامی که به چنین غذایی نگاه میکنم اشتهایم کور میشود و حالم به هم میخورد. | 7 |
Minha alma se recusa tocar [essas coisas], que são para mim como comida detestável.
ای کاش خدا خواسته مرا بهجا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. | 8 |
Ah se meu pedido fosse realizado, e se Deus [me] desse o que espero!
ای کاش خدا مرا لِه میکرد، و دستش را دراز کرده، مرا میکشت. | 9 |
Que Deus me destruísse; ele soltasse sua mão, e acabasse comigo!
آنگاه دستِ کم این مرا تسلی میداد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکردهام. | 10 |
Isto ainda seria meu consolo, um alívio em meio ao tormento que não [me] poupa; pois eu não tenho escondido as palavras do Santo.
من چطور میتوانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ | 11 |
Qual é minha força para que eu espere? E qual meu fim, para que eu prolongue minha vida?
آیا من از سنگ ساخته شدهام؟ آیا بدنم از آهن است؟ | 12 |
É, por acaso, a minha força a força de pedras? Minha carne é de bronze?
کاری از دستم برنمیآید و کسی به دادم نمیرسد. | 13 |
Tenho eu como ajudar a mim mesmo, se todo auxílio me foi tirado?
انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. | 14 |
Ao aflito, seus amigos deviam ser misericordiosos, mesmo se ele tivesse abandonado o temor ao Todo-Poderoso.
ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید میشود؛ کاروانها به کنار آن میروند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمییابند؛ پس، از تشنگی هلاک میشوند. | 15 |
Meus irmãos foram traiçoeiros comigo, como ribeiro, como correntes de águas que transbordam,
Que estão escurecidas pelo gelo, e nelas se esconde a neve;
Que no tempo do calor se secam e, ao se aquecerem, desaparecem de seu lugar;
Os cursos de seus caminhos se desviam; vão se minguando, e perecem.
وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف میکنند، ناامید میشوند. من هم از شما قطع امید کردهام. شما از دیدن وضع من میترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. | 19 |
As caravanas de Temã as veem; os viajantes de Sabá esperam por elas.
Foram envergonhados por aquilo em que confiavam; e ao chegarem ali, ficaram desapontados.
Agora, vós vos tornastes semelhantes a elas; pois vistes o terror, e temestes.
ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواستهام؟ آیا درخواست هدیهای کردهام؟ | 22 |
Por acaso eu disse: Trazei-me [algo]? Ou: Dai presente a mim de vossa riqueza?
آیا تاکنون از شما خواستهام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ | 23 |
Ou: Livrai-me da mão do opressor? Ou: Resgatai-me das mãos dos violentos?
تنها چیزی که من از شما میخواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کردهام؟ | 24 |
Ensinai-me, e eu [me] calarei; e fazei-me entender em que errei.
البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بیاراده فریاد برآوردم میخواهید مرا محکوم کنید؟ | 25 |
Como são fortes as palavras de boa razão! Mas o que vossa repreensão reprova?
Pretendeis repreender palavras, sendo que os argumentos do desesperado são como o vento?
شما حتی به یتیم هم رحم نمیکنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. | 27 |
De fato vós lançaríeis [sortes] sobre o órfão, e venderíeis vosso amigo.
به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ میگویم؟ | 28 |
Agora, pois, disponde-vos a olhar para mim; e [vede] se eu minto diante de vós.
مرا محکوم نکنید، چون بیگناهم. اینقدر بیانصاف نباشید. | 29 |
Mudai de opinião, pois, e não haja perversidade; mudai de opinião, pois minha justiça continua.
آیا فکر میکنید من دروغ میگویم و یا نمیتوانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ | 30 |
Há perversidade em minha língua? Não poderia meu paladar discernir as coisas más?