< ایوب 6 >
Då tok Job til ords og svara:
اگر میتوانستید غصهٔ مرا وزن کنید، | 2 |
«Um dei mitt mismod vega vilde og få ulukka mi på vegti,
آنگاه میدیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بیپرواست. | 3 |
det tyngjer meir enn havsens sand; difor var ordi mine ville.
خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. | 4 |
For Allvalds pilar sit i meg, mi ånd lyt suga deira gift; Guds rædslor reiser seg til åtak.
آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر میکند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ میکِشد؟ | 5 |
Skrik asnet vel i grøne eng? Og rautar uksen ved sitt for?
آیا انسان از بینمک بودن غذا شکایت نمیکند؟ یا کسی سفیده تخممرغ بیمزه را دوست دارد؟ | 6 |
Kven et det smerne utan salt? Kven finn vel smak i eggjekvite?
هنگامی که به چنین غذایی نگاه میکنم اشتهایم کور میشود و حالم به هم میخورد. | 7 |
Det byd meg mot å røra slikt, det er som min utskjemde mat.
ای کاش خدا خواسته مرا بهجا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. | 8 |
Å, fekk eg uppfyllt bøni mi! Gav Gud meg det eg vonar på!
ای کاش خدا مرا لِه میکرد، و دستش را دراز کرده، مرا میکشت. | 9 |
Ja, vild’ han berre knusa meg, med hand si min livstråd slita!
آنگاه دستِ کم این مرا تسلی میداد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکردهام. | 10 |
Då hadde endå eg mi trøyst; trass pina skulde glad eg hoppa! - Den Heilage sitt ord eg held på.
من چطور میتوانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ | 11 |
Kva er mi kraft, at eg skuld’ vona? Mi framtid, at eg skulde tola?
آیا من از سنگ ساخته شدهام؟ آیا بدنم از آهن است؟ | 12 |
Er krafti mi som steinen sterk? Er kanskje kroppen min av kopar?
کاری از دستم برنمیآید و کسی به دادم نمیرسد. | 13 |
Mi hjelp hev heilt forlate meg; all kvart stydjepunkt er frå meg teke.
انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. | 14 |
Ein rådlaus treng av venen kjærleik, um enn han ottast Allvald ei.
ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید میشود؛ کاروانها به کنار آن میروند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمییابند؛ پس، از تشنگی هلاک میشوند. | 15 |
Som bekken brørne mine sveik, lik bekkjefar som turkar ut.
Fyrst gruggast dei av bråna is, og snø som blandar seg uti,
men minkar so i sumarsoli, og kverv til slutt burt i sumarhiten.
Vegfarande vik av til deim, men kjem til øydemark og døyr.
وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف میکنند، ناامید میشوند. من هم از شما قطع امید کردهام. شما از دیدن وضع من میترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. | 19 |
Kjøpmenn frå Tema skoda dit, flokkar frå Saba vonar trygt;
men svikne vert dei i si von; dei narra vert når dei kjem fram.
So hev de vorte reint til inkjes, de rædsla såg, og rædde vart!
ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواستهام؟ آیا درخواست هدیهای کردهام؟ | 22 |
Hev eg då bede dykk um noko? Bad eg dykk løysa meg med gods?
آیا تاکنون از شما خواستهام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ | 23 |
og frelsa meg frå fiendvald og kjøpa meg frå røvarar?
تنها چیزی که من از شما میخواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کردهام؟ | 24 |
Gjev meg eit svar, so skal eg tegja; seg meg kva eg hev synda med!
البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بیاراده فریاد برآوردم میخواهید مرا محکوم کنید؟ | 25 |
Eit rettvis ord er lækjebot; men last frå dykk er inkje verdt.
Du lastar meg for ordi mine; men vonlaus mann so mangt kann segja.
شما حتی به یتیم هم رحم نمیکنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. | 27 |
De kastar lut um farlaust barn, og handel driv um dykkar ven.
به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ میگویم؟ | 28 |
Vilde de berre sjå på meg! Trur de eg lyg dykk upp i augo?
مرا محکوم نکنید، چون بیگناهم. اینقدر بیانصاف نباشید. | 29 |
Vend um, lat ikkje urett skje! Vend um, enn hev eg rett i dette.
آیا فکر میکنید من دروغ میگویم و یا نمیتوانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ | 30 |
Finst det vel fals på tunga mi? Kann ei min gom ulukka smaka?