ایوب 6
| آنگاه ایوب پاسخ داد: | 1 |
Da tok Job til orde og sa:
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، | 2 |
Gid min gremmelse blev veid, og min ulykke samtidig lagt på vekten!
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. | 3 |
For nu er den tyngre enn havets sand; derfor var mine ord tankeløse.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. | 4 |
For den Allmektiges piler sitter i mig, og min ånd drikker deres gift; Guds redsler stiller sig op imot mig.
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ | 5 |
Skriker vel et villesel midt i det grønne gress? Eller brøler en okse foran sitt fôr?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ | 6 |
Hvem vil ete det som det ingen smak er i, uten salt? Eller er det smak i eggehvite?
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. | 7 |
Det byr mig imot å røre ved det; det er for mig som utskjemt mat.
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. | 8 |
Gid min bønn måtte bli hørt, og Gud vilde opfylle mitt håp!
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. | 9 |
Og måtte det behage Gud å knuse mig, å slippe løs sin hånd og avskjære min livstråd!
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. | 10 |
Da hadde jeg ennu en trøst, og jeg skulde springe av glede midt i den skånselløse smerte; for jeg har ikke fornektet den Helliges ord.
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ | 11 |
Hvad kraft har jeg, så jeg kunde holde ut, og hvad blir enden med mig, så jeg kunde være tålmodig?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ | 12 |
Er da min kraft som stenens kraft? Eller er mitt kjøtt av kobber?
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. | 13 |
Er jeg da ikke aldeles hjelpeløs? Er ikke all utsikt til frelse fratatt mig?
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. | 14 |
Den ulykkelige burde møte kjærlighet hos sin venn, selv om han opgir frykten for den Allmektige.
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. | 15 |
Men mine brødre har sviktet som en bekk, som strømmer hvis vann skyller over,
| 16 |
som er grumset av is, og som det skjuler sig sne i;
| 17 |
men på den tid de treffes av solens glød, tørkes de ut; når det blir hett, svinner de bort.
| 18 |
Karavaner som er på veien til dem, bøier av; de drar op i ørkenen og omkommer.
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. | 19 |
Temas karavaner speidet efter dem, Sjebas reisefølger satte sitt håp til dem;
| 20 |
de blev til skamme, fordi de stolte på dem; de kom dit og blev skuffet.
| 21 |
Således er I nu blitt til intet; I ser ulykken og blir redde.
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ | 22 |
Har jeg vel bedt eder at I skulde gi mig noget eller bruke noget av eders gods til beste for mig,
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ | 23 |
at I skulde frelse mig av fiendens hånd og løskjøpe mig fra voldsmenn?
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ | 24 |
Lær mig, så skal jeg tie, og vis mig hvori jeg har faret vill!
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ | 25 |
Hvor kraftige er ikke rettsindige ord! Men hvad gagn er det i en refselse fra eder?
| 26 |
Tenker I på å refse ord? Ord av en fortvilet mann hører jo vinden til.
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. | 27 |
Endog om en farløs kunde I kaste lodd og kjøpslå om eders venn.
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ | 28 |
Men gjør nu så vel å se på mig! Skulde jeg vel ville lyve eder midt op i ansiktet?
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. | 29 |
Vend om, la det ikke skje urett! Vend om, jeg har ennu rett i dette.
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ | 30 |
Er det urett på min tunge, eller skulde min gane ikke merke hvad som er ondt?
