ایوب 6
| آنگاه ایوب پاسخ داد: | 1 |
Respondens autem Iob, dixit:
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، | 2 |
Utinam appenderentur peccata mea, quibus iram merui: et calamitas, quam patior, in statera.
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. | 3 |
Quasi arena maris haec gravior appareret: unde et verba mea dolore sunt plena:
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. | 4 |
Quia sagittae Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum, et terrores Domini militant contra me.
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ | 5 |
Numquid rugiet onager cum habuerit herbam? aut mugiet bos cum ante praesepe plenum steterit?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ | 6 |
Aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum? aut potest aliquis gustare, quod gustatum affert mortem?
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. | 7 |
Quae prius nolebat tangere anima mea, nunc prae angustia, cibi mei sunt.
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. | 8 |
Quis det ut veniat petitio mea: et quod expecto, tribuat mihi Deus?
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. | 9 |
Et qui coepit, ipse me conterat: solvat manum suam, et succidat me?
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. | 10 |
Et haec mihi sit consolatio ut affligens me dolore, non parcat, nec contradicam sermonibus Sancti.
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ | 11 |
Quae est enim fortitudo mea ut sustineam? aut quis finis meus, ut patienter agam?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ | 12 |
Nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea aenea est.
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. | 13 |
Ecce, non est auxilium mihi in me, et necessarii quoque mei recesserunt a me.
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. | 14 |
Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini derelinquit.
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. | 15 |
Fratres mei praeterierunt me, sicut torrens qui raptim transit in convallibus.
| 16 |
Qui timent pruinam, irruet super eos nix.
| 17 |
Tempore, quo fuerint dissipati, peribunt: et ut incaluerint, solventur de loco suo.
| 18 |
Involutae sunt semitae gressuum eorum: ambulabunt in vacuum, et peribunt.
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. | 19 |
Considerate semitas Thema, itinera Saba, et expectate paulisper.
| 20 |
Confusi sunt, quia speravi: venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.
| 21 |
Nunc venistis: et modo videntes plagam meam timetis.
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ | 22 |
Numquid dixi: Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi?
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ | 23 |
Vel, Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me?
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ | 24 |
Docete me, et ego tacebo: et siquid forte ignoravi, instruite me.
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ | 25 |
Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit qui possit arguere me?
| 26 |
Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, et in ventum verba profertis.
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. | 27 |
Super pupillum irruitis, et subvertere nitimini amicum vestrum.
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ | 28 |
Verumtamen quod coepistis explete: praebete aurem, et videte an mentiar.
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. | 29 |
Respondete obsecro absque contentione: et loquentes id quod iustum est, iudicate.
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ | 30 |
Et non invenietis in lingua mea iniquitatem, nec in faucibus meis stultitia personabit.
