ایوب 6
| آنگاه ایوب پاسخ داد: | 1 |
Job prit la parole et dit:
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، | 2 |
Oh! S’il était possible de peser ma douleur, Et si toutes mes calamités étaient sur la balance,
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. | 3 |
Elles seraient plus pesantes que le sable de la mer; Voilà pourquoi mes paroles vont jusqu’à la folie!
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. | 4 |
Car les flèches du Tout-Puissant m’ont percé, Et mon âme en suce le venin; Les terreurs de Dieu se rangent en bataille contre moi.
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ | 5 |
L’âne sauvage crie-t-il auprès de l’herbe tendre? Le bœuf mugit-il auprès de son fourrage?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ | 6 |
Peut-on manger ce qui est fade et sans sel? Y a-t-il de la saveur dans le blanc d’un œuf?
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. | 7 |
Ce que je voudrais ne pas toucher, C’est là ma nourriture, si dégoûtante soit-elle!
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. | 8 |
Puisse mon vœu s’accomplir, Et Dieu veuille réaliser mon espérance!
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. | 9 |
Qu’il plaise à Dieu de m’écraser, Qu’il étende sa main et qu’il m’achève!
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. | 10 |
Il me restera du moins une consolation, Une joie dans les maux dont il m’accable: Jamais je n’ai transgressé les ordres du Saint.
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ | 11 |
Pourquoi espérer quand je n’ai plus de force? Pourquoi attendre quand ma fin est certaine?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ | 12 |
Ma force est-elle une force de pierre? Mon corps est-il d’airain?
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. | 13 |
Ne suis-je pas sans ressource, Et le salut n’est-il pas loin de moi?
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. | 14 |
Celui qui souffre a droit à la compassion de son ami, Même quand il abandonnerait la crainte du Tout-Puissant.
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. | 15 |
Mes frères sont perfides comme un torrent, Comme le lit des torrents qui disparaissent.
| 16 |
Les glaçons en troublent le cours, La neige s’y précipite;
| 17 |
Viennent les chaleurs, et ils tarissent, Les feux du soleil, et leur lit demeure à sec.
| 18 |
Les caravanes se détournent de leur chemin, S’enfoncent dans le désert, et périssent.
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. | 19 |
Les caravanes de Théma fixent le regard, Les voyageurs de Séba sont pleins d’espoir;
| 20 |
Ils sont honteux d’avoir eu confiance, Ils restent confondus quand ils arrivent.
| 21 |
Ainsi, vous êtes comme si vous n’existiez pas; Vous voyez mon angoisse, et vous en avez horreur!
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ | 22 |
Vous ai-je dit: Donnez-moi quelque chose, Faites en ma faveur des présents avec vos biens,
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ | 23 |
Délivrez-moi de la main de l’ennemi, Rachetez-moi de la main des méchants?
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ | 24 |
Instruisez-moi, et je me tairai; Faites-moi comprendre en quoi j’ai péché.
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ | 25 |
Que les paroles vraies sont persuasives! Mais que prouvent vos remontrances?
| 26 |
Voulez-vous donc blâmer ce que j’ai dit, Et ne voir que du vent dans les discours d’un désespéré?
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. | 27 |
Vous accablez un orphelin, Vous persécutez votre ami.
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ | 28 |
Regardez-moi, je vous prie! Vous mentirais-je en face?
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. | 29 |
Revenez, ne soyez pas injustes; Revenez, et reconnaissez mon innocence.
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ | 30 |
Y a-t-il de l’iniquité sur ma langue, Et ma bouche ne discerne-t-elle pas le mal?
