ایوب 6
| آنگاه ایوب پاسخ داد: | 1 |
But Job answered and said,
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، | 2 |
O that my grief were thoroughly weighed, and my calamity laid in the balances together!
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. | 3 |
For now it would be heavier than the sand of the sea: therefore my words are swallowed up.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. | 4 |
For the arrows of the Almighty are within me, the poison of which drinketh up my spirit: the terrors of God set themselves in array against me.
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ | 5 |
Doth the wild donkey bray when he hath grass? or loweth the ox over his fodder?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ | 6 |
Can that which is unsavoury be eaten without salt? or is there any taste in the white of an egg?
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. | 7 |
The things that my soul refused to touch are as my loathsome food.
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. | 8 |
O that I might have my request; and that God would grant me the thing that I long for!
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. | 9 |
Even that it would please God to destroy me; that he would let loose his hand, and cut me off!
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. | 10 |
Then should I yet have comfort; yea, I would harden myself in sorrow: let him not spare; for I have not concealed the words of the Holy One.
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ | 11 |
What is my strength, that I should hope? and what is my end, that I should prolong my life?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ | 12 |
Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. | 13 |
Is not my help in me? and is wisdom driven quite from me?
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. | 14 |
To him that is afflicted pity should be shown from his friend; but he forsaketh the fear of the Almighty.
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. | 15 |
My brethren have dealt deceitfully as a brook, and as the stream of brooks they pass away;
| 16 |
Which are blackish by reason of the ice, and in which the snow is hid:
| 17 |
In the time when they become warm, they vanish: when it is hot, they are consumed out of their place.
| 18 |
The paths of their way are turned aside; they go to nothing, and perish.
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. | 19 |
The troops of Tema looked, the companies of Sheba waited for them.
| 20 |
They were confounded because they had hoped; they came there, and were ashamed.
| 21 |
For now ye are nothing; ye see my casting down, and are afraid.
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ | 22 |
Did I say, Bring to me? or, Give a reward for me of your substance?
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ | 23 |
Or, Deliver me from the enemy’s hand? or, Redeem me from the hand of the mighty?
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ | 24 |
Teach me, and I will hold my tongue: and cause me to understand how I have erred.
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ | 25 |
How forcible are right words! but what doth your arguing reprove?
| 26 |
Do ye imagine to reprove words, and the speeches of one that is desperate, which are as wind?
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. | 27 |
Yea, ye overwhelm the fatherless, and ye dig a pit for your friend.
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ | 28 |
Now therefore be content, look upon me; for it is evident to you if I lie.
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. | 29 |
Return, I pray you, let it not be iniquity; yea, return again, my righteousness is in it.
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ | 30 |
Is there iniquity in my tongue? cannot my taste discern perverse things?
