ایوب 6
| آنگاه ایوب پاسخ داد: | 1 |
Then Job answered and said:
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، | 2 |
O that my grief were weighed thoroughly! That my calamities were put together in the balance!
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. | 3 |
Surely they would be heavier than the sand of the sea; On this account were my words rash.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. | 4 |
For the arrows of the Almighty have pierced me; Their poison drinketh up my spirit; The terrors of God set themselves in array against me.
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ | 5 |
Doth the wild ass bray in the midst of grass? Or loweth the ox over his fodder?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ | 6 |
Can that which is unsavory be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. | 7 |
That which my soul abhorreth to touch Hath become my loathsome food.
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. | 8 |
O that I might have my request, And that God would grant me that which I long for!
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. | 9 |
That it would please God to destroy me; That he would let loose his hand, and make an end of me!
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. | 10 |
Yet it should still be my consolation, Yea, in unsparing anguish I would exult, That I have not denied the commands of the Holy One.
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ | 11 |
What is my strength, that I should hope? And what mine end, that I should be patient?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ | 12 |
Is my strength the strength of stones? Or is my flesh brass?
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. | 13 |
Alas, there is no help within me! Deliverance is driven from me!
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. | 14 |
To the afflicted, kindness should be shown by a friend; Else he casteth off the fear of the Almighty.
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. | 15 |
But my brethren are faithless like a brook; Like streams of the valley that pass away;
| 16 |
Which are turbid by reason of the ice, And the snow, which hideth itself in them.
| 17 |
As soon as they flow forth, they vanish; When the heat cometh, they are dried up from their place.
| 18 |
The caravans turn aside to them on their way; They go up into the desert, and perish.
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. | 19 |
The caravans of Tema look for them; The companies of Sheba expect to see them;
| 20 |
They are ashamed that they have relied on them; They come to their place, and are confounded.
| 21 |
So ye also are nothing; Ye see a terror, and shrink back.
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ | 22 |
Have I said, Bring me gifts? Or, Give a present for me out of your substance?
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ | 23 |
Or, Deliver me from the enemy's hand? Or, Rescue me from the hand of the violent?
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ | 24 |
Convince me, and I will hold my peace; Cause me to understand wherein I have erred.
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ | 25 |
How powerful are the words of truth! But what do your reproaches prove?
| 26 |
Do ye mean to censure words? The words of a man in despair are but wind.
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. | 27 |
Truly ye spread a net for the fatherless; Ye dig a pit for your friend.
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ | 28 |
Look now upon me, I pray you; For to your very face can I speak falsehood?
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. | 29 |
Return, I pray, and let there be no unfairness; Yea, return; —still is my cause righteous.
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ | 30 |
Is there iniquity on my tongue? Cannot my taste discern what is sinful?
