ایوب 6
| آنگاه ایوب پاسخ داد: | 1 |
Then answered Job, and said,
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، | 2 |
Oh that my vexation could be truly weighed, and my calamity; oh that men might lift it up in the balances at once!
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. | 3 |
For now it is already heavier than the sand of the sea: therefore are my words confused.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. | 4 |
For the arrows of the Almighty are within me, the poison whereof my spirit drinketh it: the terrors of God set themselves in array against me.
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ | 5 |
Doth the wild ass bray over the grass? or loweth the ox over his fodder?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ | 6 |
Is ever tasteless food eaten without salt? or is there any flavor in the white of an egg?
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. | 7 |
My soul refuseth to touch them: they are unto me like disgusting food.
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. | 8 |
Oh that some one would grant the accomplishment of my request; and that God would grant me the fulfillment of my hope!
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. | 9 |
Yea, that it would please God that he might crush me: that he would let loose his hand, and make an end of me!
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. | 10 |
Then would this be still my comfort; yea, I would rejoice in my pain while be would not spare: that I have not gainsaid the commands of the Holy One.—
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ | 11 |
What is my strength, that I should wait? and what my end, that I should yet longer retain my patience?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ | 12 |
Is the strength of stones my strength? or is my flesh brazen?
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. | 13 |
Truly, am I not without my help in me? and is not wise counsel driven far away from me?
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. | 14 |
As though I were one who refuseth kindness to his friend, and forsaketh the fear of the Almighty:
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. | 15 |
My brothers are treacherous as a brook, like flowing brooks they pass along;
| 16 |
Which are made turbid by reason of the ice, wherein the snow hideth itself;
| 17 |
At the time when they feel the warmth, they vanish; when it is hot, they are quenched out of their place.
| 18 |
The paths of their course wind themselves along; they go in the wilderness and are lost.
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. | 19 |
The caravans of Thema look hither, the travelling companies Sheba hope for them;
| 20 |
But they stand ashamed because they had trusted; they come thither and are made to blush.
| 21 |
For truly now ye are like such a one: ye see my terrible state and are afraid.
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ | 22 |
Have I then ever said, Give me something, and out of your property offer a bribe in my behalf?
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ | 23 |
And deliver me from the hand of the adversary? and redeem from the hand of tyrants?
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ | 24 |
Teach me, and I will indeed remain silent; and wherein I erred give me to understand.
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ | 25 |
How pleasant are straightforward words! but what doth arguing prove?
| 26 |
Do ye think to reprove words, and [to regard] as wind the speeches of one that is despairing?
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. | 27 |
Yea, ye would cast any thing upon the fatherless, and ye would dig a pit against your friend.
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ | 28 |
But now, if it please you, turn yourselves toward me, and [say] whether I would lie before your face.
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. | 29 |
Reflect again, I pray you, there will be no wrong: yea, reflect once more, my righteousness [will be found] therein.
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ | 30 |
Is there any wrong on my tongue? or should my palate not understand [if I spoke] what is iniquitous?
