ایوب 6
| آنگاه ایوب پاسخ داد: | 1 |
Then Job answered and said:
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، | 2 |
Oh that my vexation were but weighed, and my calamity laid in the balances altogether!
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. | 3 |
For now it would be heavier than the sand of the seas; therefore are my words broken.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. | 4 |
For the arrows of the Almighty are within me, the poison whereof my spirit drinketh up; the terrors of God do set themselves in array against me.
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ | 5 |
Doth the wild ass bray when he hath grass? or loweth the ox over his fodder?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ | 6 |
Can that which hath no savour be eaten without salt? or is there any taste in the juice of mallows?
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. | 7 |
My soul refuseth to touch them; they are as the sickness of my flesh.
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. | 8 |
Oh that I might have my request, and that God would grant me the thing that I long for!
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. | 9 |
Even that it would please God to crush me; that He would let loose His hand, and cut me off!
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. | 10 |
Then should I yet have comfort; yea, I would exult in pain, though He spare not; for I have not denied the words of the Holy One.
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ | 11 |
What is my strength, that I should wait? and what is mine end, that I should be patient?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ | 12 |
Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. | 13 |
Is it that I have no help in me, and that sound wisdom is driven quite from me?
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. | 14 |
To him that is ready to faint kindness is due from his friend, even to him that forsaketh the fear of the Almighty.
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. | 15 |
My brethren have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that overflow,
| 16 |
Which are black by reason of the ice, and wherein the snow hideth itself;
| 17 |
What time they wax warm, they vanish, when it is hot, they are consumed out of their place.
| 18 |
The paths of their way do wind, they go up into the waste, and are lost.
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. | 19 |
The caravans of Tema looked, the companies of Sheba waited for them —
| 20 |
They were ashamed because they had hoped; they came thither, and were confounded.
| 21 |
For now ye are become His; ye see a terror, and are afraid.
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ | 22 |
Did I say: 'Give unto me'? or: 'Offer a present for me of your substance'?
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ | 23 |
or: 'Deliver me from the adversary's hand'? or: 'Redeem me from the hand of the oppressors'?
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ | 24 |
Teach me, and I will hold my peace; and cause me to understand wherein I have erred.
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ | 25 |
How forcible are words of uprightness! But what doth your arguing argue?
| 26 |
Do ye hold words to be an argument, but the speeches of one that is desperate to be wind?
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. | 27 |
Yea, ye would cast lots upon the fatherless, and dig a pit for your friend.
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ | 28 |
Now therefore be pleased to look upon me; for surely I shall not lie to your face.
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. | 29 |
Return, I pray you, let there be no injustice; yea, return again, my cause is righteous.
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ | 30 |
Is there injustice on my tongue? Cannot my taste discern crafty devices?
