ایوب 6
| آنگاه ایوب پاسخ داد: | 1 |
But Job answered and said,
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، | 2 |
Oh that one would indeed weigh the wrath that is upon me, and take up my griefs in a balance together!
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. | 3 |
And verily they would be heavier than the sand by the seashore: but, as it seems, my words are vain.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. | 4 |
For the arrows of the Lord are in my body, whose violence drinks up my blood: whenever I am going to speak, they pierce me.
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ | 5 |
What then? will the wild ass bray for nothing, if he is not seeking food? or again, will the ox low at the manger, when he has a fodder?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ | 6 |
Shall bread be eaten without salt? or again, is there taste in empty words?
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. | 7 |
For my wrath can’t cease; for I perceive my food as the smell of a lion [to be] loathsome.
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. | 8 |
For oh that he would grant [my desire], and my petition might come, and the Lord would grant my hope!
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. | 9 |
Let the Lord begin and wound me, but let him not utterly destroy me.
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. | 10 |
Let the grave be my city, upon the walls of which I have leapt: I will not shrink from it; for I have not denied the holy words of my God.
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ | 11 |
For what is my strength, that I continue? what is my time, that my soul endures?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ | 12 |
Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. | 13 |
Or have I not trusted in him? but help is [far] from me.
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. | 14 |
Mercy has rejected me; and the visitation of the Lord has disregarded me.
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. | 15 |
My nearest relations have not regarded me; they have passed me by like a failing brook, or like a wave.
| 16 |
They who used to reverence me, now have come against me like snow or congealed ice.
| 17 |
When it has melted at the approach of heat, it is not known what it was.
| 18 |
Thus I also have been deserted of all; and I am ruined, and become an outcast.
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. | 19 |
Behold the ways of the Thaemanites, you that mark the paths of the Sabaeans.
| 20 |
They too that trust in cities and riches shall come to shame.
| 21 |
But you also have come to me without pity; so that beholding my wound you are afraid.
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ | 22 |
What? have I made any demand of you? or do I ask for strength from you,
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ | 23 |
to deliver me from enemies, or to rescue me from the hand of the mighty ones?
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ | 24 |
Teach you me, and I will be silent: if in anything I have erred, tell me.
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ | 25 |
But as it seems, the words of a true man are vain, because I do not ask strength of you.
| 26 |
Neither will your reproof cause me to cease my words, for neither will I endure the sound of your speech.
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. | 27 |
Even because you attack the fatherless, and insult your friend.
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ | 28 |
But now, having looked upon your countenances, I will not lie.
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. | 29 |
Sit down now, and let there not be unrighteousness; and unite again with the just.
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ | 30 |
For there is no injustice in my tongue; and does not my throat meditate understanding?
