ایوب 6
| آنگاه ایوب پاسخ داد: | 1 |
Then Job answered,
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، | 2 |
“Oh that my anguish were weighed, and all my calamity laid in the balances!
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. | 3 |
For now it would be heavier than the sand of the seas, therefore my words have been rash.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. | 4 |
For the arrows of the Almighty are within me. My spirit drinks up their poison. The terrors of God set themselves in array against me.
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ | 5 |
Does the wild donkey bray when he has grass? Or does the ox low over his fodder?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ | 6 |
Can that which has no flavor be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. | 7 |
My soul refuses to touch them. They are as loathsome food to me.
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. | 8 |
“Oh that I might have my request, that God would grant the thing that I long for,
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. | 9 |
even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off!
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. | 10 |
Let it still be my consolation, yes, let me exult in pain that does not spare, that I have not denied the words of the Holy One.
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ | 11 |
What is my strength, that I should wait? What is my end, that I should be patient?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ | 12 |
Is my strength the strength of stones? Or is my flesh of bronze?
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. | 13 |
Is not it that I have no help in me, that wisdom is driven away from me?
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. | 14 |
“To him who is ready to faint, kindness should be shown from his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty.
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. | 15 |
My brothers have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;
| 16 |
which are black by reason of the ice, in which the snow hides itself.
| 17 |
In the dry season, they vanish. When it is hot, they are consumed out of their place.
| 18 |
The caravans that travel beside them turn away. They go up into the waste, and perish.
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. | 19 |
The caravans of Tema looked. The companies of Sheba waited for them.
| 20 |
They were distressed because they were confident. They came there, and were confounded.
| 21 |
For now you are nothing. You see a terror, and are afraid.
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ | 22 |
Did I ever say, ‘Give to me’? or, ‘Offer a present for me from your substance’?
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ | 23 |
or, ‘Deliver me from the adversary’s hand’? or, ‘Redeem me from the hand of the oppressors’?
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ | 24 |
“Teach me, and I will hold my peace. Cause me to understand my error.
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ | 25 |
How forcible are words of uprightness! But your reproof, what does it reprove?
| 26 |
Do you intend to reprove words, since the speeches of one who is desperate are as wind?
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. | 27 |
Yes, you would even cast lots for the fatherless, and make merchandise of your friend.
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ | 28 |
Now therefore be pleased to look at me, for surely I will not lie to your face.
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. | 29 |
Please return. Let there be no injustice. Yes, return again. My cause is righteous.
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ | 30 |
Is there injustice on my tongue? Cannot my taste discern mischievous things?
