ایوب 6

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Men Job svarede og sagde:

2 اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید،

Gid min Harm maatte vejes, og man ligervis vilde lægge min Ulykke i Vægtskaaler!

3 آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست.

Thi den er nu svarere end Sand i Havet; derfor bruse mine Ord frem.

4 خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است.

Thi den Almægtiges Pile ere i mig, min Aand inddrikker deres Gift; Guds Rædsler stille sig op imod mig.

5 آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟

Mon Vildæselet skryder, naar det har Græs? eller mon Oksen bøger, naar den har Foder?

6 آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟

Mon det vamle kan ædes uden Salt? eller er der Smag i det hvide om Æggeblommen?

7 هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد.

Hvad min Sjæl vægrede sig ved at røre, det er blevet mig som en usund Spise.

8 ‏ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد.

Gid det, jeg begærer, maatte komme, og Gud vilde opfylde mit Haab!

9 ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت.

og at Gud vilde knuse mig, at han vilde lade sin Haand løs og afskære mig!

10 آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام.

Da havde jeg endnu Trøst og kunde glæde mig i Smerten, i hvilken han ikke skaaner; thi jeg har ikke fornægtet den helliges Tale.

11 من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟

Hvad er min Kraft, at jeg skulde haabe? og hvad Ende venter mig, at jeg skulde forlænge mit Liv?

12 آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟

Mon min Kraft er Kraft af Sten? mon mit Kød er af Kobber?

13 کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد.

Sandelig, der er ikke Hjælp i mig, og Kraften er vegen fra mig!

14 انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد.

Den ulykkelige kan kræve Medynk af sin Ven, selv om han forlader den Almægtiges Frygt.

15 ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند.

Mine Brødre have skuffet som en Bæk, som i Dalene Strømme, der fare forbi,

16

de, der ere mørke af Is, i hvilke Sneen skjuler sig.

17

Paa den Tid de optøes, da blive de borte; naar det bliver hedt, da forsvinde de fra deres Sted.

18

Rejsetog bøje af fra deres Vej, de drage op i Ørken og omkomme.

19 وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید.

Rejsetog fra Thema skuede hen efter dem, vejfarende fra Seba satte Lid til dem.

20

De bluedes, at de havde forladt sig paa dem; de kom lige til dem og bleve skuffede.

21

Saaledes ere I nu blevne som intet; I se Rædsel og frygte.

22 ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟

Mon jeg har sagt: Giver mig og skænker for min Skyld noget af eders Formue?

23 آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟

eller redder mig af Fjendens Haand, og udløser mig af Voldsmænds Haand?

24 تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟

Lærer mig, og jeg vil tie, og viser mig, hvori jeg har faret vild.

25 البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟

Hvad ere Oprigtigheds Taler kraftige! Men hvad bevise eders Beviser?

26

Agte I Ord for at være Bevis og den mistrøstiges Taler for Mundsvejr?

27 شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید.

Ja, I kunne kaste Lod om en faderløs og grave Grav for eders Næste.

28 به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟

Og nu, om I ville, da vender Ansigtet til mig, og mon jeg skulde lyve for eders Ansigt?

29 مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید.

Kære, vender om, lader Uretfærdighed ikke ske; ja, vender om, endnu skal min Retfærdighed kendes i denne Sag!

30 آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟

Mon der være Uret paa min Tunge? mon min Gane ikke skulde skelne, hvad ondt er?